Hallucinaties.
Beelden en gedachten in mijn hoofd
Van dingen die ik nooit zal zeggen en dingen die ik nooit zal doen,
Dingen die anderen pijn zullen doen.
Dingen die ik niet meen en precies het tegenoverstelde over denkt.
De ultieme vorm van zelfpijniging.
En ik kan het niet stoppen, en mijn hoofd staat niet stil.
Is dat een nieuwe manier om mensen op afstand te houden?
Wat nu als ik ooit verander in de monster die ik niet wil zijn?
Er was een tijd dat ik nooit stil stond
Bij alles wat ik fout kon doen.
Ik mis die tijd.
Maar nu zou ik niet eens uit kunnen leggen
Waar ik bang voor ben.
Ik lig er nachten van wakker,
Ik hoor de stemmen in mijn hoofd.
Je bent een mislukking
En je verdient het niet van mensen te houden.
Je verdient niet dat ze weten wat je bedoelt.
Ik ben bang de fouten te maken die anderen ooit maakte,
Ik ben bang te gaan lijken op de daders uit mijn leven.
Die vader,
Die neef,
Die opa en oma,
Die mannen en vrouwen.
Ik hoop maar dat mensen die mij kennen verder kunnen kijken dan de angsten in mijn hoofd
En zien dat ik al die gedachten heb niet omdat ik ze meen,
Maar juist omdat ik ze allemaal niet meen en nooit zal willen menen.
Met een hart vol liefde,
En een hoofd vol angst
Zet ik stapjes naar voren
Om een stukje dichterbij
Te komen
Bij misschien
Mijzelf
En zeker weten
Jou.
Het is tijd om de arsenaal voor wanneer mensen te dichtbij komen thuis te laten.
Kom, kom, kom, dichterbij mijn kant op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten