Oud verdriet

Achter oogleden schuilt een hoop
Dat niet gezien wordt.
Soms is de pijn oud verdriet,
Zeggen ze.

Ik weet het zelf eigenlijk niet,
Niet zo goed, in ieder geval.
Ik wil niet geloven dat het verleden
Zelf daar nog invloed heeft
Op het heden.

Ik wil er niet bij stil staan,
Want ik doe al genoeg stil staan.
En ik wil ook niet geloven
Dat ik niet kan groeien,
Weg van wat toen was.

Het is mijn lichaam
En niet een herinnering.
Het is een nieuw verdriet
Maar de kans het leven nog
Positief te zien.

Soms is pijn oud verdriet,
Maar om eerlijk te zijn
Interesseert me dat niet.

Het maakt me niet beter
Om te weten
Dat jij denkt
Dat het tussen mijn oren zit.

Of je het nou zegt om
Te proberen te helpen of niet,
Het is dat je mij niet echt ziet.
Je probeert me stil te krijgen
Of niet?

Tsja, soms komt met pijn
Een nieuw verdriet.
Vriendschappen minder
En niemand die dat ziet.