De brief

Lieve schat,
Heb ik je ooit verteld dat jij mijn beste vriendin was,
Een onderdeel van mijn familie was,
En dat jij mijn huis tot een thuis maakte?
Nu ik de leegte voel
Die jouw bestaan opvulde
Denk ik aan al die dingen
Waarvan ik wou dat ik je ze had kunnen vertellen?
Je wachtte mij op wanneer ik thuis kwam
Of kwam luid mauwend,
Eigenlijk was het meer mekkeren dat je deed,
Naar mij toe rende.
Je droogde mijn tranen met jouw vacht,
Wanneer ik huilde.
Je was altijd daar.
Mensen kwamen en gingen in dit huis,
Maar jij,
Jij was een vast element
En ik had dromen over een toekomst,
Waar jij in voorkwam.
Nu is het opeens stil.
Nu is het opeens leeg.
Ik ben leeg en toch nog niet uitgehuild,
Ik ben leeg en uitgeput,
En ik hou van jou.
Ik hou nog steeds zo veel van jou.
Wat ik wou zeggen is,
Ik ben hier nog niet klaar voor.
Ik ben er nog niet klaar voor om verder te gaan zonder jou,
Want ik weet gewoon niet meer hoe het moet,
Leven zonder jou,
En nu moet ik opeens daar goed in zijn.
Mag ik er nog eventjes in falen, alsjeblieft?
Nog even hier niet goed in zijn
En nog even verwachten dat je elk moment kan terug komen.
Je was zo speciaal, Je was zo ontzettend speciaal voor mij
En dat zal je altijd zijn.
Dag lieve zij-die-een-huis-een-thuis-maakte,
Ik mis je.