Je
kijkt mij aan
Van
de andere kant van het glas.
Het
regent woorden
Uit
jouw mond
Te
onpas, altijd te onpas.
En
ik kijk geen tv
Ik
kijk naar de mensen
Van
achter dat raam
Dus
neem niet
Alle
plek in, en ik wens mij
Een
wereld waarin je snapt wat ik zeg,
maar
hoe kan je als ik moet denken over elke woord.
En
je denkt dat je mij aan het aanmoedigen ben,
Maar
zo langzamerhand voel ik mij echt gestoord.
Ze
zeggen dat het
Allemaal
vast tussen mijn oren
Zal
zitten en al die
adviezen
die ze geven
Wil
ik gewoon niet horen
Omdat
ik lui ben en
Wat
weten de dokters nu echt?
Wij
kennen haar al
Veel
langer
En
haar aandacht getrek.
Waarom
denk je dat ik uiteindelijk zo vaak
Mensen
van mij af duwt voor ze dichtbij zijn gekomen?
Ik
zit vol met de zinnen die ooit mij sneden,
Zinnen
die zelfs nu nog lijken door te stromen.
Waarom
denk je dat ik mijn voeten zo ferm
In
de grond moet zetten, zelfs al lig ik plat op bed?
Als
je denkt dat je met mij moet vechten over
Wat
beter voor mij is, wie is het die anders op mij let?
Mijn
ongevleugelde
Beschermengelen
zo schaars
Kunnen
zelfs dit
Gevecht
niet voor mij
Winnen
en het is waar
Dat
het mijn emoties zijn
Waar
mee je aan het spelen bent.
Dat
alleen kan ik stoppen,
Zonder
woorden,
Omdat
je mij echt niet kent.
Ik
moet mij niet laten raken aan jouw onbegrip voor deze ik.
Ik
moet mij niet laten raken wanneer jij mij laat stikken.
Ik
moet mij niet laten begraven omdat jij denkt beter te weten
Wat
ik kan, wat ik niet kan, wat ik kan, met jouw harde grip en
Nee
laat los! Je kan niet redden wat je niet wilt helpen
En
je zal nooit leren luisteren als je alleen maar wilt praten.
Al
die claims die je over mij maakt doen mij zeer
En
kloppen gewoon niet, heb je dat nog niet in de gaten?
Ja
ik ben ziek
En
jij ben enorm blind
Voor
de waarheid.
Ik
ben geen leugenaar,
En
ik ben geen klein kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten