Dicht hart, open armen

Verse sneetjes
Op een witgrijze blad.
Patronen van rood
In strepen,
Vormen
En maten
Die mij,
Raar genoeg,
Rust geven.

Schaamte.
Waarom heb ik niet gepraat
Voor het moment
Daar was.
Het probleem was
Dat ik niet wist
Hoe.

Soms weet ik niet wat ik voel
Of waarom
Door wat
En hoe.
Het is gewoon daar.
Hangend,
Boven mijn nek
Als een touw
Die wacht
Op een suicidale.

Alleen ik wil niet dood,
Ik wil er uit,
Niet uit dit leven,
Maar uit dit gevoel.
De constante chaos,
De constante onzekerheid,
Alsof ik het leven niet waard ben.
Alsof ik alles altijd verpest.

Ik wil acties,
Daden,
Oplossingen,
Handvaten,
Ik wil zien
Waarvan ik droom
Als ik aan het leven denk.

Toekomst,
Ik wil toekomst.
Een rustigere toekomst.
Stiller dan de storm
Die nu in mijn hoofd waait.

Ik heb veel om voor te vechten.

Ik wou dat ik dit bedacht had,
Voor de stroom van rood
Weer zijn weg naar beneden vond
Omdat ik dacht dat het rust zou brengen.

Tijdelijke oplossingen.

Zolang de wereld het niet ziet
Ben ik veilig toch?
Zolang de wereld het niet ziet
Hoef ik niet te praten?

Want ik weet niet was is,
En waarom,
En wat er is gebeurt
Dat mij zover gebracht.
Maar nu het gebeurt is,
Wil ik weer vergeten
Waar de chaos vandaan kwam.