zaterdag 11 juli 2015

Vergeetmijnietjes

Ik buig niet
Als ik breek.
Dus trek niet aan mij.
Trek mij niet in warme zon
Waar iedereen mij kan zien
Terwijl het glas breekt
En de verhalen,
Rollend rollend rollend,
Naar buiten komen.

Ik heb jou niets meer te vertellen
Als je niet weet wie ik ben.
Als je niet meer weet wie ik ben.
Ik besluit wanneer de dop
Los komt
En ik,
Ik schenk gedoseerd
Mijn leven uit op de wereld.

Het is mijn beslissing nu.
En niet meer de jouwe.
Al voel ik jouw druk
Nog op mijn schouders.
Samen met jouw verwachting.

Net toen je dacht mij te kunnen vergeten....

Dat ik

Help!
Ik zei help.
Ik zei help.
Ik zei het niet.

Ik droomde
Dat ik de woorden kon vinden,
Dat ik mijn tanden kon laten zien,
Dat ik nog steeds kon dansen
Net als vroeger,
Toen ik jong was.

De nacht is de moeite waard.
De stilte is oud maar niet vergeten.
Ik herinner mij die tijd nog goed.

Dat ik durfde te vragen,
Dat ik durfde te vragen,
Dat ik durfde te praten.

Wie ik ben,
Weet ik soms niet meer.
Wie ik toen was,
Weet ik nog altijd te vertellen.
Ik was zonder tijd.

Ik hoop
Dat straks de nieuwe ik
Wat terug vind van de oude ik
En los kan laten
Wat tijd niet meer kan helen.