Moments in the park

There it was,
Before my eyes once more,
And I could feel it in my bones.
I wish I could explain
What it means to me.
The way it makes me feel.
But I think you already know,
Don't you?

I still remember the way you felt
When I touched you.
The way you smelled,
The look in your eyes.

I still remember
How we kissed
And how we talked
And how our every thought
Seemed to fit together.

Sometimes I think this is truly the place
Where the WE that is US was born.

I have so many words to describe it,
But words are not necessary.
For you already know,
Don't you?

De dop

Een rode dop op een roze flesje
En een roze dop op een rood flesje.
Wij passen goed bij elkaar.
Een klein romantisch momentje,
Misschien een ongelukje
Wel eens waar
Maar ik glimlach
Omdat ik vandaag
Schoonheid in de kleinste
Dingen kan zien.

Maar ik ben dan ook een dromer,
Zo droom ik nog steeds over Finland
En over een bay window
Waar je op de grote vensterbank
Kan zitten lezen.

De zee die rond mijn voeten speelt,
De kunst die zich om mijn ogen wind,
De liefde die door mijn hart bewonderd word.

Er is veel om gelukkig mee te zijn.

Een rode dop op een roze flesje
En een roze dop op een rood flesje.
Een dichters wens,
Een kleine observatie,
Een momentje dat alleen voor ons is.
Het brengt
Mijn gedachten
Naar dromen van geluk.

Treurwilg

Zachtjes kruip ik in jouw armen,
Samen met mijn verdriet.
Bij jou ben ik niet eenzaam,
Ook al weet je niet wie ik ben.
Bij jou ben ik veilig.

Geen dozijn ogen die mij aanstaren wanneer ik over straat gaat.
Geen rug om recht te houden, geen doen alsof niets mij deert.

Achter jouw gordijn kan ik mij even laten gaan,
Mijn handen op jouw lichaam,
Jouw takken raken mij troostend aan.

En in de schaduw glijden mijn tranen,
Vliegen mijn angsten,
Zingen mijn emoties
En mijn donkere gedachten.
In de schaduw zijn wat is.
Ik laat los.

Met mijn rug tegen je aan,
En mijn gezicht op mijn knieen,
Een klein hoopje ellende.
Die straks je warmte verlaat
Een krachtiger mens.

Ja ik hoor je fluisteren,
Jouw woorden ruisen door mij heen.

Ik beloof je
Dat ik morgen
Weer zal dromen.
Ik beloof je
Dat ik mijn zorgen
Zal laten varen.
Dat ik zal groeien.
Dat ik durf te bestaan
Als een sterke boom
In een wild landschap.

Ik beloof je dat ik je altijd zal vinden
Tot ik oud ben en elke herinnering aan jou
Mijn gedachten groen kleurt.

Maar mag ik nu,
Nog in jouw armen,
Eventjes nog klein zijn?
Eventjes niets zijn?
Even samen
Met mijn
Verdriet
Zijn?

Tot de wereld mij weer vind.
Totdat ik mij eindelijk weer terug vind.

Niet veroordeeld of beoordeeld,
Zit ik tegen jouw stam.

I exist

Today
I will put my tears in a bucket
And feed them to the ground
To see what will grow
Into my body,
Into my heart.

Today I feed a part of me
To hope.
Yet I am still scared.

Flashbacks
Send me back
Into a state of what was.

My mouth overgrown with weeds
And I can't talk.

Remembering what was
When I was so lost
Is keeping me stuck.

Sometimes.

Curled up in a ball
I made place to be
Less than myself.

Smaller mind,
Afraid to ride
The horse away from
Cold water.

What would happen if I let go of the fears?
What would happen if I start living my life the way I want to?
Would it kill me if I was happy?

But I am not on the ground anymore,
My feet are not stone
And I am not as small
As I made myself believe I was.

I am the one who can turn myself around and once more become me.

So today,
Today I pledge to me,
I have the right to be.

Doelen

Vandaag is alles anders
En misschien precies hetzelfde.

Doelen vliegen door mijn hoofd
Als dromen op een wolkendek.
De zachte lenteadem
Blaast door mij heen
En ik zie mijzelf groeien.

Elke dag weer vind ik
Stukjes van mijzelf
Die in een puzzel passen.

En 1 ding is zeker:

Ik heb nog zoveel te zien,
Zoveel te doen,
En zoveel te zijn.

 Ja 1 ding is zeker:

Ik hou van dit leven,
Hoe apart dat ook klinken mag.
Dit rare ding
Met toekomstige grijze haren
En verassingen.

Blijf bij mij,
Tot we samen oud worden,
En ik zal in jou geloven,
Zoals ik in mijzelf begin te geloven.

De lange wandeling

De dagen zijn kort
En de herinneringen lang.
Ik weet nog altijd wie je bent.

Ik heb geen blauwe plekken
Die mij aan jou herinneren,
Al was een pantser zelden genoeg.
Blauwe plekken vervagen
Wanneer gedachten toenemen.

Ja,
Rood trekt de
Strijdende gewonde
Over het slagveld.
Zoekend naar een herkenningspunt
En naar heling
Van de open wonden.

Ooit dacht ik dat ik wilde vuren moest maken
Om mijzelf maar warm te houden.

Het is acceptatie
Die mij weer tot leven bracht.
Die goede ouwe verpleegster
Die mij vertelde
Hoe tijdelijk het was.

En ik hou van het leven.
Ja ik hou van het leven.
Ik hou
Van het
Leven.

Ik denk niet altijd meer aan jou
En  de dwang vervaagd
Tot een spiegelbeeld
Van wat ooit was.

Ik denk niet altijd meer aan jou
En mijn glimlach
Brengt rimpeltjes
Onder en naast mijn ogen.

Er is een lange weg te gaan,
Maar op dagen als vandaag,
Met de vogels in mijn oren
En de zon op mijn rode haren,
Ben ik echt gelukkig.

Deze gedachte stop ik niet in een doosje,
Maar ik hou het vast in mijn handen
En breng het een hommage
In de vorm
Van pure woorden.

De pen zegt,
Vandaag heeft de dichter haarzelf weer gevonden.

In mijn woorden

Liefde.
De romantische liefde.
De dichters favoriete onderwerp.

De groten beschreven het al
Vanaf lyrische hoogten,
Schreven het op de bergtoppen
Voor iedereen om te lezen.

Wat kan ik,
Nog simpel en vrij onbekend,
Hier aan toevoegen?

Alles wat de moeite waard is
Om een tweede keer te zeggen.
En een derde
En een vierde keer.

Alles waarvan ik wil dat jij het hoort
In mijn woorden
En leest in mijn uitingen van liefde.

Omdat ik ze meen.
Omdat wat ik zeg bestemd is voor jouw oren.

Ja dit gedicht is voor jou
En voor jou alleen.
Dat maakt het anders.

Een onderwerp zo speciaal voor mijn tedere hart,
Dat onderwerp alleen voor mijn woorden bestemd.
Die andere dichters hadden jou niet lief
Toen zij hun woorden vonden.
Die privilege is alleen voor mij.
Mijn trots.
Mijn geluk.

Ik hou van onze kleine momenten.
Zoals de manier waarop je naar mij kijkt
Wanneer ik vastgehouden word
Door jouw armen
En er ondeugende gedachten
Door jouw hoofd zwerven
Klaar
Om geuit te worden.
Om mij te plagen.

De manier waarop je je aandacht vestigt,
Op iets net buiten mijn bereik,
's Avonds in het licht van de laptop
Terwijl je naast mij zit
En ik doe alsof ik ga slapen
Terwijl ik eigenlijk
Stiekem naar je staren wil.

Dan zie ik zachtjes kleine rimpeltjes
Rondom je neus verschijnen.
Wanneer jij lacht,
Lacht jouw hele gezicht.

Je bent mij liever dan de zee
Rijker dan de bossen
En waardevoller dan Monet.

Ik vul mijn pen met jou
En ik hoop dat het nooit leeg raakt.
Ik hoop dat wij oud worden samen,
Jij en ik en al mijn schrijfsels
Die jouw naam dragen.

Ik wil dan nog steeds jouw meisje zijn,
De ware met de chaotische rode haren.
Degene die nog steeds kijkt naar jou
En al die dingen zit die jou maken zoals je bent.

Zoals
De manier waarop je luistert
Wanneer jouw aandacht op mij is gericht.
Niet alleen met je oren,
Maar met je ogen
En je mond
En je strelende handen
Dat er voor zorgt
Dat ik mij speciaal voel.
Begrepen.
Het middelpunt van jouw belangstelling.

En stiekem vind ik het wel schattig,
Wanneer jij in jouw wereld zit,
dat ik dan moet vragen:
Luister je wel?
Omdat het antwoord altijd Ja is,
En ondanks je orde in de chaos,
Je gewoon vergeet te antwoorden.

Jouw brein windt zich om het universum heen
En vult zich met dromen en kennis en enthousiasme,
Alles waar ik deel van maak en mag bekijken.
Je bent speciaal en ik wou dat de wereld zag
Wat ik allemaal in jou zie.
Je leeft om te leven, te zijn, te ademen,
te schreeuwen, te lachen, te...

Aan het einde van de dag
Vind ik nog zoveel meer dat ik zeggen wou.
Maar je lijkt het allemaal al te weten.
Dan rest maar vier woorden voor mijn mond
Om het moment compleet te maken.

Ik ook
Van
Jou.