God

Soms wou ik dat ik in God kon geloven,
Een onzichtbare vriend,
Die mij leven begeleid.
Zodat ik mij niet zo alleen hoef te voelen,
wanneer ik in het donker lig te huilen
En de hele wereld in stilte is gehuld.
Soms mis ik de onschuld
Van het blinde volgen,
Wanneer de mensheid mij negeert.
Ik mis de dagen
Waarin ik het gevoel had dat iemand mij beschermde
En dat ik wist dat ik de weg terug kon vinden
Als ik hem kwijt was, zelfs voor maar even.
Het leven was simpeler,
Misschien zelfs duidelijker.
Of is dat een andere leugen die ik mijzelf vertel
Om mijzelf te laten denken dat het ooit makkelijker was?
Het maakt niet uit,
Soms mis ik nog steeds een God om in te geloven.
Maar ik weet dat,
Ook God mij niet redden kan.
God mij dit keer niet redden kan.