Stilte.
Er is alleen stilte.
Stilte.
Van jouw kant.
Ik weet niet hoe ik mij moet voelen,
Is het een rust?
Een schuldgevoel?
Een onvergevendheid?
Wat ik wel weet,
Is dat tijd het mij zal leren.
Want ik zal wachten
Alleen maar wachten,
Tot iets anders,
De stilte doorbreekt.
Dit is niet mijn creatie,
Mijn schuld,
Mijn beschuldigende woorden.
Dit is niet mijn gedrag
Die denkt dat het ok is
Om mensen zo te behandelen.
Ik laat het dit keer bij jou,
Waar ik het eigenlijk altijd hadden moeten laten,
Maar oh wat doet het zeer.
Toch echter rust,
Meer rust dan ik verwacht had.
Nu ik alles laat,
Waar ik het altijd had moeten laten.
Ik spreek mij vrij
Van alle beschuldigende woorden,
Van alle foutieve interpretaties,
Van alle genegeer op straat,
Van alle gebrek aan geloven,
Van alle woorden geworteld in het verleden,
Van de gedachte dat ik nog die lastige tiener ben.
Ik spreek mij vrij
En laat het los.
Dit is mijn mantra,
Mijn gebed,
Mijn meditatie.
Ik laat alles
Waar ik het al die tijd had moeten laten
En dat is niet bij mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten