“Dor hout, dor hout gemaakt om te sterven.
Is jouw zwakte iets wat we kunnen erven?
Je houdt ons laag, je haalt ons neer.
"Sterf gerust opnieuw nog een keer.”
Je hart is als dat een moeder dat haar kinderen achterlaat.
Wanneer ze niet perfect zijn of in haar evenbeeld geschaapt.
Jouw hart is als een hart druipend met haat.
Het liefde noemen maakt het niet opeens volmaakt.
Je schreeuwt in mijn gezicht dat mijn tijd is gekomen.
Mijn naam hoort tussen de namen van de doden.
Draai je vervolgens om om de wereld te omarmen.
Terwijl de haat je spieren nog steeds spannen.
En in elkaars armen zing je over jouw daden.
Je noemt jouw haat een spirituele ontwakenen.
Jij bent het verzet en oh jij bent de held,
En je danst jezelf rond in de waan van overgave.
En oh je danst en oh je zingt en oh je viert het leven.
En je naam werd synoniem met een hart om te geven.
Totdat het iemand is als ik die je je sympathie moet schenken.
Onze zielen zijn meer waard dan jullie ooit zullen weten.
Jouw liefde is een vermomming voor grommende tanden.
Vuisten die connectie zoeken met blozende wangen.
Je zegt het goed te bedoelen en dat is het wrange.
Jij knijpt het leven uit anderen mensen hun harten.
Je viert al wat de natuur jouw kant opstuurde
En dan spuug je in gezichten en bouw je de muren.
Segregeer zwak en sterk in historische contouren.
Een geschiedenis waar je op voor wil voortborduren.
Maar oh nee oh nee, noem het beestje niet bij zijn naam.
Dat is pas gemeen en daar moeten we niet voor staan.
Dat jullie ons dood willen, dat is gewoon normaal.
Maar oh wee als we opkomen voor ons bestaan.
Nee we kunnen beter dansen, we kunnen beter feesten
Op de kennis dat jullie ons het leven willen ontnemen.
We kunnen beter blij zijn met de dingen die wij wel hebben,
Want er is geen adem meer om nog aan ons te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten