Kans

Mag ik even huilen?

Mag ik mij even laten gaan?

Mag ik de tranen rollen,

Mag ik schreeuwen,

Tot ik weer op kan staan?

Mag ik even boos zijn?

Mag ik even slaan tegen de grond?

Vloeken tegen de wereld,

Op de muren stompen,

Tot het cirkeltje weer rond komt?

En ik herinner waar ik

Het allemaal maar voor doe,

De reden waarom ik vecht,

Waarom ik huil,

Waarom ik soms bloed.

En ik herinner wat ik nog

allemaal wil zien in de wereld van ons.

De wereld van jou en mij samen

De wereld van allen

En ik heb enkel maar deze kans.

Dus soms mag ik even verdrietig zijn,

Even boos zijn van mijzelf en mij.

Het neemt geen hout weg van mijn bestaan,

Nee, nee, nee, het laat juist zien

Dat ik besta en het maakt mij blij

Dat ik overal boven op kan komen

Zelfs al lig ik plat op mijn rug.

Vandaag voel ik mij verdrietig.

Vandaag moet ik zo hard huilen.

Maar morgen komt het geluk weer terug.