Kunstenaar

Ik ben geen kunstenaar,
Ik ben een emotionele moordenaar,
Soms een recht toe recht aan barbaar,
En zeer zeker raar.

Ik praat met mijn kwasten,
Mijn pennen en mijn papieren,
Of gewoon met de toetsen van mijn toetsenbord.

Ik dans met mijn verf,
Vergeet soms woorden in mijn inkt,
Maar vooral,
Denk ik teveel.

Over de pijn in de wereld,
Over het niet bestaan van vrede,
Zelfs niet eventjes in mijn hoofd.
Over al mijn gisterens
En mijn onwetendheid.

Ik wil leren,
Jou met inkt en verf bestuderen,
Het tij keren
Met al mijn werk.

En ik wil dat het je vertelt
Dat jouw hel niet persoonlijk
Voor jou alleen was bedoelt.

Ik snap je.
Ik snap je.
Maar ik snap niets van het leven.

Dat is wat ik jou zeg.

Zie mij.
Zie mij.
Zie mij jou zien.

Misschien is dat de kunst ervan,
De abstracte gedachten die vernanderen kan,
Maar ook ik ben nog  lang niet done
Met leren: Hoe kom ik daar...

Daar waar ik wezen wil.
Hoe maak ik nog duidelijker
Wat ik bedoel?
En ik voel kunst,
Als het kunst is wat ik voel.
Misschien is de kunst dat je voelt

En het recht geeft om te bestaan.

Nee ik ben misschien geen kunstenaar.
Mijn brute emoties raken je daar
Waar het wezen moet en wat jij ervaar
Is hoe ik in je snij als een barbaar
Die jou toch lief hebt.

Oud verdriet

Ik laat je gaan,
Oud verdriet,
Ik laat je gaan.

Hou je niet vast aan mij,
Het is jouw tijd
En niet die van mij.

Al die ouwe wonden,
Littekens opengetrokken,
Je doet mij onnodig veel pijn.

En ik herinner mij alles
In onnodig veel angst sta ik
Wanneer je mij verlamd.

Ik laat je gaan,
Oud verdriet,
Het is beter voor mij.

Het is vergeven en niet vergeten,
Het is er boven gaan staan.
Wanneer ik het een plekje kan geven,
Zal tijd het gevecht overnemen.

Net zolang tot jij niet meer ben
Dan een koude rilling, oud verdriet.
Kom dan 's nachts niet kloppen
Met een oude herinnering aan mijn pijn.
Ik heb jou niet meer nodig
Om de dagen te overleven.

Ik weet dat ik een survivor ben,
Met krachten die ik misschien nog niet ken.
Nooit ooit zal kennen,
Als ik mijn ruimtes vul met jou.
En ik vulde mijn ruimtes vol met jou.

Loslaten valt te leren, oud verdriet.
Leer nu ook om mij te laten gaan.
Als tranen
Die langs een wang
Naar beneden
En van de kin naar de grond
Waar ik op lag.

Ik sta op, eindelijk sta ik op en
Ik laat je gaan, oud verdriet.
Al is de afscheid het moeilijkste wat ik heb gedaan.
Afscheid nemen is wat ik zal doen.
Ik functioneer zonder jouw brandstof.

Vergeef mij
Zoals ik al die mensen vergeef
Die jij representeert.
Vergeef mij
Voor jezelf
En dan vergeef ik mijzelf.
Oud
Verdriet...

Slaap waken

's Ochtends vroeg,
Misschien een beetje meer
's Ochtends laat,
Warm ik graag mijn handen
Rond een kop koffie
En baad ik mij in de geluiden
Van mensen
Wakkerder
Dan ik.

's Avonds laat,
Misschien een beetje meer
Later dan geplend
En soms vroeger dan gewild,
Warm ik graag mijn handen
Op de rondingen van je billen
En baad ik mij in de stilte
Van mensen
Slapender
Dan ik.

Tussen deze twee werelden
Functioneer ik.
En ik probeer mijzelf
Voor te stellen
Wie ik ben
En of ik daar
Comfortabel mee ben.
Echt comfortabel mee ben.

Begrijp me niet verkeerd.
Ik zou niet willen veranderen
Wie ik ben, maar soms zou ik willen
Dat ook ik in een doosje pastte
Zonder dat mijn leven
Stil zal moeten staan.

Ach ja,
De wereld blijft maar draaien
En ik blijf
Maar verkennen
In een slaperig waken
En een wakend slapen.

Plastic society

People in glass houses
Shouldn't throw stones.
But it doesn't keep them
From trying.
It's better than being alone.

And so we bulletproof
Every inch of our lives
So nothing can hurt us
From the inside.
From the edge we dive

Deeper into trouble.
Deeper into our chaos
Every single time
We open up,
We open up and get lost.

I might make the time to open up and rhyme
I took my changes to hit the walls and see it unhinge.

We all live in a plastic society now.
But what are we going to do if it all rans out?
When even our nature isn't even real anymore
Just because we are so scared and what for?

Plastic flowers
And plastic hours
And you call me crazy
Just because I say
I'm one to doubt it.

Destroying each other
And everything around us
With plastic bubbles.
You call me crazy
For I don't have the lust

To not feel saved when saving lives.
To not reach to you before you die.
But even then...

God, sometimes I hope we get extinct,
But will we still got the message, I don't think.
We were too busy breaking glass houses
To make it all turn to plastic.

Here comes the blood.
And here comes the rain.
I am dancing in it
To make you call me insane.
Come outside, little girl.
Come outside, little boy.
There is more than plastic
Left to be destroyed.
Just look closer and feel,
Look closer and make it heal.

But we still like to run so far back inside
Leaving every hope for dreams on the outside.
So afraid to dream, so afraid to hope,
That life is more than this slippery slope.

We can heal but we do not believe
That all of this will not make us grieve.
That standing vulnerable will not make us see
This self-fulfilling prophecy.

Gebroken hart

Ik heb een gebroken hart.
Ik heb een gebroken hart.
Ik kan de zin wel herhalen,
Maar lijm is het niet.

Noch is alle stukken bekijken,
Ze in mijn handen nemen,
Terwijl de splinters
In mijn vlees steken.

Of vragen aan de daders
Ontdoe wat jij hebt gedaan,
Ontdoe wat ik moest zien,
De leed in mijn ziel gebrand.

Wat is het antwoord op mijn zoektocht?
De daden, mijn daden, die geven vast rust.
Maar waarom voelt het nog steeds
Alsof ik niet klaar ben?
Waarom voelt het nog steeds
Alsof ik de duivel heb gekust?

Mijn woede is de waarheid op de grote vraag
Wat brand er nog steeds
In dat gebroken hart van mij?
Hoe kan ik helen wat ik niet kan aanraken?
Hoe kan ik helen wat ik
Nog geen plaats kan geven?

Ik heb een gebroken hart.
Ik heb een gebroken hart.
Ik kan de zin wel herhalen,
Maar lijm is het niet.

Follow me

Don't lie to me
Cause this I know
You and I were always alone.

Just whisper it
When your eyes meet mine
And I follow you home.

I remember
When you said to me,
Are you always so comfortable in the dark?

And I shiver still
Because of all the moments
My eyes seemed to make yours spark.

Those eyes
Are magnified
In your rearview mirror.

Your eyes,
So dead on the outside
Still beckon me within their core.

Follow me home.
Follow me home.
They say.
Follow me home
Follow me home.
They speak to me.

Are we more like fire and ice
Or are we the woods and trees
One making the other possible?
I want to make you possible.

You beckon me
Asking me for my kiss
For ever and ever and more eternity.

You tell me
You will never leave
And I'm the fool who wants to believe

Because I do.
But even if you lied to me
I still want to give you what you want.

For what you want
Is still all that I need.
I am not sure when to be done.

So cold your skin.
Even colder than mine.
Did someone stole your life before?

Were you jaded?
Always have been faded?
Away from the raindrops and the lore.

Follow me down.
Follow me down.
I say.
Follow me down
Follow me down.
I speak to you.

Because I am...
I'm drowning in you
I'm drowning in you
I'm drowning in you
I'm drowning in blood.

Were you jaded?
Always have been faded?
Away from life and into demise?
God, how I do love those eyes.

And I remember now,
How I left you there.
And I remember now,
How much I cared.

In 24 years,
I never visited your grave
But now I am there.
And I remember now
How much I cared.

Your hand suddenly in mine
And you never once asked me
If I did lie
That faithful night.

Take me home.
Take me home.
You say.
You don't have to walk
The nights alone.
You spoke to me.

Follow me...
Just follow me.

Niet sterk

Wat nou, niet sterk?
Ik ben een Hercules
In een rok met hakken,
Samson met een fabulous kapsel,
Atlas die slim genoeg was
Niet de hele wereld te gaan dragen.

Ja wat nou, niet sterk?
Omdat ik niet kan geven
Wat jij wilt hebben
Zonder te denken aan mijzelf?
Omdat ik niet voldoe
Aan dat beeld gecreerd
In jouw hoofd
Over hoe jij vind
Dat ik moet zijn.

Tss, wat nou, niet sterk?
Ik ben gewoon liever mijzelf
Dan een tweede kopie
Van iemand anders.
Zelfs wanneer ik niet weet
Wie mijzelf is.

He weet je wat, niet sterk?
Mijn leven draait niet om
 Jou een beter persoon te maken,
Als een vergelijking van
Hoeveel beter jij bent in alles wat je doet.
Is dat nou sterk?
Echt?
Echt?

Misschien ben ik liever niet sterk.
Ik hoef niet over koppen te klimmen
Voor een nieuwe trede op de trap
Naar succes.
Maar dank je voor het aanbod.

Provocatie in schaduwvorm

Mijn kleine angsten
Gedragen door grote verlangens
Reizend op een heteluchtballon
Zouden niet meer dan
Een verstekeling moeten zijn.

Ik doe alsof ik een ego heb.
Alsof ik niet omkijk
Naar die angsten
Die graag fluisteren in mijn hoofd.

Ik ben niet bang voor jou,
En ik ben niet bang voor de wereld.
Geloof je het zelf?

Ik was een klein meisje
Toen het begon.
Een gebrek aan controle.
Ik herinner mij de geluiden
Achter de deur en hoe ik
Fluisterde
Niet open doen,
Niet open doen,
Niet open doen.

Toen dacht ik dat het
Misschien
Geesten waren.
Nu weet ik wel beter.

Provocatie in schaduwvorm.
Was ik zwak of was ik sterk?
Misschien een beetje van allebei.

Die angsten in de heteluchtballon
Dat mijn ego heet,
Kunnen mij
Laten zakken
En zakken
En afbreken wat ik heb gebouwd.

Maar niet vandaag,
Ik flik mijn haar naar achter,
Rijs mijn ogen op van de grond
En zeg dat het goed gaat.

Ik gooi de angsten uit de mand
En vraag aan mijn verlangens,
Waar willen jullie heen vandaag?

Verzonden

Ik heb de zon op mijn hart,
Mijn hart op de goede plek,
Een lach
En een traan
Er boven op gelegen.

Ik heb glinsteringen in mijn ogen,
Maar een leegte in mijn buik
Die niet gevuld
Kan worden
Met elke vorm van eten.
(Hoe hard ik ook probeer.)

Ik heb oren die willen luisteren,
Ogen die willen zien,
Dat jij
Belangrijk bent
Wanneer je naast mij loopt.

Maar in mijn hoofd loop je 3 meter voor me.
In mijn hoofd zie je mij niet staan.
En in mijn hoofd hoor ik je lachen
Om de dingen die ik heb gezegd.

Wat zijn mijn woorden nu nog voor jou?
Hadden ze ooit enige betekenis?
Wanneer ik niet ben zoals jij mij zie?
Ben ik dan 'voor mij besta je niet'?

Ach wat kan het mij ook schelen,
Al die dingen die jij toen zei.
Ik moet je nu toch laten gaan
Met al die dingen die jij toen zei.

Wat ik heb de zon op mijn hart
En ik lach, aanbid en ik leef.
Ooit was ik
Achtergelaten,
Maar nooit was ik alleen.
Nooit was ik alleen.