Zon

Alleen de zon is echt,
Zei jij mij met zoveel woorden.
En ik wou je niet geloven
En geloven doe ik nog steeds niet.

In een wereld van plastic
Is het soms moeilijk om te zien
Wat er echt is, wie er echt is.
Maar ik kan niet stoppen met geloven
Dat er goed is in de wereld.

Ik heb misschien meer vertrouwen
In de mensen dan jij kan hebben
En minder reden om dat te zien.
Maar ik wil het niet loslaten
Dat positiviteit goed kan zijn.

Alleen de zon is echt,
zei jij met zoveel woorden.
En ik wees naar de maan,
De bomen en het gras.

Alleen de zon is echt,
En alles wat de zon aanraakt
Kan echt worden in zijn kracht
Legde jij uit met zoveel woorden.

Dus wees de zon, mijn kleine wijsneus.
Een glimlach maakt de dag beter.
Wees de zon,
Mijn
Kleine
Wijsneus.

Ontdekken met een glimlach

Een schaap in wolfskleren in schaapskleren dat ben jij,
Als iemand eigenlijk al kan weten wie jij bent.
Je bent bang om het als iets neps te zien,
Te nep om je echts te bekijken.

Ik neem afstand van je woorden,
Die als daden over messen over mijn hoofd hing.
Ik neem afscheid van je tijdelijk
En tijdig genoeg elke keer.
Net zolang tot dat het geen pijn meer doet
En alles voor altijd is.

Elke keer dat je terugkomt,
Probeer je de mes een beetje dieper in mijn rug te duwen.
Maar dat mes is er al lang niet meer.

Ik vergeet steeds meer wie je was.
Ik vergeet steeds meer wie je moest zijn.
Totdat ik eindelijk vergeet dat ik van je gehouden hebt.

En wie ben ik dan?
Wie ben ik nu?
Geen idee,
Maar ik ga het uitvogelen.
De ik die ik is omdat ik ik wil zijn,
En niet omdat ik geesten
Een pleziertje doe
Omdat ik aan verwachtingen wil voldoen.

Tja, en wie ben ik dan?
Ik denk dat je dat nooit zal weten,
Zoals je het nooit geweten hebt.
Ik denk dat dat uitvogelen
Mij veel plezier zal doen.

Fantasie

Ik ben een nimf.
Een bosnimf, en waternimf,
Ik ben ze allemaal.
Ik wou het niet bekennen
Maar de waarheid
Vind altijd zijn weg
Naar de oppervlakte.

Ik ben een magisch wezen
Zover iemand magisch kan zijn
En dat is heel ver
Als je soms in een fantasiewereld leeft.

De gewone wereld roept op in mij
Dieren uit alle verre hoeken
Van mijn gedachtenspinsels.

Een heksencirkel van bomen
Heeft mij
Dansend
In het midden.

Soms wil ik zoeken naar de elfjes
Die in mijn hoofd bestaan
Door te staren in de bloemen
Die ik onderweg tegenkom.
Soms speel ik
Dat ik een zeemeermin.

Ik denk dat mensen denken
Dat ik opgroeien moet.
Maar ik?
Ik geloof dat dit volwassenheid is.
Een vleugje realiteit
Maar de rest is jouw wereld.

Misschien moet je ook eens kijken
Om jou heen
Wanneer je ergens loopt
En vergeet dat een smal
Bijna verstopt
Steegje
Je naar een andere wereld kan brengen.

Alles wat nodig is is kijken en zien
En misschien een beetje fantasie.
Daar ligt de schoonheid van de echte wereld.

Twisted

There is not a trail of me left
In the words you used to say.
You made me strangle myself
And I obeyed to change.
But this was not me.

You did not know me and the things I capable of.
You did not know anymore than you knew yourself.

I have a plan.
It involves finding myself again
And so far it is really working.

But I was just a little girl
When I lost my sense of self.
But in this world of strangers
Are still people that want to help.

