woensdag 7 oktober 2020

Onsje geluk

 Is het overal winter,

Of enkel in mijn hoofd?

Is er ergens een lente

Die mijn duisternis doorboort?

 

De prop in mijn keel

Kan ik niet langer wegslikken.

Mijn brein voelt te zwaar

En de donkere wolken worden dikker.

 

Ik kan niet langer huilen, 

Maar ik wil alleen maar huilen.

Mijn emoties zien rollen

Over mijn wangen naar buiten. 


Zodat het ergens anders is

Maar niet langer in mij.

Ik wil weer kunnen lachen.

Ik wil er weer kunnen zijn. 


Er is een limiet in de dingen

Die een persoon alleen kan dragen.

Maar ik verdrink in de eenzaamheid

Rondom mijn hulpvraag.


Want in de schaduw van de maatschappij

Wordt ik niet meer gezien.

Dus loopt iedereen maar weer door

Terwijl ik mij emoties er niet uit kan grienen.


Ja mijn beste mensen,

Ik zit er dan toch echt doorheen.

Mag ik om nog even door te kunnen

Een onsje van jullie geluk stelen?