Ik hoef het niet alleen te doen

Ik hoef het niet alleen te doen.
Natuurlijk,
Soms een beetje wel.
Net als iedereen.
Maar ik sta er niet alleen voor.
Achter mij hoor ik de stemmen
Van mensen die willen dat ik leef.
Ik wil dat ik leef.
In hun armen
En in hun handen
Word ik gedragen naar de strijd
En aangemoedigd.
Want de dood kan wachten
En het lijden kan mij niet wegdragen
Uit een warm nest.
Ik hoef het niet alleen te doen.
Vroeger dacht ik dat alles alleen moest doen.
Vroeger dacht ik dat dat betekende dat ik sterk was.
Vroeger dacht ik dat kracht betekende
Dat je een vuur maakte alleen voor jezelf.
Ik kon mijn gezicht zien,
In een strijdkreet,
Eenzaam en alleen.
Maar nu deel ik met mijn armen open,
Komt het leed uit mij stromen
En krijg ik terug,
De kracht van een duizend zielen.
Dit is liefde, en dat is krachtig.
Krachtiger dan het zwaard,
Het mes en het wapen.
Ik hoef het niet alleen te doen,
En nee dat maakt mij niet zwak.
En als ik het ooit vergeet
Hoop ik dat men mij aan dit herinner.
Ik hoef het niet alleen te doen.
Natuurlijk,
Soms een beetje wel,
Net als iedereen.
Maar ik hoef het niet alleen te doen.
Met liefde om mij heen
Ben ik sterk en machtig.
Ik ben een vechter
In een wereld van vechters.
En ik ben dankbaar
In een wereld om dankbaar voor te zijn.
En in de wereld van de Borderline,
Waar ik bang ben dat ik straks mensen van mij afduw
Wanneer ze te dichtbij komen.
Waarin ik moet leren hoe belangrijk liefde is.
Waar relaties een moeilijk iets is
Om aan vast te kunnen houden.
Zal ik gaan leren
Wat is het om te delen,
Te spelen,
Met velen,
En mededelen
Dat ik weet dat ik het niet alleen hoef te doen.
En dat liefde machtiger is dan het zwaard.
Want alles wat ik wou is de mensen
Om mij heen,
Voor altijd om mij heen.

De depressie

De tijd
De stemming,
Een verraderlijk ritme.
Een binnenkomst van emoties
Of een gebrek aan,
Ik weet het niet,
Nee,
Ik weet het echt niet.

Wat ik weet is
Dat ik bang ben.
Bang ben te verzuipen
En zelfs in de eb
Ten onder te gaan.
Of een plas water.
Iets in mijzelf
Dat omslaat.

Ik luister
Naar adviezen
Naar ideetjes
Naar woorden
Die allemaal in mijn hoofd
Komen te liggen
Onder de 'wat als'.

Ik denk dat ik niet goed weet wat ik moet doen.
Ja ik wou dat ik wist wat ik moest doen.

When the night falls

When the night falls,
And the moon hits the sky
I am still feeling the raging
Of the thoughts in my mind.

Like day and night
Like rising tides
I keep fighting
A fight that fights.

And like the
Old days of grace
With wandering souls
With a far long gaze

I keep yearning
For the signs of freedom
That do not yet show themselves
On my horizon.

So more battles to come
More battles to be fought.
With those thoughts
Not likely forgotten.

But one day soon
They might find their place
To rest finally beaten
By my weary hands

Between trees and vines
And old tombstones, rotten
While I find my peace
With thoughts dead but not forgotten.

And if they one day
Might rise again
I will remember
How to hunt for them.

How to beat this malice,
This plague of the mind.
So I can sleep
When the night falls.