Tijd

Tijd.
Tijd.
Ik kan me nog herinneren
Dat gisteren nog morgen was,
Volgende week
Geen maand geleden was
En dat het nieuwe jaar
Nog moest komen.

Ik kan mij herinneren
Hoe het voelde
Wanneer ik iets nieuws begon
En alle momenten
Dat ik het zag groeien.
Uur voor uur.
Dag voor dag.
Tot het opeens, af,
Achter mij lag.

Zelfs wanneer je denkt,
Wat gaat de tijd toch langzaam
Gaat het uiteindelijk nog
Sneller dan verwacht.

"Weet je die keer dat ik zo lang moest wachten,
Tsja, ook dat is nu verleden tijd."

Zijn dat wat rimpels zijn?
Onze huid die er niet tegen kan
Dat we constant in de stroomversnelling
staan die tijd heet?
Botsingen met de windsnelheid
Van tijd?

Ja zelfs vandaag hebben wij altijd
Morgen al in onze gedachten.
Want die morgen
Word snel weer vandaag.

De beste wijsheid die ik meekreeg
Van de tijd zelve, is
We hebben niet al de tijd van de wereld.
Tijd bestond zodra mensheid begon
En mensheid is niet
1 enkel mensenleven.

Och, waar het om gaat is dit:
Geniet bewust
Want je heb maar 1 leven.
Geniet bewust
Van de tijd die je is gegeven.

En dan beloof ik,
Dat ik,
Elke rimpel zal laten meetellen,
Elke rimpel zal laten komen
Met een verhaal.
Dan zal ik mij niet druk meer maken
Over elke morgen
Die een gisteren word.

Stem in mijn hoofd

Ben ik lui
Als mijn woorden
Beter stromen
Van de bank
Dan wanneer ik
Rondloop met
Een stoffer in
Mijn hand?

Ben ik lui
Als ik kies
Om verdwaald
Te raken
Tussen de letters
Wanneer de was
Mijn naam roept?

Ben ik lui
Als ik blijf
Uitstellen
Wat moet
Wanneer ik
Zachtjes
Met een penseel
Over een canvas
Strijkt?

Ben ik lui
Wanneer ik zeg
Dat chaos
Mij niet stoort
Maar een lege
Plek
Op de muur
Wel?

Ben ik lui
Wanneer ik soms
Liever doe
Wat goed voelt
Dan doe
Wat moet?

Zelfs wanneer ik uiteindelijk wel doe wat moet?

Nee zou jij mij zeggen
Geluk is ook belangrijk
En creativiteit is de weg naar jouw ziel,
Jouw leven en jouw warmte.
Waarom zeg ik dat mijzelf niet?

Wanneer ik anderen hoor,
Hun leven bespreek en hun harde werk zie,
Voel ik mij gebrekig.
Ik kan het allemaal niet.
Niet zo goed, in ieder geval.

En er zit een stem in mijn hoofd
Die mij vertelt dat schrijver zijn geen echte baan is,
Dat schilderen niet echt werken is,
En mijn beperkingen niet echt bestaan.

Een stem in mijn hoofd die zegt dat ik lui ben.
Een stem in mijn hoofd die zegt dat mensen gelukkig willen maken
Er helemaal niet zou toe moeten doen.
Al is dat wat ik zou willen doen.

Ooit vervang ik die stem voor die van mijn zus,
Mijn partner en al mijn geliefden.
Door de complimenten voor mijn werk,
En de inspiratie die komt
Uit de glimlachen
Van de mensen
Wanneer ze mijn passie zien.

En dan zal ik snappen wat mijn doel is.
Niet mijn beperkingen, niet mijn prioriteiten
Maar alle dingen waarvan ik durf te dromen.

Excuseer mij, stem in mijn hoofd,
Ik heb een schildering af te maken.

Niet alleen pijn

Een stille hand.
Geen woord,
Geen stem.
Jij bent hier.

Op mijn rug
En op mijn schoot,
Samengevouwen
Met de mijne.

Ik weet het wel,
Zij begrijpen niet
Wat ik elke dag zie
Zeggen jouw ogen.

Niet alleen de pijn
Of de verdriet,
Maar ook de wil
Zelfs al kan het niet.

Verlatingsangst
Die erger word
Als zelfs je lichaam
Je in de steek laat.

En toch lach je,
En toch hoor je,
En toch zie je
Mooiheid in het leven.

Alleen soms even niet,
Dat soms zien ze niet,
Als je wilt zeggen
Wat je voelt.

Dat is niet alles
Wie je bent
En het spijt me
Voor de mens die je niet kent,

Dat zij vergeten
Wanneer je lacht
En alleen onthouden
Wanneer je praat

Over pijn.

Oud verdriet

Achter oogleden schuilt een hoop
Dat niet gezien wordt.
Soms is de pijn oud verdriet,
Zeggen ze.

Ik weet het zelf eigenlijk niet,
Niet zo goed, in ieder geval.
Ik wil niet geloven dat het verleden
Zelf daar nog invloed heeft
Op het heden.

Ik wil er niet bij stil staan,
Want ik doe al genoeg stil staan.
En ik wil ook niet geloven
Dat ik niet kan groeien,
Weg van wat toen was.

