Ja mevrouw, dat zijn nu littekens,
Oude littekens op mijn huid.
Wilt u dat ik hun verhaal vertel
Of kijkt u liever vooruit,
Zijdelings in het raam misschien?
Tenslotte zitten we maar in een trein
En ik weet dat u ze heeft gezien
Maar ook ik kan gewoon doen
Alsof ik van niets weet.
Ooit bestond er een toen
Een toen dat ik niet hoefde te doen
Alsof mijn huid als een ieder ander was
Maar die tijden zijn voorbij
En te pas en te onpas
Krijg ik de zijdelingse blik van:
"Oh gossie zielig dier" en
"Oh smerig wijf met die vieze lijnen."
Het deert mij weinig meer
Ok misschien lieg ik wel daar over.
Maar die mensen weten niet het fijne
Van het gevecht en hoe ik heb overwogen
Om dit wel of niet te doen.
Ik ben niet trots op de tijden dat ik heb verloren
Maar dat was dat en toen was toen.
Het zal vast ook nog wel vaker gebeuren
Maar moet ik stil staan bij het pijn van 1 moment
Enkel voor het oordeel
Van een enkel mens die mij niet kent?
Ik ben een mens met een verhaal
Net als een ieder ander
Dus kijk maar rustig in het raam.
Ik ben een mens, ik ben niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten