Stilte.
Een rustig en sereen moment.
Een glimlach gedragen door mijn wangen.
Gedachten gaan aan mij voorbij
Als gedragen door de wind.
Zachtjes raken zij mjn huid aan,
Een streling van emoties.
Ik hou ze vast
En laat ze weer los.
Ik wandel de gangen
In mijn hoofd
Op zoek naar iets.
Ik weet het zelf ook nog niet
En mijn ogen blijven dicht.
Is het een zekere versie van mijzelf?
Is het mijn dromen?
Mijn toekomst?
Is het de reden waarom ik soms
Zo twijfel aan mijzelf?
Of misschien toch de kracht
Achter mijn kwetsbaarheid?
Maar de kruinels onder mijn voeten
Vertellen mij het antwoord.
Elke kruimel een onderdeel
Van mijn ziel, van wie ik ooit was.
Maar ik ben sterker nu.
Ik zoek niet wie ik ben,
Ik zoek wie ik zal worden.
Nooit meer wat was
Maar wat is.
Zachtjes open ik mjn ogen.
Stilte.
En een bewustzijn van mijn kracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten