De clown

Ik ben een clown.
Met mijn halve mond omhoog gekruld
En mijn andere naar beneden gezogen
Ben ik de extreemste uiting van emoties.
Een spiegel,
Een hart,
Gebroken
En gelijk geheeld.

Liefde en beloftes,
Het maakt mij allemaal wel degelijk uit.
Maar ik hou je niet aan je woord
En vergeet mijn eigen.

Want wat ik vooral wil
Is het spotlicht in het leven
Niet voor altijd,
Voor eventjes
Totdat iemand mij ziet.

Niet als de clown,
Maar als de danseres,
Een koorddanseres,
Die delicaat balanceert
Tussen de tweedeling van het leven.

En als ik val,
Zij het links of zij het rechts,
Wees dan even mijn net
Totdat ik op mijn beide benen staat.

Het applaus in ontvangst nemend.