Het is als een koorts dat van mijn voorhoofd
Op mijn lichaam daalt. Mijn armen beginnen
Met trillen en mijn lichaam haalt kuren uit dat
Een normaal lichaam niet doet en toch ongezien
Blijft bij het blote oog. Ik kan het echt niet verzinnen
Hoe dat moeten moeten moeten als een slechte vriend
Bedenkt op het moment te komen dat mijn lichaam
Net zegt: “Hey bekijken jullie het allemaal toch even!”
Ik ben een schrijver en gewone schrijvers bestaan niet.
Ik ben een schrijver die schrijven moet moet moet als mijn
Brein er toch echt om vraagt. Ik ben veel te bang die ideetjes
Van mij dan toch echt weer te vergeten als ik er een nacht op slaap.
Want als de prinses de hulp van de prins zoekt, dan kan het niet zijn
Dat hij een nacht in herberg doorbrengt en de ochtend met een grote gaap
Om 11 uur wakker word verwachtend dat de prinses dan toch niet al
Echt gemold is door die grote draak en al ben ik niet een schrijver
Van dat soort dingen, op dit moment, je snapt wel wat ik bedoel.
Ik ben een schrijver. Nee, een dromer! Ach wel nee, Ik ben allebei. En al
Schrijf ik over dromen, en droom ik over schrijven het is wat anders als
Een verwachte nacht van diepsluimerde nachtrust gepaard gaat met die
Wilde schrijfplannen voor een nieuw gedicht dat precisie van zinnen verwacht
En ook een beetje energieke ambachtelijke passievolle intentie en niet gedruil
Van rijmelerij van lik mijn vestje. Ik ben een rijmer, maar soms niet, dat merk je zoal
In elke gedicht dat ik schrijf dat de rijm toch net een beetje anders lijkt te zijn en ‘s nachts
Ja ‘s nachts dan moet ik eerlijk bekennen, dan heb ik die kunst niet onder de knie.
Ik ben te druk met vage dingen dromen en ze dan eigenlijk keihard vergeten als ik kan. Soms.
Je moet mij zien, man! Als ik dagen of weken niet heb geschreven
En de pen niet in mijn handen heb kunnen drukken, of in dit geval van
Het digitale tijdperk meer het toetsenbord. Ik lig te janken en te bozen en
Zonder blikken of blozen foeter ik tegen mijn onschuldige vriendje over
Dat verfoeide lichaam van mij dat zegt dat ik niet kan doen wat ik echt wel kan!
Nou ja een normaal zou kunnen doen, meneer Grover!
Ach ja, het is wat het is. Ik ben een schrijver, een dichter, een passievol aan elkaar
Breier van betekenisvolle zinnen en oh ja, ik ben ook chronisch ziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten