Het is toch raar
Hoe iemand er opeens
Niet meer kan zijn.
Een lege stoel,
Een stille plek.
Een kale leegte
Opeens niet meer opgevuld.
Eens een familielid,
Vriend,
Collega,
Nu enkel een herinnering.
Wat toen normaal was,
Nu onherkenbaar.
Ooit zal je er aan wennen,
Lachen om de goede herinneringen
Die je hebt van deze persoon.
Nu nog even niet.
Nee, nu nog even niet.
Want het is toch raar
Hoe iemand zo maar weg is,
Hoe iemand zo maar uit je leven verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten