Spijt

De laatste dagen
Word ik geplaagd
In gedachten
Die mij van binnen uit
Kapottrekken.
Hoeveel spijt ik heb
Van dingen die
Ik heb gedaan
Of juist niet heb gedaan.
Vandaag besefte ik
Dat ik mijzelf de andere kant moest opsturen.

Misschien moet ik niet denken
In teleurstellingen,
Angsten,
Gefaalde momenten,
Verlatingen
En dingen die ik heb achtergelaten
En moet ik denken
In groei
En alle dingen
Die ik heb gedaan in mijn leven.
Als ik op mijn doodsbed ligt,
Zijn dat de momenten
Die ik mij wil herinneren.
Niet hoe leeg maar hoe vol mjn leven soms was.
Niet de pijn maar het glimlachen.
Voor ik dood ga wil ik denken
Aan wie ik was en niet wie ik wou zijn.

Ik herinner mij nog de dag
Dat ik een lieve jongere man
Van het internet
Ging ontmoeten.
Zonder een eerste woord
Deelde wij
De eerste zoen
En eerste omhelzing
En liefde op het eerste gezicht.
En ik had meer liefde op het eerste gezicht,
Al is het een ander soort liefde.
Je had het vast ook toen je voor het eerst
In de ogen keek van jouw neefjes en jouw nichtjes.

Ik zag mijn familie groeien als helden,
Ik zag vrienden leren hoe te leven,
Ik zag mensen samenkomen in de passie van het hart.

Ik heb mensen leren kennen
En werelden gezien.

Weet je nog die ene keer dat ik eind 20 was
En een studie afmaakte?
Of die keren dat ik op eigen houtje,
Of met gezelschap,
Naar plekken reiste door het hele land.

Wild waren mijn dromen,
En dat zijn ze nog steeds.
Die dromen zal ik waarmaken.
Ik zal reizen,
En leren,
Lief hebben,
En groeien.
Kunst maken
En schrijven
En luisteren
En kijken.

Aan het eind van dit al,
Zal ik misschien nog spijt hebben van dingen,
Maar wat ik zal herinneren
Is dat ik heb geleefd
Met mijn hart in mijn handen.

Ik ben wie ik moet zijn.