Ik kende jou

Ik kende jou
Een klein beetje.
Woorden op een scherm.
Een hart uitgedrukt in uitroeptekens.
Wanneer ik mijn ogen sloot,
Kon ik het mij inbeelden
Dat ik jou zag.
Was ik bij jou elke keer
Dat je je avonturen beleefde.
Ik kende jou
En oh wat had je een rijk leven.
En wanneer ik in het donker
Mee las met jouw lief en leed
Voelde ik mij zelden alleen.
Ik kende jou
En jij raakte mij.
Dieper dan je ooit zou kunnen weten.
Ik wou dat ik het vaker had gezegd.
Ik kende jou
En jij was sterk.
Sterker dan ik ooit kon zijn.
Sterker dan de hoogste bomen,
En je weet hoeveel wind die vangen.
Nu was je op,
En nu was je klaar,
Niemand zou je dat ooit kwalijk nemen,
Mooi mens.
Ik kende jou
En toen was het stil.
En toen was je er op eens niet meer.
Ik mis jouw berichtjes,
Jouw sarcasme en jouw schoonheid.
Ik kende jou.
Ik kende jou.