Yoga

De harde koude grond brengt mij naar de warme armen van de rust.
Een lichaam roept het hardst om het verhaal wat het heeft te vertellen
Op het moment dat kalmte niet meer onderdrukt word door chaos.

Ik buig mijn lichaam naar voren,
Mijn armen gestrekt, mijn knieen onder mij.
En ik weet wat er gaat komen,
Elke keer een beetje meer.

Ik buig mijn lichaam naar rechts,
En oud verdriet komt naar boven.
Ik huil en strek en huil en strek
Zelfs wanneer ik mijn arm laat vallen.

Ik buig mijn lichaam naar links
En voel de woede in mij opkomen.
Alles wat jij hebt achtergelaten,
Zit nu vast in mijn strakke lichaam.

Ik buig mijn lichaam naar achteren
En ik herinner hoe ik ooit bang was
Wanneer de kamerdeur opende
En ik mij verborg onder jouw geweld.

Wanneer ik weer naar voren buig denk ik jouw schoenen te zien
Vervagen alsof ik iets heb dat ik moet loslaten.
En wanneer ik op de grond lig zie ik je over mij heen torenen
Maar ik ben niet bang meer en vraag me af zou ik dat moeten zijn?

Laat het los.
Laat het los.
Laat het los.

Uit je lichaam en je hart.

Laat het gaan.
Laat het gaan.
Laat het gaan.

Uit je ziel en je hoofd.

Een mantra voor diegene met een oude gebroken hart.

Ik strek mijn benen en mijn armen.
Flexibel zonder mijn oude pijnen.

Meer dan een label

Vertel mij niet
Dat je mij niet wil vertellen
Wat het is waar je last van heb
Omdat het leven voor mij erger is
Dan voor jou.

Dat is niet voor jou om te zeggen.
Dat is niet de wereld zoals ik het zie.
En ik wil ook naar je luisteren.
Ja, ik wil er ook voor je zijn.

Ik ken mijn grenzen,
Ik wil ook jou kennen.
Je bent belangrijk.

Blauwe strepen op mijn knieen

Ik heb een baaldag vandaag.
Tranen springen uit mij
Alsof zij een zinkend schip willen verlaten.
Mijn lichaam laat weten:
Hier ben ik, vandaag je grootste verdriet!

Een lichaam en een brein zijn niet op maat gemaakt,
Het maakt niet uit wat ze je proberen te vertellen.
Soms luisteren ze niet eens naar elkaar.

En mijn dromen dan?
Heeft iemand daar over nagedacht,
Voor ze besloten:
Dit is jouw taak!

Want ik heb dromen, weet je
En acties en wensen en doelen en wilskracht
Die mij heel maken wanneer ik een pen of een kwast aanraakt.

Ik word een schrijver,
En een kunstenaar.
Een woordkunstenaar met ook geschilderde verhalen.

En soms vergeet ik:
Dat geduld een schone zaak is.
Dat vechten niet betekend dat ik niet mag huilen.
Dat opgeven nooit een optie voor mij zou zijn.

Even geloofde ik dat mijn dromen nooit zouden komen
En dat ik wil niet is wat ik kan.
Tot ik mijn kracht terug vond en een kwast in handen nam.

Ik ben sterker dan dat mensen denken dat ik ben.

How to not destroy myself

I still feel your hands on my body.

My skin
Made of a thousand
Fingerprints.

I remember them all.
Like the aftertaste of coffee on my lips,
The days that I was the suicidal mess you made me
And the smiles I had when I thought of killing you.

Don't do it, someone used to say.
There are still too many assholes
You need to prove wrong.
How you grew despite of them,
Not inspite of them.

Will my dreams be my revenge?
All those dreams with them not in it.

I want to send those messages to myself that are stronger than blood on my hands.

But those sick and twisted thoughts
Will remain in my thoughts
For that bad day
Where in I wish
You were not breathing.

Ssssssjt.
You are
Not allowed
To speak
A word
And God
Will not
Forgive you.

Tautologie

Een schrijver die niet schrijft.
Elke schrijver weet het:
Dit is geen uitzondering
Maar een tautologie.

Verf een lach

Elke dag
Schilder ik een lach
Op mijn gezicht
Om mijzelf op te vrolijken
En mensen te herinneren
Dat een lach
Ook op hun gezicht kan leven.

Ik verf het zonder verf,
Zonder kleur,
Maar met mijn vingers
In de mondhoeken
Die de krul omhoog houden.

Weet je wat?
Ik zal het je vertellen.
Soms werkt het echt.

Rennend lopen

Met een hoofd op actief
En een lichaam niet vooruit te branden.
Een computer met een sterke harddrive
Maar zonder stekker in het stopcontact
Of een accu als back up.

Met de woede die ik voel bereik ik niets.
Ik ben niet gezonder wanneer ik het niet accepteer
En vecht voor alles wat wel gewoon nog kan.
Dit is niet de doodvonnis van mijn leven.

Maar soms wil je even huilen.
Soms wil je even dat je boos mag zijn
En mag zeggen:
"Weet je wat? Dit is niet eerlijk!"

Het verandert niets in een brein dat wil en een lichaam die niet kan.

Want dat wat je wilt is
Niet dat wat je kan
En soms is wat je kan
Niet dat wat je wilt.

Een continue zoektocht naar balans.

Gisteren kon ik rennen,
Maar vandaag moet ik weer leren lopen.

Opgeven bestaat niet,
Niet in mijn woordenboek.
Soms wou ik echter dat ik sterker was.

Want gisteren kon ik rennen,
Maar vandaag moet ik weer leren lopen.

Knopen

De knoop in mijn maag strekt zijn vingers uit naar mijn keel
Zonder ooit te zeggen wat die angst nou van mij verwacht.
Het enige waar ik aan kan denken; hoe gaat het weer weg?
Ik stuur mijn gedachten de hele wereld door
Vasthoudend aan wie ik ben zonder de hartkloppingen.
Ik dans mijn emoties weg en ik voel mij goed.
Ik geloof in door zetten en ik ben weer even subliem.
Ik rij er dwars door heen en ik voel mijzelf groeien.
Het zijn de stappen die ik moet nemen,
die zeggen, wees niet bang om echt te leven.
Ja ik kom er wel, zelfs al ben ik vandaag zo bang.

Dans

Linkerarm.
Rechterarm.
Ben ik arm als ik zeg
Dat mijn armen
De woorden zat zijn
Die ik intyp?
Even rust.
Even rust.
Zodat ik strakjes weer
Mijn dromen najagen kan
En mijn hoop dichter
Tegen mij aan
Kan drukken.
Ik ben niet waar jij bent
Maar ik kom wel
Waar ik moet zijn.
Op mijn eigen pas
En door mijn eigen dans.

Optimistische pessimist

Ik ben een traan.
Vandaag ben ik een traan
Op mijn wangen.
Niet eentje van verdriet,
Maar eentje van een lach,
Van hard werken,
Van een goed moment
Dat ik vertrouwen heb in mijzelf
En mijn kunnen.
Ik reik naar de lucht
En ik raak de wolken
Waar ik ooit zo bang voor was.
Voorbodes van een storm.
De storm komt soms,
Maar niet vandaag.
Wat heeft het nut om mijzelf pijn te doen
Met iets wat nog niet is?

Ik lach naar de zon
En ik lach naar de vogels.
Ik lach naar mijn typende handen
En ik lach naar mijn afleidingen.
Ik lach om de woorden die ik schrijf.
Ik lach in mijn theemok.

Ben ik bang?
Ja misschien altijd wel een beetje.
Maar de storm gaat altijd over.

Misschien ben ik een optimistische pessimist.
Misschien ben ik gewoon mijzelf.
Misschien ben ik gewoon gelukkig.
Ja, misschien ben ik gewoon gelukkig.