Een lach en een traan

Vandaag voelde ik mij zo dubbel.
Ik lachtte om een herinnering
Van jou
En 1 van de dingen die jij graag deed.
Ik herinnerde
En ik zag je
Met mijn hart
Totdat ik de gat voelde
Van jouw gebrek aan bestaan.
De tranen
Kwamen
Als een storm
Van emoties
Met jou in het midden.
Is dat hoe het nu zal zijn?
Een lach om wie je was
En een traan om wie je niet meer zal zijn?