Koud steen op natte tranen.
Groen was het gras.
Het gefluit van de vogels
Klonk als een donderwolk
In mijn nu gevoelige oren.
Kinderen lachen
Maar onze monden huilen.
Voor anderen lijkt het alsof er niets gebeurt is.
Slaap je?
Vraag ik onbewust aan jou
Zonder woorden te spreken
En ik drink mijn bittere koffie
Die inmiddels koud is geworden.
Het was een normale lentedag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten