maandag 17 november 2014

Rennend lopen

Met een hoofd op actief
En een lichaam niet vooruit te branden.
Een computer met een sterke harddrive
Maar zonder stekker in het stopcontact
Of een accu als back up.

Met de woede die ik voel bereik ik niets.
Ik ben niet gezonder wanneer ik het niet accepteer
En vecht voor alles wat wel gewoon nog kan.
Dit is niet de doodvonnis van mijn leven.

Maar soms wil je even huilen.
Soms wil je even dat je boos mag zijn
En mag zeggen:
"Weet je wat? Dit is niet eerlijk!"

Het verandert niets in een brein dat wil en een lichaam die niet kan.

Want dat wat je wilt is
Niet dat wat je kan
En soms is wat je kan
Niet dat wat je wilt.

Een continue zoektocht naar balans.

Gisteren kon ik rennen,
Maar vandaag moet ik weer leren lopen.

Opgeven bestaat niet,
Niet in mijn woordenboek.
Soms wou ik echter dat ik sterker was.

Want gisteren kon ik rennen,
Maar vandaag moet ik weer leren lopen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten