Vertrouwen

Soms ben ik bang voor je,
Niet voor wie je bent,
Maar voor wat mijn hoofd denkt.
Wat als? Wat als? Wat als?

Soms ben ik bang voor iedereen,
Voor wat er komen kan,
Voor alles wat ik niet weet.
En dan? En dan? En dan?

Want mijn ogen zien de maskers
Die zonder linten
Op het gezicht blijf zitten.
Als een tattoo,
Permanent.

En mijn ogen zien de littekens
Op iedereens armen,
En ik bang
Voor wie die littekens
Gemaakt heeft.

Soms denk ik alleen in wonden en daders.
Oude wonden, nieuwe wonden, gezworen vijanden.
En vraag ik mij af of iedereen een dader is.
Wie heeft niet soms een ander beschadigd.

Ja iedereen kan je pijn doen,
Maar sommige mensen zijn het waard
De volle risico te nemen
Om ze in je leven te houden.

Sommige mensen zijn het waard
Om niet te kunnen weten wat komen gaat
En te geloven dat alle wonden die zij maken
Zij ook voor jou weer komen helen.

Jij en ik

Dit is zo fijn.
Jij en ik
En de woorden
In de armen van
De buitenlucht.

Conversaties
Rollen van onze tongen
Alsof het speelgoed is
Voor kinderen
Die wel weten
Hoe ze moeten delen.

Zo gemakkelijk,
Zo diep,
Zo evenwichtig,
En zo interessant.

Ik voel de
Wisselende emoties
Die er bij horen
Als onderwerpen
Veranderen
En voetstappen
De ritme van je stem
Vangen.

Ik wil graag in de plassen stampen,
Laten zien hoe gelukkig ik ben
Met dit moment.
Waren mijn schoenen maar waterdicht.

Ik weet toch wel dat ik je laat zien
Wie ik ben.
Elke dag.
Met mijn woorden en met mijn handen,
Met gebarentaal en met mijn ogen.

Maar dit,
Dit is het moment
Dat we delen
Dat we durven te zijn
Dat ik jou zie
In de buitenlucht.
Dat ik jou weer zie
Met een frisse blik.

De kou kan mij niet deren
Wanneer het jij
En ik is
En ons moment
Die verandert in
Wij samen.

Spiegelstoornis

De spiegel liegt niet
Is wat ze zeggen.
Maar mijn hersenen.
Begeleiden mijn ogen
Begeleiden mijn gedachten.
Is alles wat ik zie dan wel echt?

Want ik kijk met mijn hart en oordeel
En ik zie mijzelf niet met vriendelijkheid
Met compassie
Met goede moed over de toekomst.
Zelfs al vecht ik zo hard om mijzelf lief te hebben.

Met elke rol rollen de tranen
En met elke flap voel ik mij jaren ouder.
Elke lijn telt de jaren dat ik mijzelf verwaarloosde
En elke put is er een waarin ik val.

Dat is wat ik zie als ik kijk naar wat ik bereik hebt.
Niet mijn vooruitgang, en niet mijn groei.
Of hoe gezond ik aan het worden ben,
Zelfs dat word geleid door giftige gedachten.

Het is nooit genoeg wat ik doe,
Het kan altijd beter.
Grenzen tellen niet.
Omarm jezelf niet met liefde
Want liefde verdien je niet.

Toch ga ik leren mij lief te hebben,
En niet als einde van een lijn-gevecht.
Maar voor de rollen zijn verdwenen
Zal ik het zeggen
En is gezond zijn zelf-liefde
En geen gevecht.

Open geheimen

Jouw handen op mijn huid.
Een droom,
Een melodie,
Een nieuw ritme?

Of een oud begin
Die al lang had moeten beginnen?

Ik weet niet of tijd
Oude wonden zoeter maakt
Wanneer ik ze in mijn mond neemt
Om je te helen.

Ik weet niet of wachten
Het warmer maakt in mijn diepte
Maar ik weet dat ik je te graag zie
En te diep verlangt.
Ons verhaal duurt al zo lang.

Schrijf mijn naam in je ogen
En vergeet me niet wanneer je me weer ziet.
Onder al mijn lagen ben ik naakt.

Klim

Een harde knoop
Achterin mijn nek.
Een lang verhaal,
Een brein aan het werk.

Een harde knoop
Achterin mijn nek.
Ik weet niet waar ik ben.
ik weet niet wie ik ben.

Hoe ben ik hier terecht gekomen?
Had ik niet gevochten voor vergeten herinneringen?
De kans om omhoog te kruipen.

Ik was niet klaar voor de val.

Het glas breekt onder mijn voeten,
Het bloed laat achter wat ik nodig heb.
Een weg terug naar veiligheid.

En ik was zo klaar om het verleden achter mij aan te slepen,
Stukjes verliezend op mijn weg.
Maar het glas blijft kleven aan de zoom van mijn jurk.
En het word steeds zwaarder,
Het word steeds zwaarder,
Het word steeds zwaarder.

Toch loop ik door,
Op zoek naar het antwoord,
Misschien ook naar mijzelf.

Een spiegel op de vloer,
In de modder,
Onder de woorden
Die hij ooit zei
En ik zachtjes weg veeg.

Maar ik zie alleen mijzelf zoals hij mij zag.
Ik zie alleen wie hij dacht die ik was.

Een gebroken pop.
Een auto met een wiel te weinig.

Maar ik heb altijd geweten,
Dat ik zoveel meer was dan dat.
Ik ben sterker dan dit allemaal.
Ik leid mijn eigen leven
Terwijl hij de zijne lijd.

En ik heb altijd geweten,
Dat er zoveel meer was in dit leven,
Dan wat was en ik geloof in
Dat wat is en dat wat komen gaat.
Ik geloof in alles waar jij niet meer bij komt.

Want ik heb altijd geweten,
Dat er delen zijn van mij
Waar jij niet meer bij kan komen
En door de stilte van de jaren
Dat je alles achter je hebt gelaten,
Groeien wij nu echt uit elkaar.

En ik vergeet je steeds een beetje meer.
En ik zie dat kind die jij wou kapotmaken
Rondjes draaien in het gras
Tot het duizelig word.

Oude wonden horen te sluiten
Voor ze rotten en gaan stinken.
Ik gun je dat plezier niet.

Zachtjes loop ik door
Tot ik de stenen onder mijn voeten voel.
Het zachte mos die mij zolen aait
Wanneer ik langzaam omhoog kruip.

Op mijn handen en voeten,
Ik klim ik klim ik klim ik klim.
Mijn nagels breken en mijn handen zweten,
Maar het kan mij allemaal niet schelen.

Ik kom waar ik moet wezen
En ik kom er ook zonder jou.

De rugzak op de mat

Adem in en adem uit,
Adem in en laat de tranen eruit.
Voel ze zachtjes rollen
Over je wangen
Naar je lippen,
Adem uit.

Adem in en
Buig je lichaam naar voren.
De knopen van oude pijn
In je rug
Worden protesterend
Open en los gelaten.
Adem uit.

Duw de borst open
Door de oude handen
Die er ooit lagen.
Ik wil normaal gillen
Naar de herinneringen
Maar nu ben ik kalm.

Kalm.
Rustig.
Sterk.

Mijn lichaam heeft herinneringen opgeslagen
Die mijn brein niet eens meer weet.
Elke vuistslag nog een blauwe plek.

Mijn lichaam heeft mij met liefde gedragen
Door de moeilijkere tijden
En het is nu tijd om met liefde terug doen.

Elke keer laat ik weer een stukje
Uit de rugzak op de mat.
En geef mijn lichaam dat beetje meer rust.

Ik omhels haar
In een childs pose,
Vertel haar zo
Dat ik van haar hou.

Tussen de gebreken

Acceptatie.
Limitatie.
Niet bepaald de actie die ik wou.

Je moet je gebreken nemen zoals ze zijn
Klinkt als een cliche uit een zelfhulpboek
Als je gefrustreerd ben met je zelf.

En ik hoop altijd op meer,
Is het niet vandaag,
Dan wel morgen.

Die hoop vermoord mij elke dag een beetje.
Die hoop houd mij levend.

Ja de tranen zijn echt,
En zo is het gevecht.
Ik hou toch nog van het leven.

Maar misschien hou ik niet zo van mijzelf.
Zie ik soms niet verder dan de gebreken.
Misschien push ik en push ik en push ik door
Tot dit lichaam breekt in mijn armen,
Behandeld als een stuk vuil.

Het word niet echt gezonder als ik stilletjes lig te huilen
En het word niet echt gezonder als ik denk dat ik Superman ben.

Ik wil niet horen hoe ik moet leven met gebreken.
Nog steeds niet, nee, ondanks alles.
Vertel mij liever wat ik moet doen
Om de balans te vinden tussen lichaam en wil,
Tussen xacht en hard,
Tussen alle momenten in.

Ik wil groeien en ik neem mijn lichaam mee
Op deze reis om een beter persoon te zijn.
Niet zonder rugzak en niet zonder pijn,
Maar nooit te moe om te lachen.
Uiteindelijk.

Ogen van de nacht

De ogen van de nacht
Kijken mij lijdzaam toe.
Oh wil je mij geen gezelschap houden mijn lief?
Fluistert het door de duisternis.

Een lichaam moe,
Een brein wakker.
Disconnect.

Ik ben niet een maar twee delen,
Niet een maar gescheiden delen.

Mijn hoofd zweeft maar rond,
Met schroeven tussen de ogen,
Stuiter stuiter stuiter het rond.

De A in manie is lang gerekt als in
Aaaaaaa ik word gek van mijzelf!

Als dag en nacht geen verschil meer maken,
Als zij zijn samengesmolten
Zoals mijn brein en lichaam hadden moeten zien,
Dan is de wereld anders.

Ik zie de zon opkomen van de verkeerde kant.
Ik hoor het waken van de wereld niet meer.
Maar mijn koffie smaakt wel lekkerder.
Licht is enkel maar daar om de laptop bij te schijnen.
Knuffels zijn de lichaam troost aan het brengen
Voor alle dingen die het niet kreeg.
Schaamte veegt nog steeds niet de stukken
Van de verloren structuur bij elkaar.

Ik had het mijzelf nog zo beloofd.
Op tijd naar bed, op tijd weer op.
Een actieve dag met pauzes.
Wees goed voor mijzelf.
Voed het lichaam en het voed de ziel
Zeggen ze altijd,
Toch?

Ach ja, wat doen we er tegen?
Het is zoals het is,
En soms kan ik dat accepteren,
Maar stiekem meestal niet.
Maar wat valt er aan te doen?
Niets toch? Ja toch?

Weet je, misschien heb ik wel geluk.
Maar misschien ook niet.
Want het klinkt lekker als je meer dan een deel bent,
Wanneer je iemand bent die zich graag in drieen wilt delen.
Maar elk stukje heeft zo zijn brein en lichaam nodig.
Niet een los brein, en een los lichaam zoals bij mij.
Daar kan je geen reet mee.
(Ik zei reet in een gedicht, is dat te onbeschoft?
Neemt het nou weg van zijn charme?)

Weet je wat ik wil?
Al mijn dromen najagen.
Al mijn hoop koesteren.
Alles van de wereld zien
Vanuit een lach die niet alleen de mondhoeken krult
Maar ook de rimpels rondom de ogen.

Niet snel,
Niet traag,
Maar op mijn eigen pas.

Niet gisteren,
Niet morgen,
Maar op elke dag vandaag.
(Volg je mij nog?)

(Oh je bent gestopt met lezen?
Oh.
Nou ja ik ga nog even door.)

Slapen zou inmiddels wel lekker zijn.
Een actief brein met een actief lichaam in de ochtendstond,
Ja die ene met goud in de mond,
Ben ik meer gebaat mee.

Maar goed, we stuiteren nog alsof
Ik aan het koffie-infuus heb gehangen.
In-som-nia voor vergevorderen.

Ik groet u dag,
Ik groet u nacht,
Ik groet u mijn lezer,
Ik groet mijn kracht.

Ik hoop dat dat klein gebedje helpt.
Misschien die manie wat verzacht.
Maar ik vind vast wel weer wat anders te doen.
Wat anders te doen in deze actieve nacht.

De ogen van de nacht
Kijken mij lijdzaam toe.
Vergeet je niet dat ik er ook nog ben?

Yoga

De harde koude grond brengt mij naar de warme armen van de rust.
Een lichaam roept het hardst om het verhaal wat het heeft te vertellen
Op het moment dat kalmte niet meer onderdrukt word door chaos.

Ik buig mijn lichaam naar voren,
Mijn armen gestrekt, mijn knieen onder mij.
En ik weet wat er gaat komen,
Elke keer een beetje meer.

Ik buig mijn lichaam naar rechts,
En oud verdriet komt naar boven.
Ik huil en strek en huil en strek
Zelfs wanneer ik mijn arm laat vallen.

Ik buig mijn lichaam naar links
En voel de woede in mij opkomen.
Alles wat jij hebt achtergelaten,
Zit nu vast in mijn strakke lichaam.

Ik buig mijn lichaam naar achteren
En ik herinner hoe ik ooit bang was
Wanneer de kamerdeur opende
En ik mij verborg onder jouw geweld.

Wanneer ik weer naar voren buig denk ik jouw schoenen te zien
Vervagen alsof ik iets heb dat ik moet loslaten.
En wanneer ik op de grond lig zie ik je over mij heen torenen
Maar ik ben niet bang meer en vraag me af zou ik dat moeten zijn?

Laat het los.
Laat het los.
Laat het los.

Uit je lichaam en je hart.

Laat het gaan.
Laat het gaan.
Laat het gaan.

Uit je ziel en je hoofd.

Een mantra voor diegene met een oude gebroken hart.

Ik strek mijn benen en mijn armen.
Flexibel zonder mijn oude pijnen.

Meer dan een label

Vertel mij niet
Dat je mij niet wil vertellen
Wat het is waar je last van heb
Omdat het leven voor mij erger is
Dan voor jou.

Dat is niet voor jou om te zeggen.
Dat is niet de wereld zoals ik het zie.
En ik wil ook naar je luisteren.
Ja, ik wil er ook voor je zijn.

Ik ken mijn grenzen,
Ik wil ook jou kennen.
Je bent belangrijk.

Blauwe strepen op mijn knieen

Ik heb een baaldag vandaag.
Tranen springen uit mij
Alsof zij een zinkend schip willen verlaten.
Mijn lichaam laat weten:
Hier ben ik, vandaag je grootste verdriet!

Een lichaam en een brein zijn niet op maat gemaakt,
Het maakt niet uit wat ze je proberen te vertellen.
Soms luisteren ze niet eens naar elkaar.

En mijn dromen dan?
Heeft iemand daar over nagedacht,
Voor ze besloten:
Dit is jouw taak!

Want ik heb dromen, weet je
En acties en wensen en doelen en wilskracht
Die mij heel maken wanneer ik een pen of een kwast aanraakt.

Ik word een schrijver,
En een kunstenaar.
Een woordkunstenaar met ook geschilderde verhalen.

En soms vergeet ik:
Dat geduld een schone zaak is.
Dat vechten niet betekend dat ik niet mag huilen.
Dat opgeven nooit een optie voor mij zou zijn.

Even geloofde ik dat mijn dromen nooit zouden komen
En dat ik wil niet is wat ik kan.
Tot ik mijn kracht terug vond en een kwast in handen nam.

Ik ben sterker dan dat mensen denken dat ik ben.

How to not destroy myself

I still feel your hands on my body.

My skin
Made of a thousand
Fingerprints.

I remember them all.
Like the aftertaste of coffee on my lips,
The days that I was the suicidal mess you made me
And the smiles I had when I thought of killing you.

Don't do it, someone used to say.
There are still too many assholes
You need to prove wrong.
How you grew despite of them,
Not inspite of them.

Will my dreams be my revenge?
All those dreams with them not in it.

I want to send those messages to myself that are stronger than blood on my hands.

But those sick and twisted thoughts
Will remain in my thoughts
For that bad day
Where in I wish
You were not breathing.

Ssssssjt.
You are
Not allowed
To speak
A word
And God
Will not
Forgive you.

Tautologie

Een schrijver die niet schrijft.
Elke schrijver weet het:
Dit is geen uitzondering
Maar een tautologie.

Verf een lach

Elke dag
Schilder ik een lach
Op mijn gezicht
Om mijzelf op te vrolijken
En mensen te herinneren
Dat een lach
Ook op hun gezicht kan leven.

Ik verf het zonder verf,
Zonder kleur,
Maar met mijn vingers
In de mondhoeken
Die de krul omhoog houden.

Weet je wat?
Ik zal het je vertellen.
Soms werkt het echt.

Rennend lopen

Met een hoofd op actief
En een lichaam niet vooruit te branden.
Een computer met een sterke harddrive
Maar zonder stekker in het stopcontact
Of een accu als back up.

Met de woede die ik voel bereik ik niets.
Ik ben niet gezonder wanneer ik het niet accepteer
En vecht voor alles wat wel gewoon nog kan.
Dit is niet de doodvonnis van mijn leven.

Maar soms wil je even huilen.
Soms wil je even dat je boos mag zijn
En mag zeggen:
"Weet je wat? Dit is niet eerlijk!"

Het verandert niets in een brein dat wil en een lichaam die niet kan.

Want dat wat je wilt is
Niet dat wat je kan
En soms is wat je kan
Niet dat wat je wilt.

Een continue zoektocht naar balans.

Gisteren kon ik rennen,
Maar vandaag moet ik weer leren lopen.

Opgeven bestaat niet,
Niet in mijn woordenboek.
Soms wou ik echter dat ik sterker was.

Want gisteren kon ik rennen,
Maar vandaag moet ik weer leren lopen.

Knopen

De knoop in mijn maag strekt zijn vingers uit naar mijn keel
Zonder ooit te zeggen wat die angst nou van mij verwacht.
Het enige waar ik aan kan denken; hoe gaat het weer weg?
Ik stuur mijn gedachten de hele wereld door
Vasthoudend aan wie ik ben zonder de hartkloppingen.
Ik dans mijn emoties weg en ik voel mij goed.
Ik geloof in door zetten en ik ben weer even subliem.
Ik rij er dwars door heen en ik voel mijzelf groeien.
Het zijn de stappen die ik moet nemen,
die zeggen, wees niet bang om echt te leven.
Ja ik kom er wel, zelfs al ben ik vandaag zo bang.

Dans

Linkerarm.
Rechterarm.
Ben ik arm als ik zeg
Dat mijn armen
De woorden zat zijn
Die ik intyp?
Even rust.
Even rust.
Zodat ik strakjes weer
Mijn dromen najagen kan
En mijn hoop dichter
Tegen mij aan
Kan drukken.
Ik ben niet waar jij bent
Maar ik kom wel
Waar ik moet zijn.
Op mijn eigen pas
En door mijn eigen dans.

Optimistische pessimist

Ik ben een traan.
Vandaag ben ik een traan
Op mijn wangen.
Niet eentje van verdriet,
Maar eentje van een lach,
Van hard werken,
Van een goed moment
Dat ik vertrouwen heb in mijzelf
En mijn kunnen.
Ik reik naar de lucht
En ik raak de wolken
Waar ik ooit zo bang voor was.
Voorbodes van een storm.
De storm komt soms,
Maar niet vandaag.
Wat heeft het nut om mijzelf pijn te doen
Met iets wat nog niet is?

Ik lach naar de zon
En ik lach naar de vogels.
Ik lach naar mijn typende handen
En ik lach naar mijn afleidingen.
Ik lach om de woorden die ik schrijf.
Ik lach in mijn theemok.

Ben ik bang?
Ja misschien altijd wel een beetje.
Maar de storm gaat altijd over.

Misschien ben ik een optimistische pessimist.
Misschien ben ik gewoon mijzelf.
Misschien ben ik gewoon gelukkig.
Ja, misschien ben ik gewoon gelukkig.

Godcomplex

The complex and endless chaos
Of my eternal mind.
Am I the saved
Or am I
The saviour?

Lichaamsbeeld

Vandaag ga ik van mijzelf houden.
Ja,
Vandaag ga ik van mijzelf houden
Met dezelfde passie die ik
Bewaar voor mijzelf haten.

Ik zet de stemmen die mij beoordelen
In een doos op de grond en kijk vandaag niet naar
Al die oordelen en pesterijen
Die mijn onzekerheden hebben gevormd.

Nee vandaag zal ik van mijzelf houden.
Elke rimpel en elke deuk.
Elke littekens en al mijn striae.
Alle verdwaalde haartjes
En alle haren die mensen vinden die ik moet scheren.
Alle vetophopingen op mijn lichaam.
Het slechte zicht in mijn ogen.
De kale plek op mijn hoofd...

Al die dingen zijn zo mooi,
Als het mooiste deel van mij.
Als de eigenschappen die ik al heb geleerd lief te hebben.

Vandaag ben ik vastberaden dat ik
Vandaag van mijzelf ga houden
En lief ga zijn voor mijn gebreken.

Spiegelbeeld

Stilte.
Mijn reflectie op het meer,
Als een spiegel
Die niet kan bevangen
Wat er onder de lagen bevind.

Ik tel elke rimpel en
Ik tel hoevaak ik mijn ogen sluit
Voor de waarheid.

Er is geen spiegelbeeld voor de chaos in mijn hoofd.
De angsten die door mij heen vliegen leiden hun eigen leven.
Ik verdrink in de emoties, wel, soms.
Zo nu en dan.

Maar
Ooit geloofde ik dat staren in het water
Mij weer schoon zal maken van alle onrust
In mijn hart.
Dat geloof ik nog steeds.

Want er bestaat geen spiegelbeeld
Voor alle monsters in mijn hoofd.
En die rustige ik in het water?
Al is het voor heel even,
Die neem ik mee.

En wanneer ik later oud ben hoop ik vol met liefde te zeggen:
"Die spiegelbeeld? Dat ben ik."

The bisexual writer

It all starts with an idea,
A curse
And a delight.
A thousandfold of masses
And that one thought that stands out.

Inspiration is like sweat crawling.
Feverishly I find my best tool.
The words come naturally
And the paint of my canvas
Dries quickly.
I want to share me with you.

It's all about emotion.
Like every artist
Am
I.

I make art
For
The
Sake
Of
Art.
A story that needs to be told.
A metaphor that folds in on itself.

Art is not an opinion forced nor a mind coherced.
It is not about what I make,
It's what you make of it.
And
It's my heart,
My stories,
My pencils,
From my mind to your mind.
But do tell me, what you think of me?

Achter de spiegel

De regels van dichten legde ik ooit naast mij neer
Om alleen op te pakken wanneer het een spiegel was.
Dit is gewoon
Niet
Wie
Ik ben.
Een zachte emotie,
Een harde traan,
Kan je niet verdrinken
In een zee van metaforen.
Soms moet de waarheid er uit
Hoe bloederig het is.
Ik wacht niet op de dag dat jij je gemakkelijk voel
Met al datgene wat ik vertellen wou.
Ik werk aan de dag dat ik kan zeggen:
Dichten heeft mijn leven een beetje beter gemaakt.
En dat,
Dat,
Is elke dag.
Vandaag mag je lopen in mijn schoenen.

Mijn dromen

Een hoopje zwart met wit
Op een lichtgekleurd laken,
Vast nog uit mijn vriends kindertijd.
Jij slaapt,
En ik?

Waar droom jij over
Vraag ik mij af in stilte.
Slapende katten waak je niet.
En ik?

Soms droom ik om te vergeten,
Niet alles is altijd rozengeur en maneschijn.
En soms droom ik om te onthouden,
Dat ik maar mag weten
Tot het leven mij neemt.

Niet koud en niet hard,
Als jouw hand op mijn pols ooit was.
Mijn wereld is mijn wereld nu,
Met een toekomst er om heen genaaid.

En wanneer ik mijn ogen open,
Slapende in de nacht,
Droom ik.

Een eigen droom,
Een eigen gevoel,
Een eigen wereld,
Een eigen beeld...
Een eigen doel.

Ik lijd niet meer jouw wereld maar leid de mijne.
Met mijn eigen stem en mijn kwetsbare hart.
Misschien ben ik verder dan ik dacht dat ik was.

Mijn eigen droom.
Wat er ook is, het is mijn eigen droom.
Wat er ook gebeurt, het is van mij.

De herinneringen aan jou plagen misschien,
Maar jij hebt geen macht meer hier.

Weet waarvoor je groeit

Met 1 stap ben je buiten,
De voeten diep in de aarde,
Met 1 stap sta je sterker.

De eerste stappen zijn altijd het zwaarst,
Dat is in ieder geval hetgene wat ze zeggen.
Maar wat ze toen niet zeiden
Was dat je altijd de eerste stappen weer opnieuw zet.
Toch blijf ik doorlopen.

Het zijn namelijk die kleine pleziertjes,
Die je niet wil missen,
Waarvoor je het gevecht elke keer aan gaat
Tot hetgene geen gevecht meer is.
Het zijn namelijk die kleine pleziertjes,
Die lonend voor je zijn,
Waar de angsten voor opzij gaan
En uiteindelijk hun hoofd voor buigen.

Ja ik ben bang voor de wereld,
Soms ben ik bang voor mijzelf,
Maar ik ben nog altijd banger
Om mijn passie kwijt te raken,
Mijn kanzen (om de wereld
Te zien en te ervaren),
En mijn impulsiviteit,
Mijn enthiousiasme,
En mijn dan verloren hart
Tegen te komen op Ebay.

For the parkway perp

I believed I once thought you were a friend
In a definition of friendship I thought I could understand.
But I was always genuine from my end
I smiled, I laughed, and thought I had nothing to defend.

It was mine, and not yours.
It was mine, and not yours.
It was mine, and not yours.
But rocks open doors
You can only get to with force.

Should I have screamed?
I still wonder
So many lifetimes down the road.
But how could I?
A voice doesn't wander
Under the weight of cold hands.

Now I shiver,
When I hear your name.
And I shiver,
When I hear your voice again.
Why can't you leave my life alone?

But you've already forgotten, have you not?
A simple assault, a haunting memory.
It was nothing, I should move on, don't you think?
No complaining, it is just my body, don't you think?
But you did not think, no, you did not think.

The night has fallen into the dark,
Your hands still on me
Like a watermark.
Private parts
You still steal every time I remember.
And my now private heart
Hardly ever shows when it's open.

Big voices

I like it when I see
Tiny people
With tinier missions
Fueled by
Great Dreams.
They are
What shape
The world
And build concrete castles
In the sand.

Mijn woorden en jouw woorden

Vandaag dacht ik je te beschrijven,
In elke zin een eeuwigheid aan woorden te vinden
Die precies vertellen wie je bent.
Maar elke keer als ik naar je kijk,
Zie ik weer wat nieuws
In jouw ogen en op jouw huid,
In jouw woorden en in jouw brein,
Iets wat ik zo mooi vind
Dat ik denk dat er nog geen woorden bestaan
Om de wereld te vertellen wat het met mij doet.
Het verandert mij wanneer ik denk dat de wereld lelijk is.
Het verandert mij wanneer ik denk dat niemand aan mijn kant is.
Het verandert mij
In iemand die liefde draagt met haar hoofd hoog in de wolken.
Het verandert mij.
Het verandert mij.

En dat is maar een fractie
Van wat ik ervaar.
Ooit komen de woorden op een dienblad
Aangedragen door jou.
Totdat er nieuwe ervaringen komen met nieuwe woorden.

De dichter is nooit klaar met een inspiratie zoals jij bent.
Maar ik hoop dat elke poging een glimlach brengt op jouw gezicht.
Hou mij vast.

Wacht niet

Moe.
Te moe.
Uitgeput.
Een brein die leeg lijk te zijn,
Ware het niet voor de zware gedachten.

Een crush op mijn inspiratie.
Een traagheid om onder de rommel vandaan te komen.
Ik ben ook maar een simpele ziel.

Ik mis de woorden,
Die de letters vormen op mijn tong.
Ik mis de gedachten
Die zichzelf vormde naar zinnen.

Het bracht mij rust wanneer ik kon schrijven
Maar de laatste weken lag mijn muze te slapen
Op de watten in mijn hoofd.

Vandaag weet ik echter wat ik zeggen wou.

Word wakker vingers
En leid mij terug naar mijn geliefde woorden.
Ik volg je trouw.
Word wakker hart,
Je verhalen zijn nodig op het papier.
Word wakker brein,
Want ik heb je lief.
Waak de muze in mij,
Waak de muze in mij.

Mijn leven wacht niet op mij om wakker te worden.
Mijn leven wacht niet op elke besluit die ik neem.
Mijn leven wacht niet op mij om wakker te worden.

The narrative of a 16 year old me

Would you believe me if I told you
That I still remember the time
That you took what you wanted
And what you wanted was mine

My body, my soul, and everything else
You left on the floor, burdened with your
Scars, your wants and the power you took,
But darling, you kicked open a door
Men had forcefully opened before.

But right now I am still confronted with you
Every day until I decide it's time to move
I'm 16 all over again.

You just figured that what's broken can still bend
Until it gets broken all over again.
You just figured that what's broken can forget
You forced yourself on me and left it at that.
And you just figured what's broken will not remember every day
Your hands on my mouth and the frozen blood in my veins.

We grew older but still I freeze up
When I see your face on my balcony.
I say hi, every time, and fake a smile
But the cold immediately settles in me.

You wanted what you thought you wanted
And with that forgot everything I needed.
The autonomy of being my own person,
And the prospect of safety that you deleted.

There are days that I am too scared
To leave the house that becomes my prison
Just because I chance running into you
And in that moment I will become
16 once more, and that's what I don't want

There's a story that needs to be told.
There's a wound that never grows old.
But still I hold my tongue
To you.

You just figured that what's broken can still bend
Until it gets broken all over again.
You just figured that what's broken can forget
You forced yourself on me and left it at that.
And you just figured what's broken will not remember every day
Your hands on my mouth and the frozen blood in my veins.

You just figured that I wouldn't tell the story, and deny
What happened to me, and for long you were right.
You just figured that the world will think it's a lie
But I found my words within the words that rhyme.
And now I am here to gather up my strength so I can write
Your assault on me was not a game, the fear almost made me die

And maybe you were just as old as me,
Still you had the power to change the narrative
Of this 16 year old and what she would be.

But you still live next door, like nothing happened.
Portraying the perfect image of a man and husband.
Just a neighbor a door away in time.
Almost a stranger that doesn't share this crime.
Oblivious to the past in the sense
You bathe yourself in undeserved ignorance.
I want to give you my pain because it belongs there,
But I can't so I will stay the lonely survivor,

Surviving,
Remembering.

I am not ready to forgive you.

En het laat mij niet alleen

Iedereen zal je verlaten,
Zijn de woorden die je toen zei.
Alleen ik ben voor altijd.
Ik wist niet hoe gelijk je het had
Toen ik je de deur wees
Met mijn blauwe ogen
En de wonden op mijn handen.

Ik breek benen
Zodat mensen niet kunnen rennen
En ik breek soms banden
Voordat men mij verlaten kan.

Ik trek mij terug
En laat mijzelf in de diepte vallen
Of ik hou vast
Tot ze niet meer kunnen ademen.

En ik ben bang dat mensen mij vertellen van mijn fouten,
Mij zien zoals ik mijzelf zie,
Omdat ik nooit vergeten kan wat ik allemaal fout deed.

En jij,
Jij gaat niet weg.
Ik sluit mijn ogen
En daar sta je groot.
Met weer een stukje van mijn hoofd
En een stukje van mijn ziel,
En je brengt de herinneringen
Die ik kwijt wil.
Ik wou dat ik wist hoe ik schreeuwen kon.

Ik wou dat ik wist wat rust was,
Maar door jou jaag ik op dromen
En op de woorden van de mensen
Die ik ook bang ben kwijt te raken.

Ik wou dat ik wist wat rust was,
Want dan komt de moment dat
Ik de mensen in mijn leven durf te geloven
En jou vergeet
En dat mijn innerstem nooit meer 'Hou van mij!' smeekt.

Want ik ben het waard, zelfs zonder het te vragen.
Ik ben de liefde waard.
Ik ben de liefde waard.

Ik ben het waard om omringt te worden door mensen
Die mij zien zoals jij mij nooit zag,

Maar nu geloof ik nog dat ik niet mooi ben,
Niet sterk, niet hard, en nog niet klaar
Om jouw stem uit te zetten.

I am still waiting

Today,
I am not okay.
Don't ask me what's the matter.
Don't ask me why I know
That I am breaking
And why it feels
Like I am fading.
Don't ask me why I know,
I just do.

But you,
You don't have to worry.
I have not forgotten to hide
Myself inside a smile.
And you don't have to carry
This burden with you tonight.

Because I am going to fake it
Right until the moment that I can't.
And I, I am going to take it,
The abuse inside my head.

Because I remember,
What they have told me long ago.
And I can't let it go.
And I can't let it go.

You
Are
Just
One
Person,
How can you heal
What I've become?
Will you grant me the words
That makes those memories gone
If
Only
For
A
Sec-
Ond....

Because I remember,
How they told me that was love.
And I can't climb above it.
And I can't let it go.

Taste you

I want to taste you.
Yes I,
I want to taste you.
Make you mine.

It's not only flesh
And not only skin.
It's in my bones.
It crawled
So
Deep inside.
Became who I am
Now.

You cannot
Cannot keep yourself from wanting.
I cannot
Cannot keep myself from touching
With my words.
Oh my god, The place is on fire!

But all I leave is smoke and ashes.
Like an image I had just coughed up.
I'll burn you out and wear you down.
All I leave is smoke and ashes.

I can not be quiet,
I won't do what you want me to do
But make me anyway.

Because I want to taste you
And I am not just a body for you, am I?
Because I want to taste you
Like the wodka burning my throat.

So test my convinctions.
So test the boundaries of my mind
And keep me enthralled by your ecstacy.

It's too late for you,
You kept me occupied for too long.
I am going to scratch you out
And I'll wear you down.

All I leave is smoke and ashes..
All I leave is smoke and ashes..
All I will leave is smoke and ashes.

Do you still want to be mine?

Because I want to taste you
But I won't sit still and be quiet.
Because I want to taste you.

Like the label that says that I am
Dangerous like poison.

Like cigarettesmoke going down my throast,
I will blow you out one day.

Do you still want to be mine?

Pagina's

Zij is het moment waarin ik mijzelf zie.

Haar handen op mijn handen
Neem ik haar mee
Naar de stilte
Van diep verlangen
Om de schoonheid in
Haar te zien in
Een nieuw licht.

Haar ogen als vuur,
En haar hart vol pijn
Weet ze wel wie zij is?

Ik neem haar alles in mijn handen.

Naakt staat ze voor mij,
Haar haar verbergt haar mooiste bezit
Wanneer het valt over haar gezicht.

Haar handen gevouwen over haar borsten
Kijkt ze mij aan met de warmte van een Arabische prinses.

Ik tel de littekens op haar huid.
Met mijn vingers loop ik over de trap op haar arm,
Elke oude wond een trede.
Is dit wie zij is?
Een verzameling van levensbepalende momenten?

"Wat is jouw verhaal?"
Fluister ik in haar oor
En ik kus haar vingers.
Één voor één.

Ik vergat lief tegen mijzelf te zijn
Maar vandaag laat ik haar zien
Wat ik allemaal diep binnen mij hebt.
Ze mag mijn schoonheid zien.
Ze mag het weten
Wie het is die zij kan worden.

"Schrijf mij.." zegt haar stem al brekend.
"Schrijf mij en vergeet mij niet.
Ik ben in jou en jij bent in mij.
Meer dan een spiegelbeeld die als koud glas
Jouw onzekerheden openbaart.
Schrijf mij."

En ik geloof haar, en ik geloof mij.
Ik geloof eindelijk in mij,
Al is het maar even.

Ik leeg mijn rugzak met die woorden,
Maak ruimte voor nieuwe ervaringen.
Zolang ik mijn pen en mijn papier heb
Vind ik mijn weg naar Tibet
En de top van Mount Everest.

Vandaag

Vandaag draag ik mijn hart in mijn handen,

Huil ik warme tranen
Die vallen als regen op mijn huid.
Vandaag sla ik mijn vuisten
Op mijn borst in woede
En schreeuw ik het uit,
Maar ben ik ook kwetsbaar,
Zacht en klein.
Ja, Vandaag ben ik bang,
Voor jou en voor mij.

Want vandaag laat ik jou mij zien,
Zonder masker, zonder muur.
En vandaag ben ik vooral een held.
Een held voor zolang het duurt.

En als ik terug kruip in mijn
Hol, mijn gevangenis, mijn doolhof,
Weet ik dat ik vanzelf mijzelf
Weer kan redden,
Want jouw handen zullen mij leiden tot
De waarheid die altijd in het midden ligt.

Zie mij en luister...

Tussen de regels

Vandaag vond ik jou terug
Tussen de resten van de dag.
Een glas met brandy nog steeds in jouw hand.
Sigarettenrook speelt met jouw lippen
En ik vraag mij af,
Smaakt het beter dan ik doe?

Stilte.

Ik zet mijn maskers om,
Wapen mijn woorden,
En vind al de kracht in mij.

Vergetend dat ik al naakt was.

Ik wil het.
Ik wil dat je mij in stukken achterlaat
Op de vloer
Tussen de kledingstukken
En de schaduw van de nacht.

Breek mijn stem en breek mijn muren,
Breek mijn wilskracht en breek al mijn beloften,
Zodat iemand weet wie ik echt ben.
De scheuren in mijn huid een gedicht.

Dwing me in jouw ogen te zien hoe ik langzaam scherven word
En opnieuw word gebouwd door jou, een beetje meer heel dan wat ik was.

Het is maar een moment,
Een passie, een adem,
Een droom, een fantasie.
Overtuig ik mijzelf.

Toch herinner ik mij de laatste keer dat jij in mijn ogen keek,
En ik geloofde dat je de mij in ik echt kon zien.

Wie zijn wij?

Before the night takes you away

I just want to taste you one time.
Take your breath upon my body,
Your smell into my senses
And never forget.

You're so close
To the line
In the sand
That protects my sanity
From being caried away
In your arms.

But I can already feel you.

Oh beautiful girl,
Oh beautiful boy,
Never to be mine.
Your seduction is bitter sweet.

For you can not see me.

But still I trace my arms with my fingertips,
Pretending to be you.
I still sleep with my eyes wide open,
Waiting.

There is this connection between our minds
That no one can deny.
My sensual dreams are reality
Within a lie.

Oh beautiful girl,
Oh beautiful boy,
Why do you taunt me so?

Please don't stop.

Talk to me

Words are beautiful.

i watch your lips
With small delight.
Their soft curves
Taunt me in sweet slowmotion.

They curl up in the corners
And like the eyes of our souls,
Your whole being is presented there.

Right in the middle.
Right there on that sweet, pink tongue of yours.

And I smile.
I smile when letters become words,
Words become sentences
And I want to kiss you
But it would ruin the moment.

I see your being in the air,
Like cigarette smoke,
The words go up and towards me,
Becoming mine to keep.
I would love to hear you talk
Forever.

Words are beautiful
And in your mouth
They seem limitless.

One day I will learn to write like how you talk.

Waarheidsfragmenten

Zelfreflectie.
De diepte van de nacht deert mij niet.
Een zachte warmheid.
Gedachten die leven
Niet langer belemmerd door slaap.
Lang is de nacht soms mijn favoriete plek.
De stilte die ademt,
De rust die leeft,
De moment voor jezelf.
Geen eenzaamheid.
Gewoon alleenzijnheid.

Maar vannacht was anders.
Vannacht was ik bang.
Vannacht zocht ik de hoekjes
Waar ik mijn hoofd in verbergen kon.
Wat mij namelijk wel pijn doet,
Op dit moment, ben jij,
Mijn vergeten herinnering
Waarvan ik niet wist dat jij bestond.

Ik voel mij vies,
Ik voel mij verraden,
Ik voel mijn haat
En ik voel mijn tranen.
De weg van ogen
Naar kin
Vaak belopen.
Zakdoekjes
Te vaak geveegd
En besnoten.

Wie ben ik?
Wat ben ik?
Legitieme vragen
Wanneer je je voelt als een leeg vat
Die voller is dan je denkt.

Maar dat klein hoopje ellende
Dat ik was toen de nacht
Werd gestolen van mij
Is niet de persoon waarmee ik
Mijzelf wil identificeren.
Het is enkel maar een reactie.

En terwijl de dag een nieuw licht werpt op alles,
Besluit ik te doen wat ik weet wat ik moet doen.

Met de pen heel ik mij gefragmenteerde zelf.
Met mijn woorden bewapen ik mijn identiteit.
En met liefde breek ik mijn muren af om mijn deuren te openen.

Dear face in the mirror who dares to tear me down

I am structure in chaos,
That is nothing new.
This is who I am.
So tell me who are you?

It matters

You say my name like I still matter.
Is'nt it strange? The days that I don't feel that way?
Some days I think I don't have it together.
This little insecure thing growing into a woman,
And I fear nothing much has changed.

But the strength that I feel gliding
Through every scar on my skin and mind
Tells a different story to the sighting
Of myself in the mirror.

So I say my name like I will matter
And I touch those words mouthed back to me.
All the bad things that I have severed
Away from me, inside my poetry
Will be the story of becoming.

Every piece of this is mine.
Every piece of this makes me more complete.
I am healing myself and I have time
To learn how to cherish myself.

Tell me a story

Your lies are written on my skin.
Like old tattoos and razorblade cuts.
Did you think I would not notice
The destruction that you left behind?

Tell me a story in which the details match.
Tell me a story that does not end with you being a hero.
Tell me that story.
Why won't you tell me that story?

I've been lied to be before
And I still remember how it felt.
The glamour of your young life
Can not hide you with it's veil.

Just tell me a story that might resemble the truth.
Tell me a story about the fuck ups you made.
Tell me that story.
Why won't you tell me that story?

Reis in meditatie

Stilte.
Een rustig en sereen moment.
Een glimlach gedragen door mijn wangen.
Gedachten gaan aan mij voorbij
Als gedragen door de wind.
Zachtjes raken zij mjn huid aan,
Een streling van emoties.
Ik hou ze vast
En laat ze weer los.

Ik wandel de gangen
In mijn hoofd
Op zoek naar iets.
Ik weet het zelf ook nog niet
En mijn ogen blijven dicht.

Is het een zekere versie van mijzelf?
Is het mijn dromen?
Mijn toekomst?
Is het de reden waarom ik soms
Zo twijfel aan mijzelf?
Of misschien toch de kracht
Achter mijn kwetsbaarheid?
Maar de kruinels onder mijn voeten
Vertellen mij het antwoord.

Elke kruimel een onderdeel
Van mijn ziel, van wie ik ooit was.
Maar ik ben sterker nu.
Ik zoek niet wie ik ben,
Ik zoek wie ik zal worden.

Nooit meer wat was
Maar wat is.

Zachtjes open ik mjn ogen.
Stilte.
En een bewustzijn van mijn kracht.

Bloei

Een klein wit momentje.
Ik staar aandachtig
Naar elk onverwacht blaadje
En naar hoe jij lijk te fluisteren.
Zie mij. Zie mij.

Ben jij aan het bloeien
Omdat ik aan het bloeien ben.
Groei jij eventjes met mij mee?

Stukje voor stukje
Bouw ik mijzelf op
Met nieuwe blaadjes
En de lente in mijn longen.

Ik ben er nog lang niet.
ik geloof nog niet
Dat ik zo sterk ben
Als dat ik zijn kan.
Dat ik zo zeker ben
Als dat ik mij nu onzeker voel.
Dat ik open sta
Voor mij eens dichte wereld.

Maar dat ene moment zou ik nooit vergeten.
Hou dit gevoel vast, hou dit gevoel vast
Herhaalde ik zachtjes in mijn hoofd.

Misschien weet ik nog niet
Wie ik ben, maar wel wat ik ben.
Hoera!
Vertel de wereld.
De schrijfster heeft de zwangerschap verlaten
En is nu echt geboren
In een wereld
Die in
Bloei staat.

Bisexual closet

I always thought I followed the path of least resistance
And I always thought that I could not follow the distance.
Did I take a close look to myself?

What is it that makes a person strong?
Is is setting fire to the living room?
Is it knowing which chances to take?
Because I took none.

If I was what the world expected of me,
Would I feel less like a failure?
If I were to be true to myself,
Will they leave?

This is the tale of how
I neglected myself
Because I, subconsciously
And selfconsciously
Broke myself
Into eleven pieces.

I knew who I was
And what I was
But never figured out
What that means to me.

I ignored me for so long
Because I thought myself not to be strong.

Perhaps that is the bisexual closet.
Knowing without experiencing.

But love will never be a choice.

Het staat op mijn hart geschreven

Het is raar hoe een dag in slowmotion
Soms nog sneller kan gaan dan je denkt.
Alsof je beweegt tegen de stroom in
Of vecht met een harde wind.

Ja het gaat soms harder dan je denkt,
Soms trager dan je wil
En de stilte, die kan bijten.
Eenzaamheid.
Tastbaarheid.

Fragiel is de spotlicht die op je staat.
Vandaag was toch mijn dag?
Zegt een stem in je hoofd.
Waarom voelt alles dan hetzelfde?

Ik huil.
Dikke lange tranen.
Trage snelle tranen.

Ik maak een belofte met mijzelf.
Een mooie belofte wanneer ik mij besef
Dat elke dag mijn dag is in de zon.
Dat elke adem die ik neem speciaal is.
Dat elke stap vooruit een feest is.

Ik mag mij af en toe zielig voelen,
Leeg en alleen voelen,
Maar nooit zal ik vergeten dat ik er toe doe.

While you condemn me

How many times
Can
I
Breathe
Before
You stop telling
Me
That it is
Nothing
Personal?

Coming out falling out

Stay out of the closet!
That is where she wants to go back and hide
Between the skeletons
And what you heard her say last night.

All she wanted
Was to know if you still love her.
All she wanted
Was your love,



And you could not even give her that.

Love yourself

To the voice inside my head that likes to talk me down,
The days are coming, that I,
I won't let you take away my power from me again.

My happiness is not yours to have.
My freedom is not yours to take away.
My life does not belong in your hands.
My future is mine to look forward to.

For I am
Starting
To love
Myself
Completely.

Rollercoaster

Hey you!
Get back in the cupboard,
Get back in your drawer.
I did not invite you
To walk me out of mind,
To walk back into my life,
To walk and
Watch me struggle.

Up.
Down.
High.
Low.
Climbing.
Falling.
Eyes
And ears
That did not
See you coming.

I am an emotional rollercoaster now.
You were a disaster waiting to happen.

De oude bekende

Elke keer wanneer ik mijn ogen sluit
Zie ik jouw gezicht weer voor mij
Alsof het getattooerd is
Aan de binnenkant van mijn oogleden
Toen ik jou weer zag.

Want ik dacht je nooit meer te zien
Maar daar was je dan
En daar was ik
Opeens weer 6 jaar oud.

Ik wil je vergeten,
Begraven
Ver weg van mijn goede herinneringen,
Mijn goede momenten
En mijn glimlach.

Ik dacht dat ik sterker was dan dit.

Ik hoor je stem terwijl je met jouw open mond
Alles probeert te over stemmen en doen alsof je mij niet ziet.
En ik vraag mij af, wie er banger is, jij of ik.

Maak je maar geen zorgen,
Ik draag ons geheim voor ons tweeën
En ik hou het dicht tegen mij aan.

De confrontatie glijd voorbij
En je bent weer weg voordat ik weer kan ademhalen.
Toch blijft het aan mij knagen.

Ik dacht dat ik verder was dan dit.

Moments in the park

There it was,
Before my eyes once more,
And I could feel it in my bones.
I wish I could explain
What it means to me.
The way it makes me feel.
But I think you already know,
Don't you?

I still remember the way you felt
When I touched you.
The way you smelled,
The look in your eyes.

I still remember
How we kissed
And how we talked
And how our every thought
Seemed to fit together.

Sometimes I think this is truly the place
Where the WE that is US was born.

I have so many words to describe it,
But words are not necessary.
For you already know,
Don't you?

De dop

Een rode dop op een roze flesje
En een roze dop op een rood flesje.
Wij passen goed bij elkaar.
Een klein romantisch momentje,
Misschien een ongelukje
Wel eens waar
Maar ik glimlach
Omdat ik vandaag
Schoonheid in de kleinste
Dingen kan zien.

Maar ik ben dan ook een dromer,
Zo droom ik nog steeds over Finland
En over een bay window
Waar je op de grote vensterbank
Kan zitten lezen.

De zee die rond mijn voeten speelt,
De kunst die zich om mijn ogen wind,
De liefde die door mijn hart bewonderd word.

Er is veel om gelukkig mee te zijn.

Een rode dop op een roze flesje
En een roze dop op een rood flesje.
Een dichters wens,
Een kleine observatie,
Een momentje dat alleen voor ons is.
Het brengt
Mijn gedachten
Naar dromen van geluk.

Treurwilg

Zachtjes kruip ik in jouw armen,
Samen met mijn verdriet.
Bij jou ben ik niet eenzaam,
Ook al weet je niet wie ik ben.
Bij jou ben ik veilig.

Geen dozijn ogen die mij aanstaren wanneer ik over straat gaat.
Geen rug om recht te houden, geen doen alsof niets mij deert.

Achter jouw gordijn kan ik mij even laten gaan,
Mijn handen op jouw lichaam,
Jouw takken raken mij troostend aan.

En in de schaduw glijden mijn tranen,
Vliegen mijn angsten,
Zingen mijn emoties
En mijn donkere gedachten.
In de schaduw zijn wat is.
Ik laat los.

Met mijn rug tegen je aan,
En mijn gezicht op mijn knieen,
Een klein hoopje ellende.
Die straks je warmte verlaat
Een krachtiger mens.

Ja ik hoor je fluisteren,
Jouw woorden ruisen door mij heen.

Ik beloof je
Dat ik morgen
Weer zal dromen.
Ik beloof je
Dat ik mijn zorgen
Zal laten varen.
Dat ik zal groeien.
Dat ik durf te bestaan
Als een sterke boom
In een wild landschap.

Ik beloof je dat ik je altijd zal vinden
Tot ik oud ben en elke herinnering aan jou
Mijn gedachten groen kleurt.

Maar mag ik nu,
Nog in jouw armen,
Eventjes nog klein zijn?
Eventjes niets zijn?
Even samen
Met mijn
Verdriet
Zijn?

Tot de wereld mij weer vind.
Totdat ik mij eindelijk weer terug vind.

Niet veroordeeld of beoordeeld,
Zit ik tegen jouw stam.

I exist

Today
I will put my tears in a bucket
And feed them to the ground
To see what will grow
Into my body,
Into my heart.

Today I feed a part of me
To hope.
Yet I am still scared.

Flashbacks
Send me back
Into a state of what was.

My mouth overgrown with weeds
And I can't talk.

Remembering what was
When I was so lost
Is keeping me stuck.

Sometimes.

Curled up in a ball
I made place to be
Less than myself.

Smaller mind,
Afraid to ride
The horse away from
Cold water.

What would happen if I let go of the fears?
What would happen if I start living my life the way I want to?
Would it kill me if I was happy?

But I am not on the ground anymore,
My feet are not stone
And I am not as small
As I made myself believe I was.

I am the one who can turn myself around and once more become me.

So today,
Today I pledge to me,
I have the right to be.

Doelen

Vandaag is alles anders
En misschien precies hetzelfde.

Doelen vliegen door mijn hoofd
Als dromen op een wolkendek.
De zachte lenteadem
Blaast door mij heen
En ik zie mijzelf groeien.

Elke dag weer vind ik
Stukjes van mijzelf
Die in een puzzel passen.

En 1 ding is zeker:

Ik heb nog zoveel te zien,
Zoveel te doen,
En zoveel te zijn.

 Ja 1 ding is zeker:

Ik hou van dit leven,
Hoe apart dat ook klinken mag.
Dit rare ding
Met toekomstige grijze haren
En verassingen.

Blijf bij mij,
Tot we samen oud worden,
En ik zal in jou geloven,
Zoals ik in mijzelf begin te geloven.

De lange wandeling

De dagen zijn kort
En de herinneringen lang.
Ik weet nog altijd wie je bent.

Ik heb geen blauwe plekken
Die mij aan jou herinneren,
Al was een pantser zelden genoeg.
Blauwe plekken vervagen
Wanneer gedachten toenemen.

Ja,
Rood trekt de
Strijdende gewonde
Over het slagveld.
Zoekend naar een herkenningspunt
En naar heling
Van de open wonden.

Ooit dacht ik dat ik wilde vuren moest maken
Om mijzelf maar warm te houden.

Het is acceptatie
Die mij weer tot leven bracht.
Die goede ouwe verpleegster
Die mij vertelde
Hoe tijdelijk het was.

En ik hou van het leven.
Ja ik hou van het leven.
Ik hou
Van het
Leven.

Ik denk niet altijd meer aan jou
En  de dwang vervaagd
Tot een spiegelbeeld
Van wat ooit was.

Ik denk niet altijd meer aan jou
En mijn glimlach
Brengt rimpeltjes
Onder en naast mijn ogen.

Er is een lange weg te gaan,
Maar op dagen als vandaag,
Met de vogels in mijn oren
En de zon op mijn rode haren,
Ben ik echt gelukkig.

Deze gedachte stop ik niet in een doosje,
Maar ik hou het vast in mijn handen
En breng het een hommage
In de vorm
Van pure woorden.

De pen zegt,
Vandaag heeft de dichter haarzelf weer gevonden.

In mijn woorden

Liefde.
De romantische liefde.
De dichters favoriete onderwerp.

De groten beschreven het al
Vanaf lyrische hoogten,
Schreven het op de bergtoppen
Voor iedereen om te lezen.

Wat kan ik,
Nog simpel en vrij onbekend,
Hier aan toevoegen?

Alles wat de moeite waard is
Om een tweede keer te zeggen.
En een derde
En een vierde keer.

Alles waarvan ik wil dat jij het hoort
In mijn woorden
En leest in mijn uitingen van liefde.

Omdat ik ze meen.
Omdat wat ik zeg bestemd is voor jouw oren.

Ja dit gedicht is voor jou
En voor jou alleen.
Dat maakt het anders.

Een onderwerp zo speciaal voor mijn tedere hart,
Dat onderwerp alleen voor mijn woorden bestemd.
Die andere dichters hadden jou niet lief
Toen zij hun woorden vonden.
Die privilege is alleen voor mij.
Mijn trots.
Mijn geluk.

Ik hou van onze kleine momenten.
Zoals de manier waarop je naar mij kijkt
Wanneer ik vastgehouden word
Door jouw armen
En er ondeugende gedachten
Door jouw hoofd zwerven
Klaar
Om geuit te worden.
Om mij te plagen.

De manier waarop je je aandacht vestigt,
Op iets net buiten mijn bereik,
's Avonds in het licht van de laptop
Terwijl je naast mij zit
En ik doe alsof ik ga slapen
Terwijl ik eigenlijk
Stiekem naar je staren wil.

Dan zie ik zachtjes kleine rimpeltjes
Rondom je neus verschijnen.
Wanneer jij lacht,
Lacht jouw hele gezicht.

Je bent mij liever dan de zee
Rijker dan de bossen
En waardevoller dan Monet.

Ik vul mijn pen met jou
En ik hoop dat het nooit leeg raakt.
Ik hoop dat wij oud worden samen,
Jij en ik en al mijn schrijfsels
Die jouw naam dragen.

Ik wil dan nog steeds jouw meisje zijn,
De ware met de chaotische rode haren.
Degene die nog steeds kijkt naar jou
En al die dingen zit die jou maken zoals je bent.

Zoals
De manier waarop je luistert
Wanneer jouw aandacht op mij is gericht.
Niet alleen met je oren,
Maar met je ogen
En je mond
En je strelende handen
Dat er voor zorgt
Dat ik mij speciaal voel.
Begrepen.
Het middelpunt van jouw belangstelling.

En stiekem vind ik het wel schattig,
Wanneer jij in jouw wereld zit,
dat ik dan moet vragen:
Luister je wel?
Omdat het antwoord altijd Ja is,
En ondanks je orde in de chaos,
Je gewoon vergeet te antwoorden.

Jouw brein windt zich om het universum heen
En vult zich met dromen en kennis en enthousiasme,
Alles waar ik deel van maak en mag bekijken.
Je bent speciaal en ik wou dat de wereld zag
Wat ik allemaal in jou zie.
Je leeft om te leven, te zijn, te ademen,
te schreeuwen, te lachen, te...

Aan het einde van de dag
Vind ik nog zoveel meer dat ik zeggen wou.
Maar je lijkt het allemaal al te weten.
Dan rest maar vier woorden voor mijn mond
Om het moment compleet te maken.

Ik ook
Van
Jou.

De bergenkracht

Terugval,
Tranenval,
De zwaartekracht trekt
Mijn lichaam naar de grond.

Angstig hart
Met paniek bepakt,
Herken ik mijzelf wel
Zoals ik echt ben?

Kapotte handen,
Verbeten tanden,
Soms met mijn rug
Tegen de muur gedrukt

Diep gevecht,
Niet alles gezegd.
Maar de woorden die ik ooit inslikte
Spuug ik nu weer uit.

Heb ik je ooit verteld dat ik bang ben?
Dat ik bang ben voor dit moment?
De downs in de ups and downs
Waarover iedereen het heeft?
De ik in de spiegel die ik niet meer herken?

Een terugval over de obstakels
En een herinnering aan oude tijden.
Die manipulerende stem die probeert
Te overtuigen: Je valt niet als je niet klimt.
Als je niet klimt zal je niet lijden.

Maar hier in de put hoor ik niet thuis
Met de fluisterende stemmen die zeggen van wel.
Ik ben gemaakt om te zijn, te voelen, te beleven
En opgeven zal nooit de optie zijn.
Mijn kracht is veel te fel.

En soms denk ik wel eens dat
Vandaag de dag is dat ik dood zal gaan.
In pure angst omdat ik dat niet wil.
En soms denk ik dat ik te moe ben
Maar elke dag kan ik het gevecht weer aan.

De waarheid is: ondanks alles vind ik het leven wel prachtig
En wanneer ik mij goed voel, voel ik me machtig.
Onstuimig, enthiousiast, zacht genietend.

Ik leef voor de momenten die ik beschouw als bevredigend.

Alles is de moeite waard.

En als ik oud ben, zacht gerimpeld
Zal ik nog die glimlach op mijn gezicht dragen.
Misschien zal iemand mij dan vragen:

Mijn vrouwke, waarom ben jij toch gelukkig?

Omdat ik geluk in al zijn gezichten heb gezien.

Dus laat de tranen maar komen vandaag.
Vandaag is maar heel even.
Morgen zal ik weer gelukkig zijn
En geluk is een mensenleven.

The better one

Sometimes I feared with the power of a hungry animal
Even the simplest things of life.
Sometimes I dreaded the coming of the new day.
Even now I can still recall
The days I lived back then.
Sometimes I still fear, sometimes I still fear.

The old memories burning their own thoughts into my mind.
It's not simply something that I can forget.
I think I once told you that.

It hid in the folds of my skin
And I lost myself.
It screamed inside my head
And I lost myself.

In the air surrounding me
I felt the pressure.
It always felt like more
Than I can endure.

Time moved away from my perception
With a hasty pace.
Day and night kept turning
As I watched through a haze.

And you said:
Healing takes a while, my dear,
One step at the time.
Hold my hand
For comfort and guidance.
Follow the sound of my voice.
Believe me.
Believe in yourself.

Not to give up or surrender,
A fight is his own right.
And I did not know how not to cry.
Every tear blocking my sight.

But I never hesitated
To ask for help.
Even when I did not hesitate
To hurt myself.

And you said:
Don't give up,
There's so much worth fighting for.
Don't give in,
Love, you'll make it to the end.
You will see the sun rise again.
Believe me.
Believe in yourself.

Would you please smile for me?
Would you please smile for me?

Sometimes you pray for the silence
When chaos has set to destroy you.
But don't feel the need to worry
You will find yourself beneath the mess.
Within rises the obedience
To the will that you call your own.
Ignoring the sight of negativity, for you
You have the strength to live on.

You are not alone.

I saw myself reflected
Inside your words.
For a beautiful moment
It erased all the hurt.

And I remembered me.
And I believed.
I remembered me.
The better one
With strength that can overcome
Everything.
Yes I feel alive.

Who I am and what I need,
All the things I forgot to feel
Are rising up inside of me
One step at the time.

Today is not the day that I die,
I am too much in love with life.
I can never give up on this,
I am too much in love with life.

Life will never be easy
But when I remember the sea,
How it feels to dream
And breath, I know that I am happy.

And I remembered me.
And I believed.
I remembered me.
The better one
With strength that can overcome
Everything.
Yes I feel alive.

I
Am
Alive.

Speciaal

Weet jij wat het is dat ik wil?
Lang was ik een lege huid.
Inhoudloos.
En lang was ik een hopeloze ziel
Verdwaald op een lange weg
Zonder afslagen en zonder bestemming.

Ik was uitgedroogd
En hongerig
Naar nieuwe ervaringen.

Nee, ik kan niet zeggen
Dat ik altijd gelukkig ben geweest.
Nee, ik kan niet zeggen
Dat ik altijd wist wie ik was.

Jij pakte mijn hand
En ik wist het weer.
Jij pakte mijn hand
En eindelijk geloofde ik
Dat ik mocht huilen
En lachen
En zijn.
Jij pakte mijn hand
En

Elk stukje van mij
Vulde zich met dromen
Die ik ooit vergeten had.
Ik ben gemaakt van dromen.
Dat is wie ik ben.
Ik ben gemaakt van dromen.

Het voelt goed om te geloven in mijzelf.
Als jij mij mooi vind
Moet ik wel speciaal zijn toch?

Nachtgesprekken

Ik zal voor jou elke ster uit de hemel plukken
Als jij het donkerder zou willen hebben, mijn schat.
Maar zal ik toch maar gewoon het gordijn dicht doen
Als ieder normaal mens?

De stilte

Stilte bestaat niet.

De storm die gisteren
Buiten mijn raam woedde
Heeft vandaag geprobeerd
Zichzelf te verplaatsen
Naar mijn hoofd,
Niet wetende
Dat het niet past.

Maar de storm geeft niet op
En de wind draagt mijn angsten
Door mij heen
Als afvalbakken
In een orkaan.

Ik wist niet dat ik die angsten op straat had laten staan.

Een dichters verdriet

Woorden schieten soms tekort.

6 hoog

Hier sta ik dan,
Met mijn blote voeten op het balkon.
Met de wereld aan mijn blote voeten.
Mijn ogen dansen langs het uitzicht.
Het mooie, mooie uitzicht.

Toch ben ik geen koning,
Ik ben een bedelaar.
Met een troon op
6 hoog.

De maatschappij doet alsof het me niet ziet.

Dit huis was soms mijn gevangenis.
Menig donkere gedachte
Heeft het in zijn muren opgeslagen.
Het is dan ook niet verassend
Dat op sommige plekken
Het behang los laat.

En soms nam ik mensen mee,
In mijn hoofd,
En vragen
Wanneer ik de drempel passeerde
Die de buitenwereld
Van mijn huiskamer scheid.

Ik vraag mij af,
Of ze weten,
Die mensen,
Dat er aan hen werd gedacht.

Menig traan heb ik willen vegen,
Menig lichaam heb ik willen omhelzen.
Net als al de menige keren
Dat ik mijn leven betekenis kon geven.

Mediterend op het ritme
Van de bomen en de wind
Vind ik mijn eigen route
Door de mensenmassa heen.

En ik moet je iets eerlijk bekennen,
Er bestaat geen God,
Naar mijn mening.
Maar dat betekend niet
Dat ik in niets geloof.
Uiteindelijk verandert dat niets
Aan mijn leven.
Uiteindelijk verandert dat alles
Aan mijn leven.
Maar de wereld zelf vind zijn weg wel.

Aan het einde van de dag
Zie ik mijn dromen
En mijn toekomst
Gereflecteerd in de ogen
Van mijn geliefden.

Uiteindelijk ben ik soms best gelukkig.
Ja, soms ben ik best gelukkig.

Things said without regret

I don't love you anymore.
A powerful sentence
Stuck in my head.
And for a moment
I feel strong.
Not the weak little girl
I was when I called you dad.
Not the one that longed
For some compassion.
I don't love you anymore.

I don't love you anymore.
Not a truer sentence
Has been a thought.
Because every single time
You were the disappointment
You told me I was
Even when I was not.
It's funny that in the end
I still sometimes believe you.
But I don't love you anymore.

Yes, I don't love you anymore.
Even though it's true
That you still haunt my mind
Sometimes.

Yes I don't love you anymore.
Even though my old scars
Are still bleeding.
But I can't decline

That I don't love you anymore
And I don't, I really don't
Need you anymore.
Take with you
The pain that you caused
The damage that you've done
So I can close the door
And the burden we've got
Is now for you to carry.
No.
No.
I don't love you anymore
And I,
I don't regret it,

Gedachte in dwang

De koude realiteit,
Op dit moment is;
Soms twijfel ik aan mijn eigen kracht
En mijn eigen wil.
3 of 4 nachten geleden werd ik wakker,
Net als vele nachten er voor
En die erna,
In de vroege uren van een nieuwe dag.

Mijn hoofd een stoomlocomotief
Die langzaam op gang kwam
Maar al snel in mijn gedachten
Denderde toen het eenmaal vaart had.

Samen met mijn gedachten
In een stille donkere kamer,
Begint de show.

En af en toe weet ik niet of ik het goed kan uitleggen,
Zelfs niet in de warme, beschermende handen van de poezië.
Ik denk soms wat ik niet wil denken,
Ik doe soms wat ik niet wil doen,
En na 20 keer mijn handen wassen
Ben ik nog steeds overtuigd
Van mijn minderwaardigheid.