Verkeerd begrepen

Dingen
Komen er bij mij
Soms
Anders uit dan ik bedoel.
Ik lig soms
Nachten wakker
Denkend
Aan de zinnen
Die verkeerd overkwamen
En dan huiver ik
Over de
Gedachte
Dat ik mijn mond
Ooit weer
Open moet doen.

Al die uren denkend aan mijn fouten
Zouden zo beter gespendeerd kunnen worden
Maar ik heb nog niet geleerd mijzelf te vergeven
Voor het feit dat iedereen wel eens wat doms doet.
Maar niet ik, Oh nee niet ik.

En al die uren tot in de treuren uitleggen wat ik bedoelde
Zijn nutteloos en irriterend voor de draai van het leven.
Vele woorden leggen niet beter uit wat ik wou zeggen
Maar dragen mij weg van de betekenis van dat alles.
Toch doe ik, Oh toch doe ik.

Het liefst zou ik
Mijn mond dicht naaien
Met naald en draad
Als ik dacht
Dat dat mij zou stoppen
Met praten.
Misschien denk ik dan na
Voor dat ik praat.
Ach misschien hoort dit
Wel bij mijn manieren
Van mijzelf pijnigen
En geloof ik
Niet
Dat ik het
Waard ben om gehoord te worden
Zoals men naar iedereen luistert.
Aandachtig.

En misschien ben ik
Bang
Voor wat niet is
Maar
Wat kan zijn.

Een leven leeg
Zonder alle mensen
Die mij ooit
Verkeerd begrepen
Kan hebben
En dat is
Iedereen.

Mensen zeggen zo makkelijjk: "Oh je hebt mij gewoon verkeerd begrepen."
Het word tijd dat ik die zin op zijn waarde schat en accepteer als
Mijn antwoord op dit leven en zijn angsten en zijn eindes.