Terugval,
Tranenval,
De zwaartekracht trekt
Mijn lichaam naar de grond.
Angstig hart
Met paniek bepakt,
Herken ik mijzelf wel
Zoals ik echt ben?
Kapotte handen,
Verbeten tanden,
Soms met mijn rug
Tegen de muur gedrukt
Diep gevecht,
Niet alles gezegd.
Maar de woorden die ik ooit inslikte
Spuug ik nu weer uit.
Heb ik je ooit verteld dat ik bang ben?
Dat ik bang ben voor dit moment?
De downs in de ups and downs
Waarover iedereen het heeft?
De ik in de spiegel die ik niet meer herken?
Een terugval over de obstakels
En een herinnering aan oude tijden.
Die manipulerende stem die probeert
Te overtuigen: Je valt niet als je niet klimt.
Als je niet klimt zal je niet lijden.
Maar hier in de put hoor ik niet thuis
Met de fluisterende stemmen die zeggen van wel.
Ik ben gemaakt om te zijn, te voelen, te beleven
En opgeven zal nooit de optie zijn.
Mijn kracht is veel te fel.
En soms denk ik wel eens dat
Vandaag de dag is dat ik dood zal gaan.
In pure angst omdat ik dat niet wil.
En soms denk ik dat ik te moe ben
Maar elke dag kan ik het gevecht weer aan.
De waarheid is: ondanks alles vind ik het leven wel prachtig
En wanneer ik mij goed voel, voel ik me machtig.
Onstuimig, enthiousiast, zacht genietend.
Ik leef voor de momenten die ik beschouw als bevredigend.
Alles is de moeite waard.
En als ik oud ben, zacht gerimpeld
Zal ik nog die glimlach op mijn gezicht dragen.
Misschien zal iemand mij dan vragen:
Mijn vrouwke, waarom ben jij toch gelukkig?
Omdat ik geluk in al zijn gezichten heb gezien.
Dus laat de tranen maar komen vandaag.
Vandaag is maar heel even.
Morgen zal ik weer gelukkig zijn
En geluk is een mensenleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten