Yesteryears Tomorrowfears

Can I rest now?
Can I sleep?
I am so tired,
And I've fallen too deep.

It's entirely my fault,
You said to me.
You are not the one to blame,
Said those who set me free.

And I wanted you to know,
I am not happy and I am hurt.
And I wanted you to know,
Before you saw me crawling in the dirt.

I might be damaged goods now.
I might be burned by a too bright flame.
I tried to follow their rules,
And I ended up unable to play the game.

And I'm unhealthy.
I am sick and I don't know what will come.
Before the end of my song,
I might become completely undone.

The world seems so harsh
When you tremble and when you shake.
Uncontrollably and so fragile,
But I don't want to be this special snowflake.

I don't want to melt and stop existing.
But I am tired and I think I'm missing.
At the end of day I feel a world of pain,
As I go insane with too much listening.

Listening to the world passing my by.
Listening to the broken hearts.
Listening to laughter and children playing.
Listening to myself falling apart.

There is no moment it feels like I am resting.
It feels like years since I last slept.
I have walked past the burning cinders of tired
Before I fell so deep, and for that I've wept.

I think I need you by my side,
Standing in my corner in case I fall.
Because I can't hold on to myself forever,
And I can not keep standing tall.

Standing tall and smiling.
With all my insides screaming and crying.
I wanted to tell you that
Some days it feels like that I am dying.

But I've sewn my mouth with stitches.
Determined to keep it tied shut.
Until the day you take me seriously
And the strings to my past self are cut.

I am not the girl I once loved to hate.
The liar and the one who misbehaved.
For all the things once done I grieved.
But it is time to walk past that grave.

When I tell you that I am hurting,
Believe me, I am hurting.
And every now and then I want to be reminded
That all the ties to a normal life are not burning.

I am not healthy but I'm not NOT strong.
I am more than the damages done.
I am more than this disease spreading to my body,
But right now I need to know you're there for lives to come.

So watch me rest,
And watch over me when I sleep.
I am so tired now
And I've fallen too deep.

Well, there is this situation

1 body,
2 bodies,
3 bodies,
4.

1 body,
2 bodies,
3,
On the floor.

We paint our streets with blood,
Our mouths with discriminations,
Our heart with retaillations.
But we all scream:
Let's make America great again.

So pick up your things,
And pick up your guns,
Shoot those who dare to look at you
Fun-
Ny.

Not a single mound of difference.
Not even black and white,
Not even grey,
Not even those beautiful shades
Of 50ties photographs.

How dare people be different!
How dare things change!
How dare you not shoot those,
Who cut you off
While changing lanes!!

But we call ourselves respectable,
Ahead of times,
While even not so slight,
Not so neglectible,
We're backing up into the past.

We are no different of those,
Those we say that preach hate.
When we preach ourselves
And teach ourselves
The lives of hate,
Hate hate hate,
Hate hate.

Hate.
Coldhearted indignant hate.
Hardspoken indifferent hate.
Passionate and undeniable hate.
A well overworn it's too late.

"Let's make America great again!!"
Well when was that,
Exactly?
Do you know when you had ever found no reason
To complain.
To my shame,
I know none.

"Let's make our heart be wun by our heads,
again."
I want to say.
Let's do the maths,
Again.
See the statistics and the numbers
And the names
And the bodies
On the floor,
You stepped on,
To make yourself a platform.

Sure you recognise these immigrants, holding you up?
Or are you too busy building walls,
Mister Trump?

Goede oude tijd

Opgesloten in mijn hoofd,
In een lichaam dat niet luistert
Naar hoe jong ik mij voel.

Ik mis mijn
Hersenen
Naar mond
Naar vingers connectie.
Ik mis mijn leven
En mijn sarcasme
En de lach in mijn statusupdate.
De woorden op papier.

Soms wou ik dat ik mij niet kon herinneren,
Nou ja niets kan herinneren
Van voor ik mij gezonder voelde.
Niet hoe slim ik mij voelde,
Of de dingen die ik bang ben niet meer te kunnen doen.

Woorden draaien om in mijn mond,
Betekenissen vallen uit mijn oren
Als bloeddruppels
Op een nieuw tapijt.

De inspiratie is er nog steeds, weet je?
Hoeveel gedichten hebben niet meer de reis gemaakt
Naar het papier
En zweven nu rond in de ether,
Hopend dat ik ze weer herinner.

Maar ik vergeet ze niet.
Ik vergeet alleen de woorden,
De zinnen,
Het rijmen
En mijn gedachten.
En morgen misschien vergeet ik mijzelf.

Ik vergeet echter niet jou.
Of de vakantie in Frankrijk,
zo'n 18 jaar geleden.
Of die van 6 jaar terug.

Ik herinner mij de watervallen en de bergen.
De gekleurde huizen en de grote, mooie stenen.
De bomen, de natuur, dat ik boeken las
En dat ik heel veel wandelde.
Ik herinner mij alles wat ik nu even niet kan.

Is dit dan echt het verleden?
Is het het einde van mijn rijmende dagen?
Ik durf het mijzelf niet te vragen,
Dus ik denk nog steeds dat het antwoord
NEE
Is.

Want ik zal blijven dichten,
Blijven rijmen en blijven zwichten,
Zelfs al zijn de gedichten,
Voor mijzelf en alleen in mijn hoofd.

Ik mis toch nog die dagen.
En de hersenen
Naar mond
Naar vingers connectie.

Fraternité

I want to see the Eiffeltower at sunset
I once said.
But this was not the sunset I waited for.
Did I tell you that Beirut was bombed before
Today?

The world in a backwards motion
A harsh and rude awakening slow motion
A dense and hard down pressed motion
The world has stopped it's motion

I asked the bartender for three beers,
And maybe four if he joined us here.
The sound and laughter of the queer
Once seemed enough to set the world straight.

And the music filling my ears
Was enough to show that life was here.
I moved my head and my hair.
In a silent defiant motion
Of life.

And when the kisses, the kisses rained,
I forgot the buildings that also rained.
A world for none but all to reign.
No bullets, no bodies, no screaming children
That also rained.
For one moment I could forget it rained.

But then it rained.
And they reigned.
And it rained.
Silence.

Sound.
Pavement.
Blood.

For in it's silence my voice went hoarse.
A gentle and giant that is no more.
The collapsing of life on the second floor.
Where friendly faces stood before.

And it had hit me in the core.
The escape from reality that is no more.
The legacy of music they want made sore.
And how they so succeeded.

A bitter and wounded no goodmorning
A whole world that is in mourning
The silent, effectiveness rise in the morning
The afterglow that comes after the mourning
A defiant scream to join the sun in the morning
The turning point on the tip of nation.

So take the bells and the whistles and the pipes to the street.
The flutes and the drums and the piano to the streets.
Your voice and your laughter and your music to the streets.
Ring those bells, ring those bells, ring those bells,
For me, for them, for us, for humankind, for life.

I am still here and I am no more.
I have left my heart on that second floor.
But there is no reason for you to mourn.
Because it will keeps ticking.

Did I tell you they bombed Beirut today?
It's so surreal now.

Natuurlijk dromen

Daar zit ik dan,
Met mijn dromen
Tussen bomen,
Met al die oude,
En nieuwe,
Groeipijnen.
Een kruis in mijn hand.
For X marks the spot.

De plek waar ik mijn jeugd begroef,
En mijn onschuld,
Mijn toekomst,
En elke verwachting
Die ik
Ooit
Heb
Gehad.

Want heb ik je het ooit verteld hoe het was om mij te zijn?
Hoe het nog steeds is om mij te zijn?
Een meisje, en toen een vrouw, een kind en een volwassen kind en een
Dikke derrie voor ik een dikke derrie was. Ziek en toen ziek en toen ziek
En toen nog veel zieker. In mijn hoofd en in mijn nieren, en ik
Ik zit hier tussen de bomen,
Met mijn dromen,
Een paar voor het huis
En een paar achter.

Ik zit hier opgesloten en ik kan alleen nog van vroeger denken en de toekomst?
Ik weet niet meer waar ik daar nog in moet zien, eigenlijk.
Het word wel beter, tja, verliezen die woorden ooit nog zijn betekenis?
Of deden ze dat allang?
Maar ik wil dromen!
Ja met mijn blote voeten tussen de bomen.
Niet hier in dit huis,
Niet in deze kamer.
Nee ergens dieper in de natuur,
Ofzo.

