Daar is het weer,
De drang die bezit van mij neemt.
De duizenden manieren
Waarmee ik mijzelf pijn doe.
Het begint als een gedachte,
Een korte.
Wanneer je je hoofd schudt
Verwacht je dat het eruit valt.
De gedachte hervindt zichzelf,
Komt terug met een duizend draden
En plant zich in je hoofd.
De infectie verspreid
En jij lijdt in stilte
Tot alles wat jij bent
De gedachte is
Verandert in een moeten.
Een dit-heb-ik-nodig,
Een hierna-voel-ik-mij-beter.
Het voelt als het antwoord
Tegen alles wat je voelt.
Er zijn geen andere keuzes meer.
Het zijn niet simpele,
Zelfgemaakte wonden.
Het zijn de wonden van een oorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten