Nachtwaken

Soms is de nacht mijn grootste vriend,
en mijn bron van inspiratie.
Als de wereld slaapt en ik waak
Voel ik een connectie met de wereld
Die dageraad mij niet brengen kan.

Maar niet vandaag.
Een nacht als een een onveilig monster
Die mij niet kan geven wat ik wil.
Een rust, een droom,
Een onderkomen voor achter mijn oogleden.

In plaats daarvan zijn mijn ogen gericht op een plafond
Die naar mij terug staart met een grijns op zijn gezicht.
Gedachten teveel en emoties overdreven herhaal ik de dag
Die ik heb beleefd tussen de normale uren.

Met een groteske precisie
Haal ik al mijn fouten uit de momenten die ik herinner
En blaas ik het op tot een formaat
Die ik niet helder meer kan zien.
Foute woorden overschaduwen goede bedoelingen.

Waarom zei ik wat ik zei?
Waarom deed ik wat deed?
En waarom zie ik wat ik nu zie?

De nacht is nu enkel een schaduw
Van een dag die veel beter had kunnen gaan
Als ik wist wanneer ik mijn mond moest houden
En wanneer ik hem moest openen.

De nacht mijn leermeester
En ik zijn slaaf
En wanneer de slaap eindelijk komt
Ben ik vergeten wie ik ben.