Soms

Soms vind ik mijzelf opeens wakker 's nachts,
Denkend aan jou.
Niet aan jouw leven,
Maar aan jouw dood.

Het is niet de manier hoe ik je wil herinneren,
Want je was zoveel meer dan dat moment in jouw leven,
Maar ik kan het niet helpen,
En ik kan mijzelf niet stoppen.

Het zijn de dozijn manieren die ik bedenk
Waarin ik kan zien dat ik dingen anders had kunnen doen,
Ik wist dit beter en dit beter en dit beter,
Ik had dat allemaal beter kunnen weten,
En ik vraag mij af wat allemaal mijn schuld was.

Had ik het makkelijker kunnen maken voor je,
Was ik er wanneer je mij nodig had?

Heb jij afscheid kunnen nemen van het leven,
Zoals ik afscheid kon nemen van jou?

Heb ik echt afscheid kunnen nemen van jou?

Het liefst had ik je thuis gehad en daar in mijn armen,
In veiligheid en warmte, maar het mag allemaal niet meer baten.
Ik moet door met het leven en jij met de dood.

Ik geloof met mijn hart dat je mij heb geleerd hoe ik veel beter kan zijn.