Dromen

Vandaag voelde even niet als opstaan,
Als vechten,
Als de wereld verslaan,
Maar kijk mij gaan.
De dag is uren verder
En ik sta nog steeds.
Al jankde ik mij de dag door,
En gaf mijn geest
Reeds de geest,
Maar kijk mij toch doorgaan.
Opstaan vallen en gaan.

Mijn geest word weer wakker
In momentjes van rust
En al sta ik strakker
In de paniek die ik ervaar,
Die angst? Fuck her!
Maar dan delicaat
Tot ze langzaam overgaat,
Mij eindelijk alleen laat.
Als ze maar de weg naar rechts neemt
En niemand ooit wat van hoor.

Mijn geest is ok.
Mijn lichaam is ok.
Er zitten wat foutjes
In mijn structuur
Maar daar ben ik niet zwakker mee.
Het is echt ok.
Niet dat ik niet aankan.
Ik ga wel mijn gang.
En wanneer de storm komt
Houd mijn vette lijf
Wel stand.

Zwak voel ik mij vandaag
En morgen misschien ook,
Maar hoe graag
Mensen mij zien falen,
Ik heb een dikke laag.
Ik kom er wel weer boven op.
Ben niet gemaakt voor de strop
Of een simpele uitweg
Dat van mij vraagt
Iets minder dan de top.

Wie wil klimmen,
Moet ook durven te vallen.
Wie wil winnen,
Moet kunnen verliezen.
En ik kom wel tot mijn bezinnen,
Al voel ik mij nu even zwak
En helemaal op.
Moe, nee niet lui, of op mijn gemak.
Ik ben gewoon echt helemaal even op.
Zie niet in hoe het door maar doorgaan.
Maar door gaan zal ik.
Fuck.

Ik ben wel een beetje een held.
En helden mogen zwak zijn,
Mogen huilen, voor hun geld
Dezelfde regels wat ons
mens maakt,
Niet dat suiker wat niet smelt.
Soms moeten we even niet hoeven kunnen,
Dat hart van ons,
Dat in ons borst pompt,
Wat rust gunnen.
Ons hopeloos voelen kunnen,
Tot we de oplossing zien
En verder durven te dromen.