Uit hetzelfde hout gesneden

Jij en ik
Van hetzelfde hout gesneden.
Jij en ik
Twee die dromen in een.
Dit is niet
Romantische liefde
Maar een ik ken jou.
Ik herken jou.

Hoe hoger je klimt,
Des te harder je valt
Als je de weg voor je
Niet meer kan zien.

En hoe verder je gaat
Des te sneller je verdwaalt
Als je de weg voor je
Niet meer herkent.

En daar was ik,
Daar was jij
Misschien
Incompleet
En te eigenwijs
Om de weg te vragen.

Wat de waarheid is,
Laat ik maar in het midden.
Het midden dat wij
Niet herkennen
Wanneer we daar
Niet meer zijn.

En daar ben ik nu,
Daar ben ik,
Dat was wat ik dacht.
Maar wat ik nu weet
Is dat ik niet meer weet
Waar ik ben
En of het normaal is
Wat ik voel.

Je nam mij bij de hand
Voor even,
En liet me binnen
In jouw huis
En jij zei:

Mijn bank is jouw bank,
Mijn tafel is jouw tafel,
Uit hetzelfde hout
Is alles gesneden.
Het maakt niet uit,
Wat je nog niet weet,
De wereld draait
Rond wat jij maakt.
Jouw wereld,
Jouw kunst.

Maak wat van,
Wat is jou gegeven.
Droom lekker door
Als je teveel wilt.
Maar kies,
Kies,
Wat jou gelukkig maakt.

De woorden raakte koud mijn oren,
Toen mijn muze begon te zingen
En deze gedicht is opgedragen aan jou,
Jou die ik schoonheid wens.