I am strong
Without being bitter.
It's you not me
That needs to be forgiven
Someday.

I have grown accustomed to your absence
But sometimes I wonder if you still remember us
Without being hateful because we don't need you.
Your face is getting to nothing more than a blur.
I used to see you in myself but that's not there anymore.
The mirror does not lie, certainly not like you did.

And I am starting to become someone I admire.
It is so strange to think about the possibilities you said I would never have.
You said life could not get any better than this.
My heart beats for freedom and it beats for safety
And it beats for helping those that others has beaten down to find life again.

It is really strange that I make steps in life now,
That does not involve me asking myself
Whether I want this or it is just your voice talking.

And it is really strange that you never wanted more for us
Than all the fuck ups in life that you had got and made.
Did keeping us lower than you were made you feel better?

I was adaptable
But now I start to become impenetrable
To the vicious vile of ferocious nonsense you can throw my way.

I don't want to be the person people want me to be.
I want to be the person that I want to be and like her.

I am getting there.
And if that is further away from you,
That is really okay.

For blood is blood and nothing more.
Family is love and I have chosen.
I have chosen their love.

Glitters

Ik heb glitters in mijn vingers,
Ik doe in ieder geval graag alsof.
Alsof er magie zit in wat ik doe
En wie ik ben en wat ik kan.

Misschien heb ik glitters in mijn hoofd
En linten in mijn gedachten,
Woorden in mijn handen,
In ieder geval in mijn palmen.

Was ik ooit een elfje
Klein en warm van binnen
En liet ik alles groeien
Met de glitters in mijn vingers.

De waarheid is dat ik kan creeren
Soms goede en soms slechte dingen
En ik kan mijn lessen leren
Van mijn falen en opnieuw beginnen.

De waarheid is dat ik onzeker ben
Over alles wat komt uit mijn handen
Uit de vingers en uit mijn palmen
En de waarheid zou kunnen kalmeren
Want alle dingen blijf ik proberen.

Dus ik doe alsof ik magisch vergeet
En alles buiten mijn eigen word gecreerd
Door glitters in mijn vingers.
Magisch heel ik mijn hart
Die soms gelooft dat ik niets kan
Met de glitters in mijn vingers.

Wolf

Voetstappen in het donker,
Een simpele klik-klak
Van gewoonte
Of mysterie.

Vinden zij hun weg naar huis
Of volgen ze ons
Onder de straatlantaarns?

In de nacht
Ben ik niet bang.
Het licht verraad meer geheimen.
En met jouw hand
In mijn hand
En de koude ademwolken
Ben ik niet alleen
En zonder monsters.

En de korte weg naar huis
Is de lange weg naar slaap.
Ik wil nog niet naar binnen,
Maar eeuwigheid is niet eeuwig
En geluk draag je mee.

Ik huil naar de maan,
Van achter mijn raam,
De duisternis is mijn vriend,
En een mooie herinnering.

Dit is wie ik ben.
Soms de dag en soms de nacht.
Dat was altijd wie ik was.

Muur

Wil je met mij dansen?
Vroeg de kwast aan de inkt
En het papier.
Zachte vormen en harde lijnen,
Vingers waaronder
De duidelijkheid verdwijnen.

Veeg me uit en vorm mij opnieuw,
Opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Maak mij een taal.

Jij was een naald
Die deed die hij een kwast was
En ik?
Ik was het papier.

Scherpe lijnen vervaagt in onduidelijkheid,
Net als wat het is dat ik om je moet voelen.
Ik voel je krassen nog steeds.
Papier is moeilijk te helen.

Laat mij een verhaaltje vertellen.
Weet jij nog wel wat je zei?
Want ik weet wat ik voelde,
Elke keer en elke keer en elke keer.

Ik was ooit een meisje
En ik was ooit onschuldig.
Ik wist niet wat een herinnering was
En toekomst?
Toekomst was iets wat gebeurde
Na het slapen.
Sliep ik eigenlijk ooit wel.
Ik weet het niet.
Wat ik wel zag
Kwam tot mij in een droom.
Wie jij was.
Wie jij was.