Weet je wat ze zeiden toen ik zei dat ik een schrijver wou worden?
Nee niet kies een echte baan, maar ga ervoor! Laat je fantasie los!
En weet je wat ze zeiden toen ik schilderen oppakte?
Wat creatief, wat interessant, hoe je je fantasie gebruikt.
En weet je wat ze zeiden toen ik ziek werd en niet meer wist hoe te bestaan?
Je hebt veel te veel fantasie.

En weet je wat ze zeiden toen ik zei een feminist te zijn?
Je hebt teveel fantasie, dat is niet hoe de wereld werkt.
Omdat ik geloof dat het niet erg om meer te verwachten dan er is omdat het nog wel kan komen en dat de wereld allemaal wel mooier kan zijn als we elkaar gaan geloven en dat ik tot die tijd met harde kracht en May the force be with you mijn stem wil laten horen.
Want ik moet je wat vertellen! Als ik zeg Feminist, zeg ik niet mannenhater, als ik zeg socialist, dan zeg ik niet zo mislukt als toen in Rusland, en als ik zeg Black Lives Matter, zeg ik niet dat witte levens er niet toe doen.
Ik zeg dat ik een stem ben voor de onderdrukte minderheid die samen de grote meerderheid vormen die de kleinste rechtengroep zijn in deze wereld.
Ik zeg:
Luister!

Luister naar mijn stem!
Nou ja,
Luister naar mijn getypte woorden,
Getypt vanuit deze kamer,
Tussen de bomen,
En tussen mijn dromen,
Tussen de katten,
Soms.

Luister naar de stem van deze chronische zieke
(Hey nog een minderheid),
Met haar geverfde haren,
En haar dingen,
En haar veel voorkomende naaktheid.

Maar misschien heb ik wel teveel fantasie.
Want met mijn dromen
En mijn bomen,
En alles dat gaat komen,
Probeer ik mijzelf klaar te stomen,
Voor een onzekere toekomst.

The house with no mirrors

Wide awake in a closetdoor house
Your shadows beckoning me from the hall
Until all of your eyes fly
Into the brick brown walls.
And it was just not today,
You wanted to watch me stumble and fall.

It is made just a bit harder
And I want to  hide
From the nighttime around me
And the cold I feel inside .
My mirrorimage is made of glass,
My flaws magnified.
I see you inch
Away to the other side.

And when I noticed all of this,
I felt I needed a shove
To not be reminded of the flaws in me.
Is that what you are made of?

Don't tell me that I am wrong,
I have to draw the line.
Life is not just a song,
And life is not going fine.
I wanna believe I'm fine.

So you say you are my house,
You are just there before the dawn,
But less dark like coffee.
So you say you won't wait on the lawn,
Not now, not today.
Do I want to know what's going on?

So it has comes down to this,
There is a push before the shove.
And if you want to mirror me,
You have to know what I am made of.

I won't believe that I am not wrong,
That will just cross the line.
And this no mirrored song
Is sung just fine.
Everything will be fine.

I don't know why I invited you into my house.
Just know that you are in my house.
Just know that I want you in my house.
Tell me who I am.

The outside web

If I told you
My cat was my home,
You would not be surprised
Even if you did not know me.
A cat will always be home,
For every one.
Forever.

But when you walk outside,
Kicking those leafs with your army boots
You never guessed someone's nature
Lived inside the web.

Yet it would not be strange
If people would not fail to remember
That it is called World Wide Web for a reason
And some people never make it
To the other side of the treshold
Of their angry beds.

Similarities find each other
Without walking the distance,
Rooms of empty bottles and ticking sounds.

Here I rally and here I wander,
Here I talk and here I wonder,
Here I protect the nature and the wonder
You see leaving behind your living room floor.

Yes here we do everything everyone else fail to do,
And while discarded cans pave your lustrous path,
I save the trees you fail to see on your way home.

The internet is my outside,
For every day that I fail to walk,
little .jpgs of everything nowadays.
And it assures me,
That on the days my shoes are filled,
Outside will still there,
For me.
Forever.