Met mijn tenen in het gras

De zomer wacht niet op mij
Zoals ik op haar wacht
Heb ik te vaak gedacht,
Mijn ogen zwart onder de zon.

Kus mij!
Riep ik naar de zonnestraal
Die mijn wereld binnen gleed.
Zo warm.
Zo heet.

Ik lag in poelen van mijzelf
En ik wenste dat ik buiten was
Waar mensen het leven vieren.

Maar niet vandaag,
Oh maar niet vandaag.

Geef mij die twee dagen,
Waar op ik alles kan vergeten,
Al is het maar voor heel even,
Ik wil even vergeten

De dagen dat ik iemand anders kon zijn,
De persoon die ik behoorde te zijn,
De persoon die ik wilde zijn.

De dagen dat ik met mijn handen op mijn oren doorbracht,
Zodat ik kon doen dat elke situatie een beetje anders was.
Stiekem hopend voor de regen, want dat bracht een excuus.

De dagen die ik leefde draaiend rond beperkingen
En mijn eigen onbegrip voor de situatie,
Want ik wou het zelf niet begrijpen.

De dagen die ik binnen doorbracht.
De dagen die ik binnen doorbracht.
Ja, de dagen die ik binnen doorbracht.

Maar je bent nu eenmaal alleen,
Alleen met je gedachten,
Met je lichaam,
Met je wensen,
Met je wanhoop

Tot je leert te accepteren wat is,
En nog durf te dromen over wat nog kan zijn.
Groeiend verder naar een nieuwe jij.

Maar nu,
Wie ben ik nu?
Ik weet het niet.
Misschien ben ik niet zo sterk
Als dat ik dacht dat ik was.
En misschien doet het pijn
Als ik niet iedereen tevreden kan stellen.
Maar ik kom er wel,
Als jij het gelooft,
Geloof ik het ook.

Vandaag zet ik mijn tenen in het warme gras,
Ze flexend, 1 voor 1.
Vandaag doe ik alsof het iemand anders was
Die daar lag in het bed.
Vandaag zal ik de wereld voelen
Met een 110% intensiteit.
Want ik heb het nodig,
En ik wil het.
Ik wil het.
Ik wil.
Ik.