Grab it not

No, ´Grab me by the pussy is not a joke,

It is not locker room talk, no Alpha male stuff,

I was only 6 years old.

Let it sink in.

6 years. Old.

Or young.

When a male Alpha´ed his less than whatever

is the last Greek letter in that Alphabet behaviour

On my itty bitty self.

My crime for being female.

My punishment for being a child.

You don´t say it´s toxic masculinity

When you dare open your mouth and blame me

For being raped when I was nothing more than a baby,

Not an adult in any

Sense of the word.

Or make excuses for their behaviour.

Tell me men do not know better.

The fact that you think you need to make excuses, tells me,

Men know better but they just don´t care.

Or when I am again sexually assaulted and

A bit after that again raped and

Abused and beaten by different men.

Could you not hoover over these predators and say:

“This is bullshit. No man should behave this way.

And no man held to normal standards of humanity does.”

Instead you say:

“How could you let it happen it to you again?

How could you let yourself get into harms way?”

As if I had a choice in the matter,

As if 50% of the world is not basically populated with men,

And you all are kinda hard to avoid

Or ignore

Or open about the fact whether you are a rapist or not.

And when I assume you are not, I am too trustworthy.

And when I assume you are, I am not trustworthy enough.

I can´t win.

I am the sum of my parts and nothing,

No nothing

More.

I am a pussy to grab,

A boob to lick,

A back to throw against the wall,

A head to smash against the pavement.

And when one of my assailants

Suddenly becomes a neighbour

You ask me why I smile when I see him in the hallway,

You ask why I just didn´t move

House

As if I could move.

10 years after he threw me on the ground

And I still could not move.

How symbolic.

I almost locked myself up inside my house,

A little scared and angry mouse

Flinching when I heard his voice on the balcony.

No ´grab my pussy´ is not a joke.

It´s toxic masculinity.

There are so many women in this world,

We walk amongst you all with secrets in our hearts.

Scars and wounds of predatory behaviour

And it will be a start, just a start

If you could understand

That this all starts with men

And yes all so women,

Who think

That someone saying that grabbing a pussy

Without consent

Is a joke

And not a worry

For every women you have ever seen.

I was raped. I was maybe broken,

Maybe damaged, maybe anything when they got to me,

But I was not weak,

And I was not the blame.

I was just a paw in a game,

So feel ashamed,

For talking this way.

I will no longer feel shame for the way I got treated

And maybe one time I will dare stand up

And walk over to look you in the eye

When you joke about grabbing a pussy, A D-cup,

A whatever the fuck without consent and ask you

To try again, I dare you to touch me while not having my consent.

But until then,

You are the idiot womenhater who lets a man

Grabbing your daughters vagina without your consent

Run for president.

What doesn´t kill me costs 1 pound at the 7/11

I still don´t understand

How it got so out of hand

And the blame was enough to go around.

And I still don´t get

How you fill in what I said

Even when I never made a sound.

I still don´t understand

How we got from this argument

Into a world where we just point fingers.

And I still this stinging pain

When I remember how it all played

Out and the truth never seems to linger.

But I have no doubt

I am not the one to open my mouth

And turn the tables around

Until we all can peacefully sit down.

But even though I miss

Out on what was us and what is,

I can no longer fathom to film

The reality beyond reality cause it will.

Kill me.

Yes, it will kill me.

I still didn´t say the words

You so ademently said you heard,

I did not turn this into a game of bad guys.

And I still see, see the truth,

How you not see the things I do,

Turn back into your worlds and call mine lies.

You shoved words into mouths,

Explanations, reasons, things that were

Done that got another frame of looking at it

And I am not sure

How all the things you turn to,

Twist into something else, doubts perhaps

About the truthfullness of the simplicity

Of the words that were actually said.

I was not allowed to have a problem with anything,

Case solved. Prosecution rest.

You did not mean to, I know you didn´t.

But you did, and never opened your eyes to any of it.

You saw not me talking about an issue but an attack.

Even though every time you tell me off

I don´t assume a knife in my back.

Why am I not allow to point out something?

Anything?

Can I say nothing?

I want to say something.

But I have no energy

To fight a battle if it seems

To end up hopeless hopelessly

And it will tear right down in the heart of me.

But even if I might cry

And somedays it feels like I will die,

I find these days that I smile,

Even though your choice was not mine,

It was not mine.

It might not kill me after all.

For I rather die

Then bend my head before your eyes

Bend my truth before your wrongheld beliefs.

I am a lot but not a thief

To my own brand of sanity.

You are not a bad person,

You are wrong and misinformed,

Never really tried to listen to my words.

Never really tried to see it my way before

And after this.

Never tried it after this.

Never tried it after this.

Never tried it after this.

It might not kill me but occasionally it hurts like hell…

(And I still don´t understand)

Through the air

I was edged in your name.

I was edged in your life.

But your truth that now remains

Is no truth of mine.

I tried, and tried in vain

To dispel what you said I said

Which I said no times, not the same

And without your words.

For me it was not about blame,

But about being heard and understood.

To unrevel the blemishes and stains,

To again see eye to eye

And when I extended my hands to you

Through the sky,

You just slapped them away, turned your backs,

No goodbyes.

As if my tears were never crying.

You told the world that it was me who left,

In smoke of silence,

While you pretended my nonexistence,

I ignored it in defiance.

You plead the 5th, you plead ignorance.

But if it is you who left you and not I who left you

(Anything other than bereaved),

Why do you expect that it be me who chases you

(To the edge of eternity)?

It is that simple and it is less than what you make of it.

And maybe we need to talk about the shoe that fits.

I don´t think you´re “the bad guy”

You´re just misunderstood

And you twisted my words

And the letters you took.

I never said you ever

Did everything

Wrong!

Or was every time you scolded me

A reflection of what you,

You thought of me

And the things I do?

Always,

Eternally?

Internally?

Now when in suddentity one thing seems to define us all,

I can´t find myself waiting on the other side of the wall.

When everything turns Berlin, willing-ly.

It is not my world to force myself upon,

If with every turn you make,

You tell me you do not want me there,

And on face value I take

The words and actions you provided me with

So be clear and surely be true.

Because that is the way that I breathe,

That is the thing I do.

Because actions speak louder than words

And your words are all unspoken.

I once thought we were more than bloodties,

But more now seems easily broken.

Well I have to tell you blood runs thicker than water and

That blood still run thinner than a foundation properly cemented.

One little thing and it floats away,

One toe out of line,

One negative thing to say

Is enough to leave me declined

Like I was never

Worth the effort

From the start,

Just because of that single moment,

Me telling you instead of you me,

That this made me feel wrong.

It was not my final decree.

This aftermath

Still seems to

Confuse me.

But paint me like a bad guy if you want,

As I pose for you, throw my hands in the air.

I extended my hands through space and time,

But I stopped trying when I stopped finding you there.

Onzichtbaar Ziek

Natuurlijk ben ik Onzichtbaar Ziek!

Natuurlijk want jij ziet mij niet

In mijn bed met mijn gordijnen dicht.

Koptelefoon en rust verplicht.

Ja ik ben Onzichtbaar Ziek,

Maar ik zie meer dan jij nu ziet.

Een wereld ombekend die jij passeert,

Een bloem geroken, een boek vereert.

Ik ben Onzichtbaar Ziek,

Ik mis soms zo veel, dat wist jij niet.

Zoals de keren dat jij mijn deur vinden kon.

De vriend die jij was voor het begon.

Was ik maar niet Onzichtbaar Ziek,

Misschien spaarde het mij veel verdriet.

Toch heb ik meer geleerd dan verleert.

Een kracht gevonden onevenaart.

Mijn lichaam, mijn tempel.

Like I do

I need you not to fall,

I know it´s been 111 days since I called,

Your heart is beautiful.

I need you not to fall,

Like I did.

It´s ok to sometimes cry,

And although the world is open and wide,

Sometimes you´re locked inside.

So it´s okay to cry,

Like I did.

I need you to learn to see,

Beyond what happened with you and me.

For the past wild and unsteady.

So I need you to learn to see,

There is more than words.

I need you to forget

if the hurt is too much to bare and I get

Too much is always there, but don´t fret.

You are allowed to forget

What you need to.

Cause no matter how many times I repeated every good you did,

You got hung on recriminations and that one thing I pointed out,

You got stuck in good and bad like the existence of one thing

Ruled every other good thing out.

And you always tell me everytime you do not like what you see,

And everytime I follow your footsteps, I am hurting you as if you

Are not even slightly hurting me. Lack of understanding overfed, not free.

What can I do? What can I not? Swallowing it down in dull ecstacy.

It´s ok to know you are no bad guy,

Neither is anyone else, neither am I.

If we stopped to listen, but we talk too much and I

Think it´s ok to know no one´s a bad guy

Like I do.

So if you want to let me go,

You should just do so, don´t let me know.

My bittersweetness to beautiful,

To bear the easiness of it all.

And you wondering, do you now,

if I did?

Waarom

Misschien dat ik mijn boek

Eindelijk eens af krijg binnenkort,

En dat schilderij,

Misschien vandaag ook ruimte

Voor een gedicht.

Ik zal een stukje willen wandelen,

Nee niet een paar minuten,

Een heel rondje in het park.

Of een keer zonder moeite naar de stad!

En als we toch bezig zijn,

Ik zal dat boek willen lezen

Net als vroeger,

Niet elke zin 3 keer opnieuw.

Of lekker een spelletje spelen,

Button bashen zonder al teveel kramp,

Wel een beetje hoort erbij.

Ik zal mijn vrienden uit het beeldscherm halen

En wat vaker in het echt willen zien.

En de dingen die ik zal doen met mijn partner,

Mijn God, niet alleen dat van de rooie oortjes.

Zoveel plekken nog te zien samen,

En ja ik wil ook nog reizen!

Er is een wereld die klaar is om gezien te worden

Door mij en mijn gretige ogen.

Rome, Parijs, Finland, en dingen met moeilijkere namen.

Misschien zal ik wel kunnen studeren, ik ben toch nog niet oud!!

Trouwen met mijn vriend, zonder in een rolstoel te zitten,

Ja, dat zal zijn zijn, huwelijksreis,

Heerlijk voor altijd blijven leren hoe mooi en altijd uitdagend

Het is om samen te zijn.

En ik wil natuurlijk leren hoe ik de wereld beter

kan beschermen,

En leren om wild te plukken en uit de natuur te kunnen eten.

Ik wou dat ik nog kon buikdansen,

Zal ik dat opnieuw kunnen leren?

Dan moet ik wel afvallen maar dat wil ik wel,

En lekker eten dat gezond is,

Lekker eten leren koken,

Nog meer leren koken dan ik nu kan.

En ik kan best koken hoor….

Ik wil een echte tuin, ik wil tuinieren,

en kruiden en groenten en fruit halen

Uit mijn eigen grond.

Uit grond dat wel vruchtbaar is.

Waarom denk je dat mijn grond niet vruchtbaar is?

Dat er geen wensen, en dromen, en allerlei vormen van ´willen´'groeien?

Waarom denk je dat hier liggen betekend dat ik niets wil?

Heb jij mij wel eens gevraagd: Waarom

En geluisterd naar de uitleg?

Waarom denk je dat willen en kunnen synoniem zijn.

Alsof als ik iets niet kan, ik het dus niet wil?

Waarom waarom waarom waarom waarom?

Breken

Ik buig niet dezelfde manier als jou.

Ik breek sneller dan ik vouw.

Ik ben niet slim zoals jou.

Ik kan niet zeggen dat ik van mijzelf hou.

Maar ik heb dromen net als jou,

Al word ik al gestopt door wat kou.

En ik doe niet alles perfect, net als jou.

Ik zit in de resten van dingen die ik ooit wou.

Maar ik heb dromen,

En ik heb wil,

Ik heb fantasie,

Soms zelfs teveel.

Ik kijk naar jouw ogen,

Wat warm was is nu kil.

En de woorden in jouw mond

Vallen nooit stil.

Er is een wereld die jij niet zie.

En in de wereld sta ik, of beter gezegd lig ik plat.

En al zet je het gevangen in een laag

Van wat jij wilt dat mijn wereld is, ik zeg je eerlijk dat

Is oneerlijk. Is oneerlijk. Dat is oneerlijk.

Want ik ben niet jou of iemand anders, wie dan ook.

En terwijl je bezig ben de vuur onder mijn voeten

Aan te steken, ga ik langzaam op in de rook.

Hoe denk je dat ik mij nu echt voel?

Hoeveel dingen die ik wil doen ik niet kan?

Denk je dat het mij eigenlijk niet echt kon interesseren.

Want iedereen vecht veel harder dan

Wat het is wat ik doe, voor wat zij willen.

Mijn god, ik wil gillen maar ben te moe en jij,

Jij snapt het toch echt niet zoals je zegt dat je doet.

Je levert een pijnlijke klap en rent naar jouw eigen wereld, blij.

Ik moet leren mensen te laten zien dat het niet pijn doet

Wat zij doen, zelfs als dat is wat daadwerkelijk gebeurt.

En ik moet leren mensen te laten zien dat het echt pijn doet

Wanneer ik zeg dat het pijn doet, al reageren ze afkeurend.

Dit is wat het is, of je het nu accepteert of niet.

Dit ben ik, en ik ben wat ik ben, of je het nu accepteert of niet.

Maar terwijl ik diegene ben die hier ligt, zie jij mij opnieuw niet.

En ik zal mijzelf wel beschermen, zoals ik wil, of je het nu accepteert of niet.

Van achter het glas

Je kijkt mij aan

Van de andere kant van het glas.

Het regent woorden

Uit jouw mond

Te onpas, altijd te onpas.

En ik kijk geen tv

Ik kijk naar de mensen

Van achter dat raam

Dus neem niet

Alle plek in, en ik wens mij

Een wereld waarin je snapt wat ik zeg,

maar hoe kan je als ik moet denken over elke woord.

En je denkt dat je mij aan het aanmoedigen ben,

Maar zo langzamerhand voel ik mij echt gestoord.

Ze zeggen dat het

Allemaal vast tussen mijn oren

Zal zitten en al die

adviezen die ze geven

Wil ik gewoon niet horen

Omdat ik lui ben en

Wat weten de dokters nu echt?

Wij kennen haar al

Veel langer

En haar aandacht getrek.

Waarom denk je dat ik uiteindelijk zo vaak

Mensen van mij af duwt voor ze dichtbij zijn gekomen?

Ik zit vol met de zinnen die ooit mij sneden,

Zinnen die zelfs nu nog lijken door te stromen.

Waarom denk je dat ik mijn voeten zo ferm

In de grond moet zetten, zelfs al lig ik plat op bed?

Als je denkt dat je met mij moet vechten over

Wat beter voor mij is, wie is het die anders op mij let?

Mijn ongevleugelde

Beschermengelen zo schaars

Kunnen zelfs dit

Gevecht niet voor mij

Winnen en het is waar

Dat het mijn emoties zijn

Waar mee je aan het spelen bent.

Dat alleen kan ik stoppen,

Zonder woorden,

Omdat je mij echt niet kent.

Ik moet mij niet laten raken aan jouw onbegrip voor deze ik.

Ik moet mij niet laten raken wanneer jij mij laat stikken.

Ik moet mij niet laten begraven omdat jij denkt beter te weten

Wat ik kan, wat ik niet kan, wat ik kan, met jouw harde grip en

Nee laat los! Je kan niet redden wat je niet wilt helpen

En je zal nooit leren luisteren als je alleen maar wilt praten.

Al die claims die je over mij maakt doen mij zeer

En kloppen gewoon niet, heb je dat nog niet in de gaten?

Ja ik ben ziek

En jij ben enorm blind

Voor de waarheid.

Ik ben geen leugenaar,

En ik ben geen klein kind.

I´m a burden

I´m a failure, I´m a failure, I´m a failure in your eyes,

I´m a burden, I´m a burden, I´m a burden, and I know it.

Sometimes I wish, I do wish, Oh how I wish I was…

But my foundation has buried itself around my feet.

You see,

I kinda like living

Even if I don´t like life.

I am on the Borderline knife

Always on the edge, always

Trying to be forgiving

For the damage I done

Every single day

Of my life.

I am strong like Atlas but Fuck my God, I am so weak.

And I am fighter but I go through life just bashing buttons.

Hoping that one of the hits will stick to you like a scar

So I can explain the damage done, I am such a burden.

I am frightened but I am three seconds away from screaming

Cause they fucked up my head and now I am think of abandonment

So much that every day I can see you leaving inside my minds eye.

I am a timebomb who thinks we are a timebomb and

It is just waiting

For the big bang,

The expected explosing.

God they hurt me pretty good.

I can´t be caught trusting

Anyone, not even you.

Gonna hurt me, like they did?

Trample me under your foot,

Like they did?

I guess I am just a bundle of extreme emotions.

A burden, a weirdo, a hint of silent devotion.

To most of people I am simply forgotten.

Misunderstood and then ill-gotten.

A shell in a shell in a shell in a shell,

Dear God, I am drowning and I am doing it well.

They told me,

Without any words,

That I am not worth it,

They told me that way

Because I am not worth it.

And it hurts,

I am a burden,

And it was not ment to be

That way.

I am a bullet, I am a bullet, I am a bullet and I take aim.

I am precious, I am sick, I am not healing properly.

Sometimes I want to hurt like they hurt me when they…

But fuck that, fuck you, I am here, don´t you see me?

I am here, don´t you see me?

I am here, don´t you see me?

Houden van

Ik hou van hem,

Ik hou van hem,

Ik hou van hem,

Zelfs al weet ik niet altijd hoe het moet.

Ik hou van hem,

Ja ik weet het zeker,

En zelfs al kan je niet,

Kan je niet altijd leren hoe je dat doe.

Ik herken niet altijd de gevoelens,

En soms vergeet ik wat zij betekenen,

Als ik in mijn Borderline negatieve staat ben,

En zelfs dan weet ik nog altijd in mijn hart.

Straks weet ik alles weer,

En is het weer helder,

En toen ik ooit jonger was,

Brak ik altijd mijn hart.

Ik ben bang en ik hou van hem,

Ik ben geirriteerd met hem maar ik hou van hem,

Ik weet de toekomst niet maar ik hou van hem.

En soms denk ik dat hij mij ook pijn zal doen

En kan ik niet altijd vertrouwen,

En er is een jaloezie in de stukjes

Van mijn hart die ik bang was terug

Op zijn plek te doen.

Soms is het goed en soms is het kwaad

En soms is mijn leven te zwart of te wit

Maar aan het eind van het verhaal,

Kies ik de lange route omdat ik wil

Dat houden van niet meer eng is

En verschillen te accepteren zijn.

Dat liefde en leven niet perfect zijn.

Maar een glimlach zich vormt in perfecte stilte.

Dus ja ik hou van hem,

En niemand heeft gezegd dat het

Iets is wat makkelijk zal zijn,

Maar morgen gebeurt het dat ik rustig ben,

Doet de idee van zijn liefde geen pijn.

Of nu ja, misschien duurt het wat langer.

Jaren van verhalen moet ik een plekje geven

Maar het komt wel goed, want ik hou van hem.

Soms

Soms ben ik even mijzelf niet,

Soms ben ik mij even kwijt.

Dan kijk ik naar de wereld

En zie dat de realiteit

Langzaam verdwijnt.

Soms weet ik even niet meer

Wat gisteren was en vandaag.

Is er geen grens tussen

The good guy and the

Bad guy en resteert enkel de vraag;

Wat is er met mij aan de hand?

Wat is er gaande met mij?

Waarom ben ik nog altijd zo bang

Terwijl ik vast heus niet

Bang hoeft te zijn.

Ik vertrouw mijzelf allang niet meer,

Ik weet niet wie het is

Die de dingen in mijn hoofd fluistert

En de beelden brengt,

De zwarte gedachten en de mist.

Ja eerlijk het is soms moeilijk

Te zien hoe moeilijk ik ben.

Door een vlaag van stofjes in mijn brein

Die de route van A

Naar B ook niet kent.

Ja dat woord paranoia,

Voor scrabble een mooi woord.

Maar als het vast zit

In je ogen

Dan voel je je verstoort.

Dus ik weet soms niet meer

Wie goed bedoelt en wie kwaad.

En wie van mij kan houden

En is het echt zo,

Ben ik dat waard?

Maar het leven dat gaat verder

En dat herstel dat komt nog wel.

Soms ben ik wat Borderline,

Soms psychotisch, bang,

Maar hopelijk ben ik vooral mijzelf.

Ik heb nog erg veel te leren

Over leven en liefde en herstel.

Word het soms wat minder Borderline,

Soms minder emotioneel

En wat minder verloren in mijzelf.

Kans

Mag ik even huilen?

Mag ik mij even laten gaan?

Mag ik de tranen rollen,

Mag ik schreeuwen,

Tot ik weer op kan staan?

Mag ik even boos zijn?

Mag ik even slaan tegen de grond?

Vloeken tegen de wereld,

Op de muren stompen,

Tot het cirkeltje weer rond komt?

En ik herinner waar ik

Het allemaal maar voor doe,

De reden waarom ik vecht,

Waarom ik huil,

Waarom ik soms bloed.

En ik herinner wat ik nog

allemaal wil zien in de wereld van ons.

De wereld van jou en mij samen

De wereld van allen

En ik heb enkel maar deze kans.

Dus soms mag ik even verdrietig zijn,

Even boos zijn van mijzelf en mij.

Het neemt geen hout weg van mijn bestaan,

Nee, nee, nee, het laat juist zien

Dat ik besta en het maakt mij blij

Dat ik overal boven op kan komen

Zelfs al lig ik plat op mijn rug.

Vandaag voel ik mij verdrietig.

Vandaag moet ik zo hard huilen.

Maar morgen komt het geluk weer terug.

Unity

I showed you my sword,

You told me to sharpen it.

Told me my guard

Was left to be reason with.

My preparations

Left me wholly unprepared.

You asked me who I was fighting

And when I said it was not you

I feared you did not believe

Or you did not what to do.

All I could see was you putting on

A smile to charm the fools.

And when we got to the stadion, you were standing there.

Said you knew a shortcut cause you already have been here.

We should have known better.

But this is not that kind of battle, battle.

You can put down your helmet, helmet.

You are here to fight yourself and all we need

to know is who is the last one standing.

You see your battle is not mine

And mine is not to be yours.

We could have been here, helping,

Somewhat, instead of kicking in doors.

But you want me to believe your right

is my wrong and it passes time for,

For far too long. It posseses time for too long doing nothing.

And I could hear you scream: “Why don´t you say something?”

Sometimes, I don´t need to be defend me.

And if you think that I need to, really need to

Are you sure that you are really my friend?

Or someone who want me to be and do the

thing, the person, the friend, the student?

But you can put me into molten hot wax and lava

I am not going to say I am sorry for whatever

You think I need to apologize for.

Because I got sick and I am getting better

In recognizing that I am allowed to be me once more

And even if that version sometimes can be whining

She deals with it all through an open door.

Can´t you see me crying when something fails?

Can´t you see me laughing even louder when life prevails?

Can´t you see, can´t you see, can´t you see?

I am perfect imperfect unity,

My friend.

I am perfect imperfect chronically,

My friend.

I am perfect imperfect unity.

My friend.