Het is mijn lichaam
En niet een herinnering.
Het is een nieuw verdriet
Maar de kans het leven nog
Positief te zien.

Soms is pijn oud verdriet,
Maar om eerlijk te zijn
Interesseert me dat niet.

Het maakt me niet beter
Om te weten
Dat jij denkt
Dat het tussen mijn oren zit.

Of je het nou zegt om
Te proberen te helpen of niet,
Het is dat je mij niet echt ziet.
Je probeert me stil te krijgen
Of niet?

Tsja, soms komt met pijn
Een nieuw verdriet.
Vriendschappen minder
En niemand die dat ziet.

De samaritaan

Soms vraag ik me af:
Hoe word ik beter?
Knapper,
Sterker,
Zachter,
Wamer?
Soms vraag ik me af:
Hoe word ik de persoon die ik weet die ik ben?

Alles op zijn tijd, mijn kind,
Alles op zijn tijd, mijn kind,
Je komt er vanzelf, mijn kind,
Dat is wat jij zei.

Als je niet vergeet te vechten
Dan komt alles op zijn tijd.

Wees nooit bang om hulp te vragen,
En wees nooit bang om te vallen.
Het leert je om op te staan.

Wees nooit bang om op te vallen,
Wees nooit bang om anders te zijn.
Wees nooit bang te zeggen wat je wilt.

Leer al je vrienden ken,
Je gebruiken,
Je routines,
Je hoop,
En je geloof in jezelf.

En weet,
Weet,
Weet dat ik altijd om je geef.

Ja dat is wat jij zei.
En dat is wat ik wou dat je zei.

Hardlopen in mijn pyama

Dikke knopen onder mijn huid,
Verloren dromen,
Gebroken wensen.
Zachtjes voel ik ze onder mijn vingers.
Symbolen voor de tijd
Die wegglipt in de pijn.
Symbolen voor de kracht
Waarmee ik nog steeds
Vasthoud aan wat was.

Elke pijnlijke traan
Voel ik warm langs mijn wangen glijden
En ik weet...

Het is tijd voor een nieuwe tijd,
Een nieuwe ik
En een nieuw normaal.
Niet alles
Niet niets
Maar van alles een beetje.

Een nieuwe mindset.

Je kan niet met een racefiets in bed gaan liggen.
Hoe graag je ook wil, je komt niet vooruit.
Maar misschien,
Misschien,
Leer ik wel te hardlopen in mijn pyama.

Een nieuwe tijd is aangebroken

Soms hou ik niet van mijn spiegelbeeld,
En vlucht ik langs alle spiegels heen.

Soms hou ik niet van mijn spiegelbeeld,
En confronteer ik mijzelf met mijn zelfhaat.

Ik kijk naar de scheve tanden,
Kapotte lippen
En miijn chaotische haar.

Ik kijk naar mijn kinnen,
Al mijn rondingen
En lagen
Op alle verkeerde plaatsen.

Mijn rare knieen
Die vormen
Tot X-benen.

De armen
Die wapperen
Als een vlag
In de wind.

Ik verberg
Mijn schaamte
En verdriet
In de handen
Op mijn gezicht
En vlucht weg
Van de zelfkastijding.

Elke keer beloof ik mijzelf
Dat ik van mijzelf zal houden.
Niet om wie ik kan worden,
Maar om wie ik ben.

Stapje voor stapje kom ik daar
En zal ik geloven
Dat het iets is wat kan
En niet enkel mooie woorden.

Helend

Twee armen om jou heen,
Warm als een deken,
Zacht is jouw huid.

Ik vind
Met mijn hoofd
Dat ene plekje op je borst
Net niet in het midden.

Ik leun
Met mijn handen
Op dat ene plekje
Net boven je billen.

Simpel is een knuffel,
Een kus
Of een streling
Wanneer je verliefd ben.
Wanneer houden van
Gaat meespelen
Is een moment als dit
Helend.

Adres onbekend

Ik doe het niet voor jou,
Ik doe het voor mijzelf.
Ik doe het niet om te bewijzen
Dat ik beter dan jou ben,
Dat ik niet op jou lijk,
Dat ik niet zo'n nietsnut ben
Als dat jij zei dat ik was.

33 jaar met jouw stem in mijn hoofd
En mijn gedachten die niet de confrontatie aan wouden.
Beter geloven dan vechten,
Toch?
Maar ik doe het ook niet om jouw stem stil te krijgen,
Zelfs al zal dat misschien wel bij het eindresultaat horen.

Want ik doe het voor mij zelf,
Voor wat ik wil
En ik kan
En ik nodig heb.

Voor wat ik zie
En ik weet
En ik voel.

Dat beetje hoop en geloof in mijzelf,
De innerkracht die sterker wordt.

Ik moet het verleden achter mij laten
Want ik doe het niet voor jou.
Niet voor toen,
Niet voor dan,
Niet voor wat komen kon.

En als jij mij ooit weer zou zien,
Weet je niet meer wie ik ben,
Al sta ik maar een halve meter voor je.
En dat moment interesseert mij niet,
Maakt mij niet blijer,
Of verdrietiger,
Want in de eind:
Ik doe het niet voor jou,
Ik doe het voor mijzelf.