Een regen van slagen

Hij zei
Dat niemand ooit van mij zou houden
Niet zoals hij van mij hield,
Terwijl zijn vuisten neerdaalde
Als een regen van slagen
En ik geloofde hem.
Soms geloof ik hem nog steeds,
En soms geloof ik nog dat ik het verdiende.
Maar meestal geloof ik het niet meer.
Dan kijk ik om mij heen,
Naar mijn nieuwe leven,
Naar mijn geliefden,
En naar de nieuwe jaren die kwamen
Toen ik bij jou weg ging,
En zie ik dat jij altijd tegen mij heb gelogen.
Misschien ben ik niet altijd gelukkig,
Maar ik ben altijd gelukkiger dan ik toen was.

Liefde

Misschien 

Moet je een keuze maken.

Dat is wat je zei.

Ok zei ik,

Ik kies voor liefde.

Zeg me,

Wat kies jij?

In memoriam

Het is toch raar

Hoe iemand er opeens

Niet meer kan zijn.

Een lege stoel,

Een stille plek.

Een kale leegte

Opeens niet meer opgevuld.

Eens een familielid,

Vriend,

Collega,

Nu enkel een herinnering.

Wat toen normaal was,

Nu onherkenbaar.

Ooit zal je er aan wennen,

Lachen om de goede herinneringen

Die je hebt van deze persoon.

Nu nog even niet.

Nee, nu nog even niet.

Want het is toch raar

Hoe iemand zo maar weg is,

Hoe iemand zo maar uit je leven verdwijnt.

Dead men's creed

I once had a dream that I could save the world
A childs vision to a grown up society
But now I only have dreams where in I save myself
And the future that lay before me

I am on the boundaries of that place we call living
Always seeing death creeping in
Will there be a day that he will come to get me
I am not ready but I might be dying

I sleep with tears in my eyes for my fallen brothers
I sleep but not in peace
I awake to a world that is blind for all the suffering
I awake but not at ease

Yes, I am in war with the world but they don't see me
They all live inside your head
Their own battleground is far away from their battles
Using my image without consent

What the purpose was of the mission, I once thought I knew
But now it all seems vague
This world condemned in the hands of murdering greed
Keeping us all in an unknowing haze

When I leave this world, will it remain broken and beaten
All of my fighting now seems in vain
Because they will always find another battle to fight
As the world cries out in pain

Abuse of self, by you

You left me burning
Right before your eyes
A secret yearning
A tremble and a sigh

I wished for you to come back
And recognise my pain
But I never knew growing stronger
Would take you away
From me

Should you return
Right through the woods
In pain I will reject you
Like you never knew I could

Read

I love to read,

I love to read up a blessed storm.

The art of putting one word

After the other

Never failed to impress me.

I am in love with it

So utterly

Completely

That I never fail to embrace it.

Page after page after page

My eyes search for the message

That the writer left there

Just for me.

Perhaps also for you,

In your book,

Not mine.

It raises my ego,

Leaves me wet with these feelings,

Tearing sentences apart with my brain.

And I am a bottomless abyss

Of emotion

As soon as I finish the book,

Read it cover to cover.

As soon as the book releases me

Out of his warm, inky embrace.

Still I am all the better for it.

This is comfort as I know it.

Sleepwalker

I am a person of shadows

and sometimes I feel

best at home

in the drouzyness of the night.

Taking in every bit of the dark

as to wake me,

get me out my slumber

without confronting me with real life.

It seems strange to me

that this is the time

sleep calls on us

and brings us into a state of unconsciousness,

while I want to be conscious,

and breathing, and awake.

i want to taste the night

with my fingertips,

with my whole being

and let imagination devour me

before a slumber sets

with the early morningsun.

Taking me to dreams

that should only be dreamed in the soft light of day.

So sleep eludes me

and rhytme repels me,

but I still find myself,

every time,

to be a slave to the desires

of the world and not my own.

Maybe one day 

I will find a way to understand

and become truly what I am by default.

A sleepwalker.

Even niets

Iedereen wil wel eens een dag niets

Maar ik kan er niet van genieten.

Ik zit in mijn hoofd

En ik blijf maar denken.

"Ik verspil mijn dagen.

Ik verspil mijn leven.

Straks ben ik 90 en heb ik niets bereikt.

Straks ben ik dood en heb ik niets gezien.

Er is nog zoveel wat ik wil doen."

Ik wil zoveel,

Dat ik de rust niet kan vinden,

Om dan ook maar iets  van die dingen te doen. 

Had ik maar vrede met een dag niets gedaan,

Misschien zou ik dan een dag niets hebben.

Want iedereen,

Iedereen wil wel eens een dag niets.

Wie ik ben, ben ik.

Ik staar naar buiten

Door een raam.

Mijn warme adem maakt wolken op het koude glas.

Ik ben niet alleen.

Ik kan nooit alleen zijn,

Het is altijd hetzelfde verhaal,

Dezelfde stemmen en hetzelfde geluid,

En ik probeer te denken.

Ik denk in de termen van het kwaad,

Die zich om mij heen heeft gestrengeld

En bij mij naar binnen glijd

Via mijn ogen.

Via mijn ogen die de beelden zien

Die het kwaad in mijn hoofd heeft geprojecteerd.

Stilte.

Er is geen stilte.

Er is nooit een moment stilte.

Nee, er is nooit een moment van stilte in mijn hoofd.

De wereld buiten mij doet mij pijn.

De wereld om mij heen doet mij pijn,

Omdat de wereld in mij mij pijn doet.

En ik kan mijzelf niet verbergen,

Ik kan mijzelf niet verstoppen voor mijzelf,

Voor wat ik mijzelf aan kan doen,

Wanneer ik alleen ben.

Ik mis mij.

Ik mis mijzelf.

Ik mis wie ik ooit was,

Al weet ik niet meer wie ik toen was.