Gebrek aan zijn

Een woord, een daad, een gefluisterde niets
Was al genoeg, waarom weet ik niet precies
Een harde woede komt nu over mij
Alles moet kapot, niets mag meer zijn

En ik weet niet meer wat ik doe
Wie ik ben, en wat ik nog meer voel
Ik ken alleen de woede in mij
De diepe schreeuw en het gebrek aan zijn

Ik haal mijn nagels langs je gezicht
Staar met blinde ogen naar het zonlicht
De rust die jij ademt maakt jou broos
En je vraagt me: Waarom ben je zo boos

Een antwoord die ik jou verschuldigd blijf
Terwijl de woede steeds dieper in mij snijd
Een schreeuw wringt zich hard naar buiten
Wanneer jouw armen om mij heen sluiten

Ik sla mijn vuisten tegen jouw borst
Vervloek jouw naam, jouw moed, jouw trots
Ik wil niet tegengehouden worden, misschien ook wel
Mijn laatste gevecht met een harde gil

En zo snel als het kwam is het ook weer weg
Geloof jij mij wanneer ik sorry zeg
De schade die ik aanbracht nu diep in mij
Als een groot verdriet en een gebrek aan zijn