Waarheidsfragmenten

Zelfreflectie.
De diepte van de nacht deert mij niet.
Een zachte warmheid.
Gedachten die leven
Niet langer belemmerd door slaap.
Lang is de nacht soms mijn favoriete plek.
De stilte die ademt,
De rust die leeft,
De moment voor jezelf.
Geen eenzaamheid.
Gewoon alleenzijnheid.

Maar vannacht was anders.
Vannacht was ik bang.
Vannacht zocht ik de hoekjes
Waar ik mijn hoofd in verbergen kon.
Wat mij namelijk wel pijn doet,
Op dit moment, ben jij,
Mijn vergeten herinnering
Waarvan ik niet wist dat jij bestond.

Ik voel mij vies,
Ik voel mij verraden,
Ik voel mijn haat
En ik voel mijn tranen.
De weg van ogen
Naar kin
Vaak belopen.
Zakdoekjes
Te vaak geveegd
En besnoten.

Wie ben ik?
Wat ben ik?
Legitieme vragen
Wanneer je je voelt als een leeg vat
Die voller is dan je denkt.

Maar dat klein hoopje ellende
Dat ik was toen de nacht
Werd gestolen van mij
Is niet de persoon waarmee ik
Mijzelf wil identificeren.
Het is enkel maar een reactie.

En terwijl de dag een nieuw licht werpt op alles,
Besluit ik te doen wat ik weet wat ik moet doen.

Met de pen heel ik mij gefragmenteerde zelf.
Met mijn woorden bewapen ik mijn identiteit.
En met liefde breek ik mijn muren af om mijn deuren te openen.