Je nam je masker af
Ruim voor je het deed in het echt.
Ik zag de monster onder je huid.
Grappig is dat,
Dat ik die droom nog wel herinner
En zoveel dingen helemaal niet meer.
Ik was pas 5.

En grappig is het
Dat ik nu volwassen ben
En ik zie nou nog steeds
De monster onder jouw huid
Maar dit keer niet in dromen.

Soms durf ik niet meer naar buiten,
Zoveel herinnert mij aan jou.
Ik hoor het geluid van een van die nummers,
De muziek en de stemmen vervagen
En ik verstop mijzelf in mij
Tot ik huil.

Ik wil jou vergeten
Zoals ik zoveel dingen heb vergeten
Die belangrijker waren dan jou.

Ik kan niet verwachten dat er iets terugkomt
Van al die dingen die jij nooit was
Maar ik droomde dat je zou zijn.
In andere dromen dan de monsterdroom dat is.

Stilte.
Ik ben chaos en stilte.
Ik ben chaos en stilte en vooral
Niet meer jouw eigendom.

Stilte.
Ik ben chaos en stilte.
Ik ben chaos en stilte en een glimlach
Bedoelt voor mijzelf.
Ik ben chaos en stilte en vooral
Niet meer jouw eigendom.

Hallo,
Muur,
Muur tussen hem en mij,
Hallo!

Sing the song of the marching band

Excuseer mij terwijl ik even dood speel
Want dat is toch wat je wilt?
Een dode vrouw praat niet.
Nu ja, haar schoenen misschien.

Excuseer mij terwijl ik mijn dochter iets anders leert
Dan wat jij dacht mij te leren.

Ik wil mijn naam schrijven op de wereld,
Gekrast in steen,
Maar niet baldadig in een monument.

Nee ik wil wat betekenen in de wereld,
Iets goed,
Al is het alleen ik die al de daden herinner.

Want het gaat niet om de reactie,
Maar de actie
En mijn actie is
Samengevouwen
In een sterke vrouw.

Het gaat niet om wie het doet,
Hoe het doet,
Maar dat het doet,
Gebeurt alsof het de normaalste zaak
Van de wereld
Is.

Want de wereld heeft een tekort
Aan al die normaalste zaken
En een teveel van
Ik. Ik, ik, ik, ik. Ik.

Wie zijn die mensen
Die voorbij zappen op de tv
Als ze die jongen zien
Met die vliegen in zijn ogen,
Denkend: Och in Nederland,
In Nederland hebben wij ook
Vliegen.

Daarom stopte ik met dood spelen.
Er zijn al teveel vrouwen
Die dood zijn,
Van binnen en van buiten.

Daarom startte ik met schreeuwen.
Er zijn niet genoeg vrouwen
Die schreeuwen,
Wanneer het er toe doet.

Ik wil marcheren
Met die topless vrouwen
En de wereld laten zien
Dat tieten,
Ook mijn tieten,
De normaalste zaak zijn.

Wat ik vooral wil,
Is mijn mening op zelfgemaakte posters
Als een van de stemmen
Die als veel in een samenkomen.

Want laten we vooral samen komen,
Ik kan dit niet alleen.
Er is veel,
Te veel dat de wereld nodig heeft.

Neem je dochters handen in jouw handen,
Je zoons handen op jouw wangen, en zeg:
Samen zijn we voor de vrouwen
Die het recht hebben te bestaan.
Dus neem in de ruimte die je verdient
En geef hen de ruimte die ze verdienen
En de wereld zal wat logischer zijn.

Ja eindelijk leer ik te leven
En mijn stem te gebruiken voor meer,
Meer dan vals zingen.
Ik sta voor waarvoor ik sta.
Niet zonder angst,
Maar wel zonder ruimte
Om ooit nog
Een stap terug te nemen.