Ik hoef het niet alleen te doen

Ik hoef het niet alleen te doen.
Natuurlijk,
Soms een beetje wel.
Net als iedereen.
Maar ik sta er niet alleen voor.
Achter mij hoor ik de stemmen
Van mensen die willen dat ik leef.
Ik wil dat ik leef.
In hun armen
En in hun handen
Word ik gedragen naar de strijd
En aangemoedigd.
Want de dood kan wachten
En het lijden kan mij niet wegdragen
Uit een warm nest.
Ik hoef het niet alleen te doen.
Vroeger dacht ik dat alles alleen moest doen.
Vroeger dacht ik dat dat betekende dat ik sterk was.
Vroeger dacht ik dat kracht betekende
Dat je een vuur maakte alleen voor jezelf.
Ik kon mijn gezicht zien,
In een strijdkreet,
Eenzaam en alleen.
Maar nu deel ik met mijn armen open,
Komt het leed uit mij stromen
En krijg ik terug,
De kracht van een duizend zielen.
Dit is liefde, en dat is krachtig.
Krachtiger dan het zwaard,
Het mes en het wapen.
Ik hoef het niet alleen te doen,
En nee dat maakt mij niet zwak.
En als ik het ooit vergeet
Hoop ik dat men mij aan dit herinner.
Ik hoef het niet alleen te doen.
Natuurlijk,
Soms een beetje wel,
Net als iedereen.
Maar ik hoef het niet alleen te doen.
Met liefde om mij heen
Ben ik sterk en machtig.
Ik ben een vechter
In een wereld van vechters.
En ik ben dankbaar
In een wereld om dankbaar voor te zijn.
En in de wereld van de Borderline,
Waar ik bang ben dat ik straks mensen van mij afduw
Wanneer ze te dichtbij komen.
Waarin ik moet leren hoe belangrijk liefde is.
Waar relaties een moeilijk iets is
Om aan vast te kunnen houden.
Zal ik gaan leren
Wat is het om te delen,
Te spelen,
Met velen,
En mededelen
Dat ik weet dat ik het niet alleen hoef te doen.
En dat liefde machtiger is dan het zwaard.
Want alles wat ik wou is de mensen
Om mij heen,
Voor altijd om mij heen.