De woorden die zij
zeiden,
Zwaarden verstopt in
dolken
Verstopt in een
baksteen
Maar de hele wereld
Vertelden zij
Dat het een bosje
bloemen was
Verstopt in
adoratie.
Er doet niemand
zoveel voor jullie als wij
Is wat zij zeiden.
Als jullie om
handvaten vragen, geven wij jullie geen handboeien?
Als jullie om begrip
vragen, geven wij dat niet met een extra zucht
en een klacht over
drukte de dag erna?
Als jullie vragen
voor de herinneringen van de vriendschap, geven wij
niet de veel betere
koude schouder?
Als jullie vragen om
te luisteren, horen wij niet wat jullie exact niet zeggen?
Ik wandelde ooit een
weg
Waarin ik dacht te
helpen,
De mensen een hand
te geven
Die dachten nooit
meer te kunnen staan.
Ik wandelde ooit een
weg,
En ik was zo
onschuldig,
Ik dacht dat de
anderen
Waren wat telde.
Ik wandelde ooit een
weg
Waarin ik dacht dat
jullie vrienden waren.
Dat jullie begripvol
waren.
Dat jullie aan het
luisteren waren.
Waar
Was hetzelfde
Doel die wij allen
Zouden hebben
Zoals jullie
Ons zeiden?
Waar was het moment
Dat wij ook
meetelden,
En belangrijk waren,
En gewaardeerd
waren?
Ik was een soldaat.
Zei: Ja wel! Als dat
werd gevraagd,
Sprong links en
rechts op alle dagen,
Maar oh wee stel
vooral geen vragen.
Toch dacht ik dat
jullie vrienden waren,
Zag de waarheid niet
en stelde geen vragen.
Tot die ene dag dat
ik durfde en waagde
Te zien dat dat
moment te ver ging.
Ik kreeg jullie ware
kleuren te zien,
Mooi vond ik ze toch
niet echt.
En nu wat?
Wat verwachten
jullie?
Jullie aan de ene
kant,
Wij aan de andere,
Laat de bommen maar
vallen
Als een slachtveld
Of een slechte
oorlogsfilm?
Nee dit is een
slapstick,
Het soort waar
Charlie Chaplin
Van gaan rollen
In zijn graf.
Nee dit is bullshit,
Zo'n volle bak van
mest
Waar boeren goud van
gaat betalen
Maar geen gras op
zal groeien.
Maar ga maar door,
Wandel maar door de
arena
Terwijl we onze
wonden likken,
Van de
Nederlaag
Waarin wij durfden
te
Vertrouwen in onze
vriendschap,
In onze waarde.
En wij zullen gaan
Opstaan en langzaam
weggaan.
De ruggen keren en
Dan rechten.
En wij zullen zien
Dat wij meer waard
zijn
Dat jullie ons gaven
En nooit meer op de
vloer vallen
Wanneer jullie de
vinger richten en pang zeggen
In de hoop dat wij
de commando volgen
Zoals vroeger.
Wacht maar tot je
blauw ziet in het gezicht,
Wacht maar tot je
snapt wat jouw storm heeft aangericht.
