Soms ben ik bang voor je,
Niet voor wie je bent,
Maar voor wat mijn hoofd denkt.
Wat als? Wat als? Wat als?
Soms ben ik bang voor iedereen,
Voor wat er komen kan,
Voor alles wat ik niet weet.
En dan? En dan? En dan?
Want mijn ogen zien de maskers
Die zonder linten
Op het gezicht blijf zitten.
Als een tattoo,
Permanent.
En mijn ogen zien de littekens
Op iedereens armen,
En ik bang
Voor wie die littekens
Gemaakt heeft.
Soms denk ik alleen in wonden en daders.
Oude wonden, nieuwe wonden, gezworen vijanden.
En vraag ik mij af of iedereen een dader is.
Wie heeft niet soms een ander beschadigd.
Ja iedereen kan je pijn doen,
Maar sommige mensen zijn het waard
De volle risico te nemen
Om ze in je leven te houden.
Sommige mensen zijn het waard
Om niet te kunnen weten wat komen gaat
En te geloven dat alle wonden die zij maken
Zij ook voor jou weer komen helen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten