Wisseling van de wacht

Mijn gedachten zijn een storm van emoties
En mijn lippen een visioen van stilte en leegte.
Ik wou dat ik je kon vertellen wat ik bedoel.
Ik wou dat ik kon uitbeelden wat er aan de hand is
Maar ik kan niet verklaren waarom ik mij zo voel.

Soms voelt het alsof ik kwaad ben op iedereen
Maar huil ik bittere tranen en weet ik niet waarom.
En soms huil ik tranen maar ben ik eigenlijk bang
Bang om alles wat er is niet meer te kunnen voelen.
Soms voel ik het maar even, soms voel ik het veelste lang.

En wanneer ik stop met huilen, ik stop met schreeuwen
Neemt een alles verslinde leegte mij compleet over.
Niets was de reden hier voor, en niets is ook het doel.
Soms wou ik dat ik kon vertellen wat er aan de hand is.
Ik kan niet verklaren waarom ik mij zo voel.