Spiegelstoornis

De spiegel liegt niet
Is wat ze zeggen.
Maar mijn hersenen.
Begeleiden mijn ogen
Begeleiden mijn gedachten.
Is alles wat ik zie dan wel echt?

Want ik kijk met mijn hart en oordeel
En ik zie mijzelf niet met vriendelijkheid
Met compassie
Met goede moed over de toekomst.
Zelfs al vecht ik zo hard om mijzelf lief te hebben.

Met elke rol rollen de tranen
En met elke flap voel ik mij jaren ouder.
Elke lijn telt de jaren dat ik mijzelf verwaarloosde
En elke put is er een waarin ik val.

Dat is wat ik zie als ik kijk naar wat ik bereik hebt.
Niet mijn vooruitgang, en niet mijn groei.
Of hoe gezond ik aan het worden ben,
Zelfs dat word geleid door giftige gedachten.

Het is nooit genoeg wat ik doe,
Het kan altijd beter.
Grenzen tellen niet.
Omarm jezelf niet met liefde
Want liefde verdien je niet.

Toch ga ik leren mij lief te hebben,
En niet als einde van een lijn-gevecht.
Maar voor de rollen zijn verdwenen
Zal ik het zeggen
En is gezond zijn zelf-liefde
En geen gevecht.