Soms
ben ik even mijzelf niet,
Soms
ben ik mij even kwijt.
Dan
kijk ik naar de wereld
En
zie dat de realiteit
Langzaam
verdwijnt.
Soms
weet ik even niet meer
Wat
gisteren was en vandaag.
Is
er geen grens tussen
The
good guy and the
Bad
guy en resteert enkel de vraag;
Wat
is er met mij aan de hand?
Wat
is er gaande met mij?
Waarom
ben ik nog altijd zo bang
Terwijl
ik vast heus niet
Bang
hoeft te zijn.
Ik
vertrouw mijzelf allang niet meer,
Ik
weet niet wie het is
Die
de dingen in mijn hoofd fluistert
En
de beelden brengt,
De
zwarte gedachten en de mist.
Ja
eerlijk het is soms moeilijk
Te
zien hoe moeilijk ik ben.
Door
een vlaag van stofjes in mijn brein
Die
de route van A
Naar
B ook niet kent.
Ja
dat woord paranoia,
Voor
scrabble een mooi woord.
Maar
als het vast zit
In
je ogen
Dan
voel je je verstoort.
Dus
ik weet soms niet meer
Wie
goed bedoelt en wie kwaad.
En
wie van mij kan houden
En
is het echt zo,
Ben
ik dat waard?
Maar
het leven dat gaat verder
En
dat herstel dat komt nog wel.
Soms
ben ik wat Borderline,
Soms
psychotisch, bang,
Maar
hopelijk ben ik vooral mijzelf.
Ik
heb nog erg veel te leren
Over
leven en liefde en herstel.
Word
het soms wat minder Borderline,
Soms
minder emotioneel
En
wat minder verloren in mijzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten